غذاهای فوق فرآوری شده باعث می‌شوند مردم تند‌تر و بیشتر بخورند

در این «اولین تحقیق در نوع خود» مشخص شده است که غذاهای فوق فرآوری شده، مانند غذاهای آماده، پیتزا و غلات شکردار، باعث می‌شوند که مردم بیشتر بخورند، تندتر بخورند و وزن‌شان بیشتر شود.

محققان مؤسسه ملی سلامت آمریکا به این نتیجه رسیدند که چنین افرادی به‌طور متوسط، روزانه ۵۰۰ کالری در روز بیشتر می‌خورند و در طول یک دوره دو هفته‌ای، ۲ پاند (نزدیک به یک کیلوگرم) به وزن آنها اضافه می‌شود.

گروهی که غذاهای فرآوری نشده همانند سالاد اسفناج همراه با سینه مرغ، چند قطعه سیب، بلغور و تخمه آفتابگردان می‌خورند، وزنشان کم شده است.

میزان سلامتی و مقدار غذای مصرفی شرکت‌کنندگان در این تحقیق به‌دقت اندازه‌گیری می‌شد و هر گروه سه وعده غذا در روز به همراه نوشیدنی و تنقلات دریافت می‌کرد.

در این مطالعه، نیمی از شرکت کنندگان بر روی «رژیم غذایی فوق فرآوری شده» بودند و نیمی دیگر، بر «غذاهای غیر فرآوری شده» مملو از میوه، سبزیجات و غلات؛ در هر دو گروه تمام وعده‌ها دارای مواد مغذی متعادل بودند و تمام کالری‌های آنها محاسبه می‌شد.

گروه مصرف کنندگان غذاهای فرآوری نشده حتی با وجود حذف زحمات و هزینه‌های خوردن غذای سالم، وزنشان کاهش پیدا کرد.

نویسنده ارشد این تحقیق، کوین هال گفت: «من از نتایج این تحقیق شگفت‌زده شدم، چون فکر می‌کردم اگر ما به هر دو گروه، مقدار برابری از ترکیباتی مانند شکر، چربی، کربوهیدرات، پروتئین و نمک بدهیم، درباره غذاهای فوق فرآوری شده هیچ چیز جادویی وجود نخواهد داشت که باعث شود مردم بیشتر بخورند. اما در واقع متوجه شدیم که مردم، زمانی که دارای رژیم غذایی فوق فرآوری شده هستند، کالری بیشتری می‌خورند و این باعث می‌شود تا اضافه وزن پیدا کنند و چاق شوند».

دکتر هال و همکاران وی در مجله متابولیسم سلولی گفته‌اند که با وجود کوچک بودن گروه داوطلبان برای این پژوهش (۲۰ نفر)، پزشکان اکنون می‌توانند برای نخستین بار به این نتیجه برسند که چیزی در مورد غذاهای فرآوری شده وجود دارد که باعث چاقی مفرط می‌شود.

مطالعات پیشین نیز رابطه‌ای بین چاقی مفرط و غذاهای فرآوری شده یافته بودند، اما نتوانسته بودند ثابت کنند که آیا علت اصلی فقط غذا بوده یا دیگر رفتارهای افرادی که آن غذاها را می‌خورند. برای مثال، افرادی که دارای وقت و پول کافی برای ورزش کردن به طور مرتب هستند، علاقه بیشتری به سالم غذا خوردن دارند.

در آخرین بررسی، از سیستم طبقه‌بندی غذایی «نُوا» استفاده شد، که غذاها را بر حسب مقدار مواد افزودنی طعم‌دار، مواد نگهدارنده مدت‌دار، همراه با مشخصات بسته‌بندی و بازاریابی رده‌بندی می‌کند.

یک ناهار فوق فرآوری شده معمولی شامل کسادیا (یک نوع خوراک مکزیکی حاوی آرد و پنیر و کدو و ادویه سرخ شده)، لوبیای تفت داده شده و لیموناد رژیمی است.

در مقایسه، یک ناهار غیر فرآوری شده شامل سالاد اسفناج با سینه مرغ، تکه‌های سیب، بلغور و تخمه آفتاب‌گردان و انگور است.

هر دو رژیم غذایی مذکور دارای مقدار برابری از کالری، شکر، فیبر، چربی و کربوهیدرات هستند و شرکت کنندگان می‌توانستند هر قدر که مایل بودند از این غذاها بخورند.

رژیم غذایی شرکت کنندگان پس از دو هفته با گروه مقابل تعویض شد و همان الگوهای خوردن غذا و افزایش وزن پدیدار شد.

هر دو گروه گفتند که از غذاها لذت می‌بردند و این بدان معناست که باید چیزی غیر از طعم غذا باعث این تفاوت شده باشد و بررسی‌های بیشتر، متوجه درک این دلایل خواهد بود.

دکتر گونتر کانلی از دانشگاه ردینگ که در این تحقیق شرکت نداشته است، گفت: «به نظر می‌رسد که شرکت کنندگان غذای فوق فرآوری شده را خوشمزه‌تر می‌دانستند، بیشتر و تندتر و پشت سر هم می‌خوردند؛ احتمالاً به  این خاطر که زمان بیشتری طول می‌کشیده است تا احساس سیری کنند».

این ممکن است نتیجه مواد افزودنی مشخصی باشد که در آزاد شدن هورمون گرسنگی اختلال ایجاد می‌کنند؛ هورمونی که به مغز دستور می‌دهد که چه زمانی معده پر شده است، یا به‌سادگی: کافی است.

دکتر کانلی می‌گوید اگرچه رده‌بندی غذاهای فوق فرآوری شده تحت‌الشعاع این واقعیت قرار می‌گیرد که تمام غذاها در محدوده‌هایی نیاز به فرآوری دارند، این بررسی به خوبی انجام گرفته است.

این نشان می‌دهد برای افرادی که کمتر قادر به اجرای رهنمودهای غذایی هستند، چقدر سخت می‌تواند باشد. هزینه رژیم غذایی فرآوری شده، حتی پیش از محاسبه زمان آماده‌سازی غذا، یک سوم کمتر از غذاهای غیر فرآوری شده است. دکتر کانلی اضافه کرده است که  این دشواری‌ها «از قرار معلوم، از منظر سلامت عمومی دارای پیامد‌هایی است».