زلمی خلیل‌زاد، نماینده ویژه وزارت خارجه ایالات متحده آمریکا برای صلح افغانستان، در رشته توییتی، صدو یکمین سالروز استرداد و استقلال افغانستان را به ملت این کشور تبریک گفت و نوشت که، تلاش‌ها برای پایان دادن به جنگ چهل‌ساله در افغانستان از راه مذاکرات صلح (بین‌افغانی) جریان دارد و این روند به مرحله‌ امیدوارکننده‌ای رسیده است.

آقای خلیل‌زاد، در این پیام نوشت: «با وجود چالش‌های جدی فرا روی مذاکرات صلح بین‌افغانی، باز هم تلاش‌ها جریان دارد که جنگ بیش از چهار دهه در افغانستان پایان یابد و این روند (صلح) به مرحله‌ای رسیده است که برای ما امیدوارکننده است.»

او، در رابطه با اراده‌ قوی شهروندان افغانستان برای آمدن صلح و پایان جنگ و خون‌ریزی در کشور تاکید کرده است: «شهروندان افغانستان تشنه صلح‌اند و باید مذاکرات صلح بین‌افغانی به رهبری و مالکیت خود افغان‌ها هرچه زودتر آغاز شود تا جنگ چهل‌ساله در این کشور تمام شود.»

زلمی خلیل‌زاد، مذاکرات صلح بین‌افغانی را یک گام تاریخی برای صلح در افغانستان خواند و در توییتش به رهبران تمام جناح‌های در این کشور گفت: «کشورتان را از همه چیز مقدم‌ بدانید و با گرفتن پند از اشتباهات گذشته هرچه زودتر به یک توافق سیاسی برسید، این یگانه راه است برای ختم جنگ.»

آقای خلیل‌زاد، بر حمایت ایالات متحده از دولت و مردم افغانستان برای ختم جنگ و تامین صلح تاکید کرد و گفت: «ایالات متحده آمریکا آرزومند استقلال و صلح پایدار در افغانستان است و نیز در تلاش شهروندان این کشور برای رسیدن به صلح پایدار در کنارشان قرار خواهد گرفت.»

این نماینده ویژه آمریکا برای صلح افغانستان در حالی از آغاز مذاکرات صلح بین‌افغانی و امیدواری‌ها در این روند سخن می‌گوید که قرار بود گفت‌وگوهای صلح، روز یک‌شنبه هفته جاری در شهر دوحه قطر آغاز شود، اما به دلیل این که گفته می‌شود زندانیان دو طرف (دولت افغانستان و طالبان) نظر به تعهدی که کرده بودند کاملا از بند آزاد نشده‌اند، در روند مذاکرات صلح باعث ایجاد تاخیر شده است.

اما صدیق صدیقی، سخنگوی ارگ ریاست جمهوری افغانستان در یک نشست خبری در کابل اعلام کرد که «حکومت افغانستان برای آغاز مذاکرات صلح گام‌های بزرگی را برداشته است، اما طالبان هنوز هم اسیران نیروهای امنیتی افغان را نزد خود نگه‌داشته‌اند.»

آقای صدیقی گفت: «طالبان تا حال اسیران نیروهای امنیتی افغان را رها نکرده‌اند، این گام (رهایی زندانیان) باید دو طرفه باشد. حکومت افغانستان در این زمینه گام‌های بزرگ برداشته است و برای آغاز صلح بیش از پنج هزار زندانی طالبان را رها کرده است، اما شماری از اسیران ما که نزد طالبان‌اند باید رها شوند تا این مانع نیز از راه مذاکرات صلح برداشته شود این مسؤولیت طالبان است.»

طالبان چندی بیش از رهایی یک هزار اسیران نیروهای امنیتی افغان خبر داده بود، اما حکومت افغانستان گفته است که طالبان نظر به فهرستی که ما برای‌شان فرستادیم، اسیران نیروهای امنیتی را نه، بلکه شماری از افراد غیرنظامی را که در بندشان بودند رها کردند.

ظاهرشاه لایق، استاد دانشگاه گفت: «من نمی‌دانم که این امیدواری‌های زلمی خلیل‌زاد، از روند صلح چیست که عمر تمام می‌شود و ما ثمر آن را ندیدیم. هنوز هم جنگ در تمام افغانستان جریان دارد، حملات انتحاری و انفجاری دوباره اوج گرفته است. روستاها در جنگ به سر می‌برند، اما از آغاز مذاکرات صلح بین‌افغانی خبر نیست. من بدون ترس می‌گویم که نه‌عدم رهایی ۴۰۰ زندانی طالبان و نه چند زندانی باقی مانده نیروهای امنیتی افغان نزد طالبان باعث به تاخیر افتادن مذاکرات صلح نشده است. می‌دانیم که آغاز، ختم و نتیجه مثبت و یا منفی صلح از صلاحیت‌های آمریکا است، هر زمان که که بخواهد روند آغاز شده و به خواست دل‌شان به پایان نیز می‌رسد.»

شکوفه حیدری، دانشجو: «چهل سال مدام است که ما برای آمدن صلح، ختم جنگ و ثبات دائمی در کشور خوشبین هستیم؛ اما متاسفانه که تاکنون به چشم سر نه صلح را دیدیم و نه ختم جنگ را. نمی‌دانم که کشورهای دخیل در روند صلح افغانستان بیشتر از این از ما چه می‌خواهند. آنان پیام‌شان را از آدرس طالبان اعلام می‌کنند، یک روز زندانیان بهانه‌اند، روز دیگر هیات مذاکره افغانی و روز دیگر یک مبحث نو. ما از آمریکا می‌خواهیم که بیش از این مردم افغانستان را خسته نکنید، مذاکرات را آغاز کنید تا این جنگ لعنتی تمام شود.»