یافته‌های پژوهشی حاکی از آن است که اندازه گردن نسبت به بدن می‌تواند شاخص‌های مختلف سلامت را پیش‌بینی کند.

پژوهش‌ها نشان داده‌اند که اندازه گردن فرد در تناسب با بدنش می‌تواند شاخص سلامت باشد، و با عواملی مانند خطر بیماری‌های قلبی‌عروقی، وضعیت تغذیه‌، و حتی احتمال مرگ ارتباط دارد.

پزشکان بیش از پیش به عواملی فراتر از شاخص توده بدنی (بی‌ام‌آی) و اندازه دور کمر نگاه می‌کنند تا بهتر بفهمند که توزیع چربی در بدن چگونه بر سلامت اثر می‌گذارد.

یکی از حوزه‌هایی که به‌طور فزاینده‌ مطالعه شده، اندازه دور گردن است که می‌تواند به‌عنوان معیار سنجشی ساده برای اندازه‌گیری چربی در بخش بالایی بدن عمل کند.

پژوهش‌ها حاکی از آن است افراد با اندازه گردن بزرگ‌تر ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به مشکلات قلبی‌عروقی قرار داشته باشند.

دانشمندان معتقدند دلیلش می‌تواند این باشد که چربی ذخیره‌شده در بخش بالایی بدن در مقایسه با چربی ذخیره‌شده در بخش‌ پایینی، اسیدهای چرب بیشتری را وارد جریان خون می‌کند و در نتیجه، فشار بیشتری به قلب وارد می‌شود.

یافته‌های پژوهش بلندمدت «مطالعه قلب فرامینگام» و دیگر پروژه‌های پژوهشی گردن قطورتر را با میزان بالاتر ابتلا به دیابت، مقاومت به انسولین، و فشار خون بالا مرتبط دانسته‌اند‌ــ که همگی از عوامل خطر کلیدی برای فیبریلاسیون دهلیزی (ای‌فیب)، یک اختلال شایع در ریتم قلب، محسوب می‌شوند.

نکته مهم این است که این ارتباط‌ها حتی زمانی که شاخص توده بدنی و اندازه دور کمر نیز در نظر گرفته می‌شوند همچنان باقی است، که نشان می‌دهد اندازه گردن شناخت منحصربه‌فردی درباره خطرات سلامت فراهم می‌آورد.

سازمان خدمات ملی سلامت بریتانیا (ان‌اچ‌اس) می‌گوید فیبریلاسیون دهلیزی نوعی اختلال ریتم قلب است که در آن ضربان قلب یکنواخت نیست.

علائم اصلی فیبریلاسیون دهلیزی ضربان قلب نامنظم، تپش قلب و ضربان سریع‌تر از ۱۰۰ تپش در دقیقه را شامل می‌شود.

گردن بزرگ‌ همچنین با احتمال بالاتر ابتلا به آپنه انسدادی خواب مرتبط است، عارضه‌ای که تنفس در طول خواب به‌طور مکرر قطع و وصل می‌شود، که خود همین عارضه احتمال بروز فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش می‌دهد.

پژوهشی در سال ۲۰۲۲ در «نشریه انجمن قلب آمریکا» داده‌های حدود ۴۰۰۰ نفر از شرکت‌کنندگان در «مطالعه قلب فرامینگام» را بررسی کرد.

پژوهشگران دریافتند مردانی که اندازه گردنشان ۱۷ اینچ (۴۳ سانتیمتر) یا بیشتر بود و زنانی که گردنشان ۱۴ اینچ (۳۵ سانتیمتر) یا بیشتر بود در مقایسه با افراد دارای اندازه‌ گردن کوچک‌تر، بیشتر در معرض خطر ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی قرار داشتند.

نویسندگان این پژوهش یادآور شدند «افراد دارای اندازه دور گردن بزرگ‌تر، در مقایسه با افراد دارای اندازه دور گردن کوچک‌تر، با افزایش خطر بروز فیبریلاسیون دهلیزی مواجه‌اند» و این موضوع حتی پس از تعدیل متغیرهایی مانند شاخص توده بدنی، دور کمر، قد و وزن همچنان صدق می‌کند.

این ارتباط میان شرکت‌کنندگان دچار چاقی قوی‌تر مشاهده شد، که نشان می‌دهد اندازه گردن ممکن است  به‌ویژه در این گروه شاخص خطر مهمی باشد.

پژوهشگران نتیجه‌گیری کردند «یافته‌های ما نشان می‌دهد که اندازه دور گردن احتمالا می‌تواند به‌عنوان معیاری ساده و در دسترس برای ارزیابی خطر بروز فیبریلاسیون دهلیزی استفاده شود» و خواستار انجام مطالعات بیشتر برای بررسی نقش آن در پیشگیری و درمان شدند.