برخی از پررنگ‌ترین خاطرات ما ریشه در رایحه‌ها و صداها دارند. سازوکار مغز انسان به‌گونه‌ای است که بین خاطره و احساس ارتباط برقرار می‌کند؛ به‌عنوان، مثال آهنگی می‌شنوید و یاد سفری جاده‌ای می‌افتید که مدام به این آهنگ گوش می‌دادید، یا بوی نان تازه به مشامتان می‌خورد و خاطره آشپزخانه مادربزرگتان برایتان تداعی می‌شود.
دانشمندان نیز برای ایجاد ارتباط با گذشته به حواس متکی‌اند، فسیل‌ها، ژنتیک و حتی خاک را بررسی می‌کنند تا ظاهر انسان‌های باستان و موجودات منقرض‌شده را بازآفرینی کنند.
با وجود این، امکان ارتباط با صداها یا بوهای گذشته نادرتر بوده است‌ــ البته تا الان.
به گزارش سی‌ان‌ان، پژوهشگران عطر مرهم‌های مومیایی را که مصریان باستان استفاده می‌کردند احیا کرده‌اند و نام آن را «رایحه جاودانگی» گذاشته‌اند، عطری که به نظر می‌رسد درخور و شایسته زنان اشراف‌زاده مصر باستان بود.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
دانشمندان رسوب مرهم خوشبوی باقی‌مانده در کوزه‌های مخصوص نگهداری امعا و احشای مومیایی‌شده زنی اشراف‌زاده به نام سنتنی (Senetnay) را که بیش از ۳۵۰۰ سال پیش درگذشته است بررسی کردند.
این دو کوزه بیش از یک قرن پیش در جریان حفاری‌های باستان‌شناسی در «دره پادشاهان» مصر به دست آمدند و اکنون در موزه آگوست کستنر آلمان نگهداری می‌شوند.
این مرهم‌های معطر ترکیب پیچیده‌ای بود از موم زنبور، روغن‌های گیاهی و صمغ‌های کمیاب سرزمین‌های دوردست که احتمالا از مسیرهای بازرگانی دشوار به مصر آورده شده بودند، ماده‌ای موسوم به کومارین که بویی شبیه وانیل دارد، و بنزوییک اسید که در بسیاری از منابع گیاهی از جمله دارچین و میخک یافت می‌شود.
در گزارش اسکای نیوز آمده است صمغ سیاه‌کاج به‌کاررفته در این مرهم‌های معطر احتمالا از شمال مدیترانه آورده شده بود و بقایای صمغ کاج دامارا حاکی از دسترسی مصریان باستان به کالاهای جنوب شرق آسیا است.
پروفسور نیکول بویوین، پژوهشگر ارشد این پروژه، می‌گوید با توجه به مواد اولیه این مرهم معطر، روشن است که مصریان باستان از دیرباز کالاها را از فراسوی مرزها تهیه می‌کردند.
پژوهشگران با استفاده از روش‌های پیشرفته جداسازی مواد شیمیایی تشکیل‌دهنده و در همکاری با کارول کالوز، عطرساز فرانسوی، این رایحه را بازآفرینی کرده‌اند که تجربه بویایی منحصربه‌فردی به نمایشگاه جدید ماه اکتبر در موزه موسگارد دانمارک اضافه خواهد کرد.
باربارا هوبر، پژوهشگر دوره دکتری در موسسه جغرافیای انسان‌شناسی ماکس پلانک آلمان، می‌گوید امیدوار است که این رایحه با آوردن رمزوراز مومیامی مصر باستان به امروز، «تجربه‌ای عمیق و چندحسی» برای بازدیدکنندگان فراهم کند و به آن‌ها امکان بدهد «واقعا تکه‌ای از دوران باستان را نفس بکشند».
یافته‌های این پژوهش در نشریه «گزارش‌های علمی» نیچر منتشر شده است.
