مارکو روبیو مسیری طولانی را طی کرده‌ است. به نوشته گاردین، سناتور پیشین فلوریدا که در رقابت‌های مقدماتی جمهوری‌خواهان در سال ۲۰۱۶ رقیب دونالد ترامپ بود، اکنون قدرتمندترین دیپلمات آمریکا از زمان هنری کیسینجر در نیم‌قرن پیش محسوب می‌شود.

در پی برکناری مایکل والتز و انتصاب روبیو به‌عنوان مشاور موقت امنیت ملی، روبیو نخستین فرد از زمان کیسینجر خواهد بود که هم‌زمان دو سمت مشاور امنیت ملی و وزیر خارجه را بر عهده دارد.

کیسینجر در سپتامبر ۱۹۷۳، زمانی که پس از چهار سال پرتنش تصدی سمت مشاور امنیت ملی ریچارد نیکسون‌ــ دوره‌ای که کیسینجر به گشایشی تاریخی در ارتباط با چین کمونیست کمک کرد و به‌‌دلیل پایان دادن به درگیری آمریکا در جنگ ویتنام جایزه صلح نوبل را دریافت کرد‌ــ به سمت وزیر خارجه منصوب شد.

آن دوره هم‌زمان بود با اوج‌گیری رسوایی واترگیت که در نهایت به سقوط ریاست‌جمهوری نیکسون منجر شد. اما این امر به کیسینجر اجازه داد که سکان سیاست خارجی آمریکا را عملا به‌تنهایی در دست بگیرد‌ــ دست‌کم تا زمانی که نیکسون از قدرت کنار رفت.

امروز شرایط متفاوت است، اما کم‌تلاطم‌تر نیست. روبیو ۵۳ ساله در سیاست خارجی یک جمهوری‌خواه سنتی محسوب می‌شود. با وجود دست‌اندازهای مسیر و برخی اختلاف‌نظرهای داخلی، روبیو اکنون در جایگاهی قرار دارد که علاوه بر هدایت یک وزارتخانه قدرتمند، به ساختار درونی کاخ سفید و شخص رئیس‌جمهوری دسترسی مستقیم دارد.

حتی اگر این موقعیت به‌واسطه ضعف مایکل والتز به دست آمده باشد‌ــ که پس از دعوت ناخواسته یکی از روزنامه‌نگاران مخالف ترامپ به گروه گفت‌وگوی سیگنال درباره حملات به حوثی‌های یمن اعتبارش دیگر بازنگشت — باز هم چرخشی چشمگیر محسوب می‌شود.

این موقعیت روبیو را در همان نقطه‌ای قرار می‌دهد که کیسینجر‌ــ چهره‌ای برجسته در مکتب سیاست واقع‌گرایانه و تعادل قوا‌ــ در آن‌جا نقش تاثیرگذارترین کارشناس راهبردی سیاست خارجی قرن بیستم را ایفا کرد.

اکنون که ترامپ درگیر دشمنان سیاسی داخلی است، این پرسش مطرح است که آیا روبیو می‌تواند به همان میزان نفوذ و اهمیت کسینجر دست پیدا کند؟ پاسخ این سوال چندان روشن نیست؛ اما تا همین دو ماه پیش، چه کسی فکر می‌کرد روبیو سکان قدرت دو نهاد جداگانه را در دست بگیرد.