شبکه تلویزیونی فارسی‌زبان من و تو با گرفتن امتیاز ساخت یک مجموعه تلویزیونی از ITV GLOBAL اولین برنامه «ریالیتی شو» ( نمایش تلویزیونی حقیقی) ایرانی را ساخت و تاکنون ۱۳ سری از آن را پخش کرده است.
در این برنامه چهار نفر که قبلاً همدیگر را نمی‌شناخته‌اند، برای همدیگر شام درست می‌کنند و به هم امتیاز می‌دهند. در آخرین شب، شرکت‌کننده‌ای که بیشترین امتیاز را از بقیه گرفته باشد، ۱۰۰۰ پوند یا دلار برنده می‌شود.
شبکه تلویزیونی من و تو امکان ضبط برنامه در ایران را ندارد، بنابراین شرکت‌کنندگان این برنامه محدود به ایرانیان مهاجر هستند.
این نوع مجموعه برنامه‌های تلویزیونی طرفداران فراوانی در سراسر دنیا دارد و بر اساس واکنش و رفتار طبیعی شرکت‌کنندگان ساخته می‌شود. بازیگران حرفه‌ای ندارد و متنی از پیش تهیه نشده است. افراد شرکت‌کننده در موقعیتی مشابه زندگی عادی و معمولی قرار می‌گیرند یا درگیر ماجراجویی‌های سرگرم‌کننده می‌شوند. یکی از معروف‌ترین این مجموعه‌ها در سال‌های اخیر، خانواده کارداشیان‌ها بوده است که شهرت و ثروت زیادی برای تمام آن‌ها به همراه داشت.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
برنامه «برادر بزرگ» یکی از قدیمی‌ترین «نمایش‌های واقع‌نما» است که از سال ۲۰۰۱ در آمریکا ساخته و پخش می‌شود. نام آن یادآور کتاب ۱۹۸۴ است که در آن، برادر بزرگ (Big Brother) نماد و چهرهٔ نظام حکومتی است که بر تمام کارهای مردم نظارت و کنترل دارد. تصویر این مرد، در همه‌جا نصب شده است و نمی‌شود دور از چشم او کاری کرد.
برنامه‌های تلویزیونی واقع‌نما، برای ایرانیان یک تجربه کاملاً جدید بود و در بخش‌های زیادی با فرهنگ و آداب معاشرت ایرانی جور درنمی‌آمد. اساس این برنامه یک مسابقه است که شرکت‌کنندگان باید در آن برنده شوند، اما این میل به برنده شدن در برابر هنجارهای آداب و معاشرت ایرانی قرار می‌گیرد.
بخش بزرگی از فرهنگ ایران بر پایه مهمان‌دوستی و احترام به مهمان است. فهرست حکایات اخلاقی درباره حرمت سفره و نان‌ونمک آن‌قدر زیاد است که نمک خوردن و نمکدان شکستن از بالاترین معایب اخلاقی به شمار می‌آید. در چنین فرهنگی، شرکت‌کنندگان باید به خانه یک غریبه بروند و پای سفره‌اش بنشینند و بعد در غیاب میزبان درباره غذا و مهمان‌نوازی‌اش قضاوت کنند و به او از یک تا ده امتیاز بدهند.
قرار گرفتن در این موقعیت که در آن باید بخش زیادی از آموزه‌های اخلاقی در خانواده‌های ایرانی را نادیده گرفت، به‌خودی‌خود چالش‌برانگیز است. در سوی دیگر ماجرا نیز میلیون‌ها بیننده در داخل ایران تماشاچی این چهار مهمانی شام هستند که در آن شرکت‌کننده‌ها بعد از خوردن یک وعده کامل غذا و شیرینی و میوه، پشت سر میزبان درباره آشپزی و مهمان‌نوازی‌اش حرف می‌زنند و به او امتیاز می‌دهند. در این میان، بعضی‌ها هم از تکنیک امتیاز کمتر دادن استفاده می‌کنند تا به هر صورتی برنده شوند.
کنار گذاشتن تعارف، بدگویی پشت سر کسی، مخصوصاً وقتی تازه از سر سفره‌اش بلند شده‌ای، در میان بیننده‌های این برنامه گناهی نابخشودنی است.
۱۳ سری پخش‌شده «بفرمایید شام» که در کشورهای مختلف اروپایی و امریکای شمالی تهیه شده است، تقریباً به خانه اغلب گروه‌های مهاجر سرزده است؛ از دانشجویان ایرانی که تازه به غربت آمده‌اند تا ایرانیانی که در زمان حکومت پهلوی از ایران خارج شده‌اند. موافقان و مخالفان سیاسی با آرای متفاوت در کنار هم نشسته و برای هم شام پخته‌اند.
اگرچه این برنامه خالی از جنجال و کشمکش و چهره‌های نامحبوب نبوده است، اما در ده سال گذشته یکی از موفق‌ترین برنامه‌های تلویزیونی ایرانی خارج از کشور بوده است که به‌طور مداوم تهیه‌شده و توانسته طرفدارانش را راضی نگه دارد.
برنامه‌سازان داخل ایران هم چندین بار تلاش کرده‌اند تا نمونه داخلی آن را بسازند؛ برنامه‌هایی مانند شام ایرانی که حتی با حضور ستارگان سینمایی و چهره‌های سرشناس هنری داخل ایران، نتوانسته است حتی اندکی به نمونه اصلی خود نزدیک شود.
