نمایندگان ۱۲ کشور عضو شورای امنیت سازمان ملل از جمله سه عضو دائمی این شورا با صدور یک بیانیه مشترک در حاشیه گفتمان «زنان، صلح و امنیت» این سازمان، تبعیض سازمان‌یافته علیه زنان در افغانستان را محکوم کردند و آن را مصداق «آزار و اذیت جنسیتی» خواندند.

نمایندگان آمریکا، بریتانیا، فرانسه، برزیل، آلبانی، اکوادور، گابن، مالت، سوییس، ژاپن و امارات متحده عربی در این بیانیه مشترک که از تلویزیون سازمان ملل منتشر شد، تصریح کردند: «نقض آشکار حقوق بشر و تبعیض سازمان‌یافته طالبان در افغانستان می‌تواند آزار و اذیت جنسیتی تلقی شود.»

این نمایندگان بر اهمیت مشارکت زنان در فرایندهای تصمیم‌گیری در زمینه صلح و امنیت کشورها تاکید کردند و گفتند: «ما تعهدمان را به افغانستان برای اجرای مفاد اسنادی که افغانستان طرف و متعهد آن است، یادآوری می‌کنیم.»

در این بیانیه همچنین آمده است: «همان‌طور که در گزارش دبیرکل تاکید شد، ما باید همواره در مورد نیاز مطلق به حمایت و احترام به حقوق همه زنان و دختران از جمله با محدود کردن خشونت سیاسی علیه زنان، به‌صراحت اقدام کنیم.»

این بیانیه در حالی منتشر شد که موسسه تحقیقات صلح نروژ و موسسه زنان، صلح و امنیت دانشگاه جورج تاون آمریکا روز چهارشنبه سوم آبان، شاخص جهانی «زنان، صلح و امنیت» را منتشر کردند که در آن، افغانستان در آخرین دسته و در پایین‌ترین رتبه قرار گرفت و بدترین کشور برای زندگی زنان اعلام شد.

در این شاخص، افغانستان «زندانی برای همه زنان این کشور» معرفی شده و در توضیح آن آمده است: «از سال ۲۰۲۱، افغانستان در خصوص وضعیت زنان بدترین رتبه را در جهان داشته است. زنان افغان هر روز در حالی از خواب بیدار می‌شوند که هیچ شغلی ندارند، امکان هیچ نوع تحصیلی ندارند و در زندگی‌شان هیچ استقلالی ندارند.»

در همین حال، گزارش تازه ریچارد بنت، گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل در افغانستان نیز بر اظهارات نمایندگان امضاکننده بیانیه مشترک روز چهارشنبه صحه گذاشت. این گزارش که روز سه‌شنبه دوم آبان به مجمع عمومی سازمان ملل متحد ارائه شد، وضعیت کنونی زنان و دختران در افغانستان را نقض آشکار و گسترده حقوق بشر توصیف کرده است.

بنت در این گزارش گفت: «نگاهی اجمالی به حقوق بشر بسیاری از افغان‌ها به‌ویژه زنان و دختران و نیز گروه‌های دیگر از جمله مدافعان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران، اقلیت‌های قومی و زبانی، دگرباشان جنسی، افراد دچار معلولیت و مقام‌های دولت سابق و به‌خصوص نظامیان پیشین تصویری به‌شدت تیره‌وتار را نمایان می‌کند.»

در دو سال سلطه طالبان بر افغانستان با وجود بیانیه‌ها و محکومیت‌های پیاپی سازمان ملل متحد و کشورهای جهان، طالبان همچنان بر بسته ماندن مدارس دخترانه، ممنوعیت کار زنان و محدودیت‌های سفر، پوشش و فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی آن‌ها پافشاری می‌کنند.

با یک بررسی اجمالی می‌توان گفت که در این مدت، طالبان دست‌کم ۵۰ فرمان محدودکننده برای زنان صادر کرده‌اند که آنان را از زندگی عادی محروم کرده است. پاسخ طالبان به بیانیه‌های کشورهای جهان و سازمان ملل متحد در خصوص نقض حقوق زنان همواره استناد به «شریعت اسلامی» بوده است. طالبان مدعی‌اند آنچه در افغانستان انجام می‌دهند، اجرای شریعت اسلام است و حقوق زنان و آزادی‌های اجتماعی جزو مسائل داخلی این کشورند که کشورهای جهان نباید در آن‌ها دخالت کنند.