هیلاری کلینتون دو بار بخت خود را برای رسیدن به کرسی ریاست جمهوری آمریکا آزمود.

یک‌بار در رقابت با نخستین سیاه‌پوستی که رییس جمهور آمریکا شد؛ باراک اوباما و بار دیگر با نخستین تاجری که پیشینه کار سیاسی نداشت؛ دونالد ترامپ.

هیلاری کلینتون در هیچ‌کدام از این دو رقابت به اندازه کافی ندرخشید. آنچه که وی بر آن تمرکز داشت، «شکستن سقف شیشه‌ای» و هدف اصلی رسیدن به مقام ریاست جمهوری به عنوان نخستین زن رییس جمهور در آمریکا بود.

آنچه که می‌گفت بر دل نمی‌نشست. تلاش‌های هیلاری کلینتون بیشتر جاه‌طلبی زنی را نشان می‌داد که به هر قیمت می‌خواست رییس جمهور شود، تا تلاش‌های شهروندی را نشان دهد که فارغ از جنسیت به دنبال پیروزی حزب دموکرات باشد.

هیلاری کلینتون در آرا پیشتاز بود، اما نه در ایالت‌های کلیدی و نه در بین تمامی زنان رای‌دهنده، آن‌گونه که پیش‌‌بینی می‌کرد. اصرار وی برای رسیدن به ریاست جمهوری، فقط به خاطر آنکه می‌خواست اولین زن در تاریخ این کشور باشد، به طرز زننده‌ای در ذوق رای دهندگان می‌زد. بعضی از زنان آمریکایی قانع نشدند که به خاطر زن بودن وی باید به او رای بدهند و اصلا در انتخابات شرکت نکنند. من هم  جزو گروهی بودم که تصمیم گرفتم در نهایت به هیچ‌کس رای ندهم.

انتخابات ریاست جمهوری پیش‌رو، بین دو نامزد مرد برگزار خواهد شد. آقای ترامپ، رییس جمهور فعلی و آقای جو بایدن، معاون ریاست جمهوری پیشین در این کشور. اما در کنار این دو مرد، دو زن قوی و مردم‌پسند قرار گرفته‌اند. خانم کامالا هریس، معاون پیشنهادی جو بایدن، فردی است که از لحاظ نژادی و ملیتی، شباهت بسیاری به بخش بزرگی از جمعیت کنونی مهاجر آمریکا دارد.

از پدری جامائیکایی و مادری هندی متولد شده و راه دشوار و درازی را تا رسیدن به کاخ سفید پیموده است. با تجربه دو دوره دادستانی ایالت کالیفرنیا، توانست پس از آن به سنا راه یابد. هریس خود از نامزدهای حزب دموکرات برای ریاست جمهوری بود که در رقابت‌های درون حزبی، به نفع جو بایدن کنار رفت.

این زن برای بسیاری تداعی کننده موقعیتی است که باراک اوباما داشت. رنگین پوست بودن وی و پایبندی به اصول دمکراسی و روشنفکرانه‌اش باعث ایجاد هیجان و موج بی‌سابقه بین رای دهندگان دموکرات، در بین آمریکایی‌های سیاهپوست، مهاجر و اقلیت‌های قومی و نژادی شده است.

خانم هریس چهره‌ای است جسور، بی‌باک و با انرژی که می‌تواند توقعات زنانی را که هیلاری کلینتون سعی در برانگیخته کردن آنها داشت را پاسخگو باشد و همان فضایی را ایجاد کند که باراک اوباما پدید آورد؛ زنی از طبقه مهاجر که تجسم تحقق رویای آمریکایی با موفقیت‌های شغلی و اجتماعی است.

اما این بایدن است که به مصاف دونالد ترامپ خواهد رفت و نتیجه انتخابات چنانچه که به نفع جو بایدن نیز باشد، کامالا هریس را چهار سال برای شرکت در رقابت انتخابات ریاست جمهوری آینده منتظر نگاه می‌دارد.

چهار سالی که کامالا هریس بایستی خود را بوته آزمایش و قضاوت افکار عمومی قرار دهد (در صورتی که آقای جو بایدن میانسال بتواند دوره چهار ساله ریاست جمهوری خود به دلیل کهولت سن را به پایان برساند.)

وی بدون تردید، در صورت برنده شدن جو بایدن در این انتخابات،  نامزد پیشتاز حزب دموکرات در انتخابات ۲۰۲۴ ریاست جمهوی می‌تواند باشد و جایگزینی برای رییس جمهور در صورتی که سلامتی وی به مخاطره بیافتد.

اما در دیگر سوی میدان دونالد ترامپ قرار دارد. در کنار ترامپ معاونی قرار دارد که کوهی از جمهوری‌خواهی است. مایک پنس به تمامی معنا یک جمهوری‌خواه انعطاف ناپذیر و به زبان عامیانه سیاستمداری نچسب و سنتی افراطی است.

در کنار رییس جمهور آمریکا، مشاور ارشدی نیز قرار دارد که یک تنه، در چهار سال گذشته در کنار ترامپ ایستاده، در نشست‌های امنیتی شرکت داشته و از جانب رییس جمهور در جلسات مهم سیاسی و اداری حضور داشته است. ایوانکا ترامپ، دختر رییس جمهور، نمونه ایده آل یک زن آمریکایی موفق برای بسیاری از آمریکایی‌هاست.

مادر سه فرزند، زنی که به خاطر ازداوج با همسر کلیمی‌اش تغییر مذهب داده و پیش از آنکه به کاخ سفید برود، دارای تجارت و کسب و کاری موفق بوده است.

ایوانکا ترامپ ۳۸ ساله، دارای پیشینه فعالیت سیاسی نبوده است، اما دوران کارآموزی خود را در بهترین مکان یعنی کاخ سفید و در اجرای عملی طی کرده است.

اگر پدر وی بخت آن را داشته باشد که چهار سال دیگر در کاخ سفید بماند، بعید به‌نظر نمی‌رسد که ستاره بخت این زن جوان بتواند سقف شیشه‌ای که هیلاری کلینتون برای درنوردیدن آن تلاش کرده بود را در هم شکند.

به این ترتیب با تجربه هشت سال کار در کاخ سفید و داشتن مشاوران زبده و ثروت فامیلی، این مزایا همان چیزی است که یک نامزد ریاست جمهوری در آمریکا به آن نیاز دارد. ایوانکا ترامپ از بدو ورود به کاخ سفید هرگز آنگونه که مرسوم بود «دختر اول» نامیده نشد. وی در بالاترین مقام مشاور مخصوص رییس‌جمهور، همه‌جا در کنار وی قرار گرفته است. از مذاکرات سران عضو در «جی‌۲۰» تا میزبان مهمان بودن در هندوستان، تا سازمان ملل متحد و آفریقا، وی همه جا پررنگ‌تر از رییس جمهور در محافل سیاسی بین‌المللی حضور داشته و با بزرگترین رهبران جهان ملاقات و مذاکره کرده است.

زنی که نیمه وقت مادر، دختر، همسر و نیمه وقت دیگر به مانند رییس جمهور کار و رفتار کرده است، بی‌تردید به مقام ریاست جمهوری نیز فکر خواهد کرد. نشریه فوربز نیز ایوانکا را جزو ۱۰ زن قدرتمند جهان دانسته است.

سفیر پیشین آمریکا در سازمان ملل متحد، نیکی هیلی، مهاجر هندی‌زاده دیگری نیز چشم به مقام ریاست جمهوری آمریکا دارد. زنی که برای جمهوری‌خواهان، از هر جمهوری‌خواهی، جمهوری‌خواه‌تر است و به‌نظر می‌رسد که وی نیز برای نامزدی سال ۲۰۲۴ خیز برداشته باشد.

یکی از سردرگمی‌های مردم آمریکا بین رای دادن به ترامپ و کلینتون در انتخابات گذشته و اینک بین ترامپ و بایدن در این است که ترامپ یک جمهوری‌خواه دو‌آتشه و بنیادگرا نبوده و نیست.

بهتر است بگویم که وی یک جمهوری‌خواه تصنعی است که حتی با جمهوری‌خواهان نیز معامله کرده است.

پس از آنکه وی به طرز شگفت‌آوری سایر رقیبان جمهوری‌خواه در انتخابات درون حزبی پشت سر گذاشت، جمهوری‌خواهان وی را به این شرط تایید کردند که  در اصول و مبنا وی متعهد به تعهدات یک جمهوری‌خواه بماند ( مانند تعیین قاضی‌ها در دیوان عالی) و آنها نیز چشم بر روی مشکلات شخصی وی ببندند.

ترامپ، متولد نیویوک و دموکرات پیشین، در سال ۲۰۰۹ حزب خود را به جمهوری‌خواه تغییر داد. بنابراین جدای از جنجال‌ها و بگومگوهای سیاسی، در مقایسه با افرادی نظیر نیکی هیلی و مایک پنس؛ ترامپ‌ها جدید الجمهوری‌خواه یا جمهوری‌خواهانی میانه‌رو قلمداد می‌شوند.

سیمپسون‌ها، شخصیت‌های مشهور کارتونی که عادت به پیش‌بینی و پیشگویی وقایع پیش‌رو دارند، به بینندگان و هواداران خود وعده «ایوانکا۲۰۲۸» را داده‌اند.

آنها ریاست جمهوری ترامپ را پیش‌بینی کرده بودند و سال ۲۰۱۷ صحنه‌ای را نمایش دادند که نام ایوانکا بر روی گل‌سینه‌های کارزار انتخاباتی ۲۰۲۸ نوشته شده بود.

در کشوری که نتیجه انتخابات غیر‌قابل پیش‌بینی است، چشم‌انداز انتخابات پیش‌رو به ما می‌گوید، انتخابات آینده ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۲۴ از آن زنان خواهد بود. زنانی که از دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات خود را برای نامزدی در آن آماده می‌کنند. می‌دانم اینک بایستی از انتخابات ۲۰۲۰ سخن بگوییم، اما تا دو ماه دیگر بایستی از ۲۰۲۴ که در همین نزدیکی است، سخن بگوییم.