اشنویه از شهرهای مرزی ایران در آذربایجان غربی، قهرمان بزرگی داشت که دیشب ناباورانه او را از دست داد. سیامند نام کردی و زیبای پسری بود که از اشنویه به قوی‌ترین مرد جهان در پارالمپیک تبدیل شد. زندگی او نیز مثل جوانمرگی‌اش باورنکردنی بود.

سیامند رحمان دچار معلولیت مادرزادی جسمی و حرکتی پاهایش بود اما او فارغ از تمام شعارها که درباره فرصت زندگی موفق برای معلولین داده می‌شود، به عنوان نمونه واقعی یک ورزشکار معلول موفق در دنیا، در یادها زنده است، مردی که شاید تا سال‌ها موفقیت‌هایش تکرار نشود و البته همیشه رکوردهایش به نام او پابرجاست. سیامند در اولین اردوی ملی خود با دو عصا که از کنده درخت ساخته شده بود، شرکت کرد و با قدرت فوق‌العاده‌اش خیلی زود جایگاهی بی‌نظیر در وزنه‌برداری معلولین جهان برای خود ساخت.

شما کجا می‌توانید یک نفر را قهرمان تصور کنید که سیامند رحمان قله‌اش را فتح نکرده باشد؟ سیامند قهرمان دو پارالمپیک پی در پی بود. هم ۲۰۱۲ لندن و هم ۲۰۱۶ ریو. پاراآسیایی گوانگجو ۲۰۱۰، اینچئون ۲۰۱۴، جاکارتا ۲۰۱۸ با طلاهای پی در پی. باز هم اگر دوست دارید از قهرمانی‌هایش بدانید، باید از ۵ طلا و یک نقره جهان بگوییم. درباره قدرت بی‌نظیر سیامند باید از وزنه ۳۱۰ کیلوگرمی حرف زد که او بالای سر برد تا یک اتفاق حیرت‌آور در وزنه‌برداری پارالمپیک را به نام خود ثبت کند.

سیامند رحمان از چهره‌های تاریخی ورزش معلولین در جهان است. او توانست چهره‌ای الهام‌بخش برای زندگی معلولینی باشد که به ورزش گرایش دارند. این‌همه موفقیت ورزشی به رغم معلولیت جسمی از رویاهای بزرگ سیامند و گرایش او به زندگی خبر می‌دهد اما سیامند در ۳۱ سالگی، در حالی که برای پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو نقشه‌هایی در سر داشت تا شاید آخرین مدال زرین دوران حرفه‌ای خود را بگیرد، چشم از جهان فروبست. مرگی تلخ برای ورزش ایران.

سیامند به دلیل ایست قلبی درگذشت، او در حالیکه تمریناتش را برای پارالمپیک توکیو در اشنویه ادامه می‌داد، اما از مدتها پیش باید بیشتر تحت مراقبت‌های پزشکی قرار می‌گرفت. وزن سنگین او می‌توانست عارضه قلبی برایش پدید بیاورد و کمیته پارالمپیک و فدراسیون وزنه‌برداری ایران کاش چنین مراقبت‌هایی را برای ورزشکار خود همواره در نظر می‌گرفتند. البته دکتر زهرا چابکی، رئیس کمیته پزشکی پارالمپیک ایران در خصوص آخرین شرایط  جسمانی سیامند رحمان گفت: "ورزشکارانی که برای بازی‌های پارالمپیک توکیو ۲۰۲۰ آماده می شوند، تحت نظارت پزشکی هستند، سیامند رحمان نیز از این قاعده مستثنی نبود و با وجود اینکه به دلیل شرایط خاص، او اردوهایش را به صورت غیرمتمرکز و در محل سکونتش برگزار می‌‌کرد، با این حال نظارت پزشکی انجام شده بود. حدود دو ماه پیش همراه با تیمی از سوی کمیته ملی پارالمپیک به ارومیه سفر کردیم و در بیمارستان تخصصی قلب ارومیه سیامند رحمان زیر نظر یک متخصص قلب و عروق و دو متخصص اکوکاردیوگرافی کلیه آزمایشهای لازم را انجام داد و همچنین اکو و نوار قلبی نیز برای او انجام شد که نتیجه همه آنها رضایت‌بخش بود و منعی برای ادامه فعالیت‌های ورزشی و تمریناتش وجود نداشت."

درباره سیامند رحمان گفته می‌شد که شاید برای پارالمپیک توکیو انتخاب نشود، در حالی که سیامند در آخرین مصاحبه‌هایش گفته بود: «نگاهم به پارالمپیک توکیو است و امیدوارم یک رکورد دیگر را در پارالمپیک به ثبت برسانم. از اینکه می‌خواهم سومین حضورم در پارالمپیک را تجربه کنم، خیلی هیجان‌زده هستم. من می‌خواهم در توکیو یک رکورد جدید را ثبت کنم که از رکورد پارالمپیک ۲۰۱۶ بهتر است تا طرفدارانم را خوشحال کنم و به آن افتخار کنند.»

 آرزوی سیامند اما برای همیشه در سینه‌اش ماندگار می‌شود، اگرچه او به آرزوهایی باورنکردنی با رکورد بی‌نظیرش دست یافته بود. مرگ او اتفاقی تلخ در میان اخبار تلخ این‌روزهای ایران است.

اندرو پارسونز، رئیس کمیته بین المللی پارالمپیک درباره درگذشت سیامند رحمان، قوی‌ترین پارالمپیک جهان نوشت: «خانواده جنبش پارالمپیک در سراسر جهان از شنیدن خبر درگذشت سیامند رحمان عمیقا متاثر است. عملکرد او در پارالمپیک ریو ۲۰۱۶، زمانی که وزنه ۳۰۰ کیلوگرمی را مهار کرد به سرتیتر خبرها راه یافت و کمتر کسی است که این لحظه را که باعث ایجاد نقطه عطفی در بازی‌های پارالمپیک ریو است، از یاد ببرد. او ورزشکاری پیشرو و پیشتاز و الهام‌بخش افراد زیادی در کشور خود و جهان و سفیری برای جنبش پارالمپیک بود، قهرمانی آرام و یکی از مهربان‌ترین انسان‌ها.»