واقعا به سختی بتوان اهمیت و شدت اخبار بیکاری هشت روز گذشته در ایالات متحده را نادیده گرفت. با گزارش تاریخی روز پنجشنبه که حاکی از بیکار شدن ۶.۶ میلیون امریکایی و درخواست آنها برای دریافت تسهیلات بیکاری بود و از آمار ۳.۳ میلیون هفته گذشته دو برابر بیشتر شد، به نظر می‌رسد که احتمالا طی سه هفته گذشته مشاغل کشور به اندازه کل دوران رکود بزرگ مالی سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ از دست رفته است.

و وضعیت قرار است از این هم بدتر شود، خیلی بدتر.

با انتشار گزارش اشتغال ماه مارس که قرار است جمعه منتشر شود، آمار و ارقام مذکور در آن چندان از عمق آسیب خبر نخواهد داد. نرخ بیکاری و تخمین میزان مشاغل ایجاد شده در این ماه بر اساس دو تحقیقی است که در ۱۲ مارس انجام شد که در این مورد دقیقا یک هفته پیش از آن است که بخش اعظم امریکا مجبور به تعطیلی برای مقابله با شیوع ویروس کرونا شد.

اما بیکار شدن ۱۰ میلیون نفر به علاوه ۶ میلیون دیگر که توسط وزارت کار در ماه فوریه اعلام شده بود، تقسیم بر ۱۶۵ میلیون امریکایی حاضر در نیروی کار، بدان معنی است که نرخ بیکاری برای آوریل احتمالا حدود ۹.۹ یا ۱۰ درصد خواهد بود. با توجه به افزایش مشاغلی چند در فروشگاه‌های مواد غذایی و سرویس‌های تحویل غذا و خرید، و همچنین افرادی که بیکار شده‌اند ولی برای دریافت تسهیلات بیکاری اقدام نکرده‌اند، اعداد مذکور، ارقام فعلی است.

وقوع یک هفته دیگر مانند دو هفته گذشته (برای مثال، اعلام بیکاری افرادی از ۳.۳ تا ۶.۶ میلیون نفر طی این هفته) اگر شبیه به آمار هفته قبل باشد، نرخ بیکاری ماه آوریل را به ۱۲.۱ یا حتی ۱۳ درصد خواهد رساند. در سال ۲۰۰۹ نرخ بیکاری هیچ وقت به بیش از ۱۰ درصد نرسید و بیکاری ۸.۷ میلیون نفر، حدود ۲ سال به طول انجامید. در واقع، تارنمای اداره آمار کار، تمام این اطلاعات را تا سال ۱۹۴۸ دارد و در این مدت زمان، نرخ بیکاری هیچ وقت به بیش از ۱۰.۸ درصد نرسیده است که آن هم در ۱۹۸۲ رخ داد. حتی در دوران رکود بزرگ (۱۹۲۹)، آمار بیکاری تا سال ۱۹۳۱ به نرخی دو رقمی نرسید.

هایدی شیرهولتز، دبیر سیاست‌گذاری موسسه سیاست‌های اقتصادی، در توییتر نوشت: «آمار و جدول فعلی ترسیم‌گیر یک فاجعه است. من ۲۰ سال گذشته را صرف مطالعه بازار کار کرده‌ام و هرگز شاهد چیزی شبیه این نبوده‌ام. تعداد درخواست‌های دریافت تسهیلات بیکاری در دو هفته گذشته، دیوانه کننده است.»

با شروع فعالیت‌های انتخاباتی دونالد ترامپ برای انتخاب مجدد، ما به کرات درباره دهه‌های ۱۹۳۰، ۱۹۴۰، و ۱۹۵۰ میلادی خواهیم شنید و نه فقط به این خاطر که رئیس جمهوری و جو بایدن، نامزد قریب به یقین حزب دموکرات، در دهه ۱۹۴۰ متولد شدند. ما بدون شک قیاس‌های بسیاری خواهیم دید از مقایسه ترامپ با هربرت هوور.

اما قیاسی بهتر و دقیق‌تر، مقایسه میان ایالات متحده و کره جنوبی است و این که چگونه هر یک از این دو دولت، وضعیت اضطراری ویروس کرونا را مدیریت کرد. البته هیچ جای این مقایسه به نفع رئیس جمهوری نخواهد بود.

ایالات متحده و کره جنوبی اولین مورد ابتلا به ویروس کرونا در کشور خود را همزمان در یک روز شناسایی کردند: ۲۰ ژانویه ۲۰۲۰. اما واکنش و نتایج پیش روی آنها، نمی‌توانست بیش از این با هم متفاوت باشد.

به گزارش رویترز، در کره جنوبی دولت تمام تولید‌کنندگان آزمایش‌های پزشکی در کشور را به ملاقاتی در ۲۷ ژانویه فرا خواند و از آنها خواست تا به سرعت آزمایشی برای این ویروس طراحی و تولید کنند. طراحی برنده، توسط ماموران دولت در ۴ فوریه انتخاب شد و ظرف چند روز تولید و ارسال شد. این امر، سنگ بنای برنامه آزمایش‌گیری شدیدی در این کشور شد، به علاوه ردیابی تک تک افرادی که در اولین روزهای شیوع این بیماری عالم‌گیر در تماس با افراد مبتلا قرار گرفته‌اند، تا آنها نیز بتوانند پیش از آلوده ساختن خانواده، دوستان، همسایگان و دیگران، خود را قرنطینه کنند.

در ایالات متحده نیز مرکز پیشگیری و کنترل بیماری آزمایش خود را طراحی و تولید کرد که در واقع درست کار نکرد، و ما را تا اواسط ماه مارس در زمینه آزمایش‌گیری جامع از شهروندان، دست خالی گذاشت. تا آن موقع، آتش در جنگل افتاده بود، ولی آزمایش‌گیری هنوز هم در ایالات متحده تک و توک انجام می‌شود.

این را می‌دانم، زیرا خود من اکنون این مقاله را در قرنطینه می‌نویسم، چرا که به خاطر بروز علایم این بیماری، تبی که از شنبه شروع شد و فشار در قفسه سینه و کوتاهی نفس، فرض را بر ابتلا به کووید-۱۹ گذاشته‌ام و خود را قرنطینه کرده‌ام. تمام این علایم بیماری من ملایم است و به همین خاطر آزمایش نداده‌ام. در واقع، این مسئله و ارزیابی پزشکم مبنی بر این که اتاق پذیرایی خانه‌ام از اتاق انتظار مطب او ایمن‌تر است، مرا خانه‌نشین کرد.

در همین حال، ترامپ دو ماه را صرف کم‌اهمیت جلوه دادن این مشکل کرد و گفت که این مشکل بازار بورس، یا شایعه دموکرات‌ها است، هوای گرم آن را از بین خواهد برد، و معجزه‌ای آن را برطرف خواهد کرد.

نه. آزمایش گرفتن آن را حل می‌کرد؛ اگر آزمایش‌ها به موقع آماده بودند، چنان که در کره جنوبی رخ داد. دستگاه‌های کمک تنفسی و ماسک صورت هم می‌توانست به مدیریت بحران کمک کند، ولی امریکا آن‌ها را هم به اندازه کافی آماده استفاده نداشت.

اکنون بیایید نتیجه واکنشی شدید به شیوع ویروس را با واکنش منفعلانه و سرزنش کردن دیگران مقایسه کنیم.

به گزارش دانشگاه جان هاپکینز، در کره جنوبی موارد ابتلا به ۹۹۷۶ نفر محدود شد و تنها ۱۶۹ نفر جان باختند. در ایالات متحده که جمعیتش حدود ۶ برابر کره جنوبی است، آمار مبتلایان به ۲۲۵ هزار نفر نزدیک شده است (در حال حاضر به ۵۰۰ هزار نفر نزدیک می‌شود. م.) و تنها در روز چهارشنبه ۲۵ هزار مبتلای جدید شناسایی شدند. حدود ۵۱۰۰ امریکایی جان باخته‌اند (اکنون نزدیک به ۱۵۰۰۰ نفر. م.) که تنها آمار درگذشتگان آخرین روز، بیش از شش برابر کل درگذشتگان کره جنوبی بود.

و همان طور که ترامپ اکنون اعتراف می‌کند، وضعیت در امریکا خیلی بدتر هم خواهد شد. او با بی‌میلی در هفته جاری بر تخمین کارشناسان خود صحه گذاشت که حدود ۱۰۰ هزار تا ۲۴۰ هزار امریکایی در اثر ابتلا به ویروسی که در کره جنوبی کمتر از ۲۰۰ نفر را کشته است، جان خواهند باخت. این آمار، حتی میزان حداقلی آن، بیشتر از تعداد آمریکاییانی است که در جنگ‌های ویتنام و دفاع از کره جنوبی در اوایل دهه ۱۹۵۰ میلادی جان باختند.

بسیاری با این بُعد از مقایسه کاملا آشنا هستند، ولی چیزی که کمتر توجهات را جلب می‌کند، تاثیر حداقلی و خسارت اندک ویروس کرونا بر اقتصاد کره جنوبی است.

در واقع، شاخص بازار بورس کره جنوبی در سئول در فاصله ۲۰ ژانویه تا ۵ مارس تنها ۸ درصد کاهش داشت که مصادف است با اوج شناسایی و گزارش موارد ابتلا در این کشور (این کشور اخیرا روزانه کمتر از ۱۰۰ مورد از مبتلایان جدید دارد.) نرخ بیکاری در کره جنوبی ۳.۳ درصد است، چون آزمایش‌‌گیری زودهنگام و جلوگیری از شیوع بیماری باعث شد تا کره جنوبی مجبور نشود برای ایمن و سلامت نگه داشتن شهروندان، کشور را تعطیل کند؛ در حالی که فرمانداران ایالات بزرگ در امریکا وقتی ترامپ مشغول وقت تلف کردن و تلویزیون تماشا کردن بود، مجبور شدند دست به چنین کاری بزنند.

اطلاعات به‌روز از کره جنوبی، همه گل و بلبل هم نیست و آمار فروش فروشگاه‌ها و میزان اعتماد مشتریان به بازار کاهش یافته است و تجارت‌ها مشغول بازسازی ساختار خود هستند تا عواید از دست رفته را جبران کنند، ولی اصلا شبیه وضعیت امریکا نیست. و این احتمالا داستانی است که در تمام طول پاییز، بایدن با توسل به آن به ترامپ حمله خواهد کرد.

با رسیدن ماه اکتبر، واقعیت‌های اساسی درباره اقتصاد کره جنوبی و واکنش آنها به ویروس کرونا در سراسر امریکا به خوبی و به اندازه کیمچی پخش می‌شوند و همه از آن باخبر خواهند بود، و  باعث خواهد شد که رئیس جمهوری حال خوشی نداشته باشد.