شهبانو فرح پهلوی: ابراهیم گلستان در فرهنگ، هنر و ادب ایران خانه داشت

شهبانو فرح پهلوی با انتشار پیامی درگذشت ابراهیم گلستان را تسلیت گفت

Eric Feferberg / AFP

شهبانو فرح پهلوی با انتشار پیامی در روز ۲۶ اوت (چهارم شهریور) درگذشت ابراهیم گلستان، نویسنده، فیلمساز و هنرمند ایرانی را تسلیت گفت.

در این پیام آمده است: «با کمال تاسف از درگذشت  ابراهیم گلستان آگاه شدم. شادروان ابراهیم گلستان نویسنده و کارگردانی توانا بود و در سیر تحولات ادبی و هنری و شکوفایی و گسترش سینمای ایران نقش موثری داشت.»

شهبانو فرح پهلوی در ادامه تاکید کرده است: «ابراهیم گلستان آن چه را در دهه‌های اخیر بر ایران می‌گذشت تاب نمی‌آورد  و دور از ایران  در جغرافیای دیگری می‌زیست. اما در این سال‌ها، که من هم با او در تماس بودم، بیشتر از همیشه در فرهنگ و هنر و ادب ایران خانه داشت. درگذشت این نویسنده و هنرمند را به همسرش، خانواده گلستان و همه دوستداران هنر ایران صمیمانه تسلیت می‌گویم.»

ابراهیم تقوی شیرازی مشهور به ابراهیم گلستان، متولد ۲۶ مهر ۱۳۰۱، درحالی‌که کمی بیشتر از یک ماه به زادروزش مانده بود، در روز ۱ شهریور سال ۱۴۰۲ چشم از جهان فروبست.

گلستان داستان‌نویس، فیلم‌ساز و روزنامه‌نگار مشهور ایرانی بود که تاثیر زیادی بر فرهنگ و هنر ایران به جا گذاشت. گلستان در سال ۱۳۴۰ برای فیلم «یک آتش» موفق به دریافت جایزه جشنواره فیلم کوتاه ونیز شد. این اولین بار بود که یک کارگردان ایرانی جایزه بین‌المللی دریافت می‌کرد. او همچنین از نخستین نویسندگان معاصر ایران است که به زبان داستان توجه خاصی نشان داد و نثری آهنگین را در قالب‌های داستانی مدرن به‌کار گرفت. سبک ویژه آثار مکتوب داستانی گلستان در سیر پیشرفتِ داستان معاصر فارسی قابل توجه دانسته شده‌است.

احمدرضا احمدی، گلستان را نخستین عکاس پرتره ایرانی دانسته است. او در سال ۱۳۳۶ استودیو سینمایی گلستان را تاسیس کرد و فیلم‌های مستندی را برای وزارت نفت ساخت. همچنین فیلم‌های مستند داستانی «تپه‌های مارلیک، گنجینه گوهر، خشت و آینه و اسرار گنج‌دره جنی» از دیگر آثار ساخته شده گلستان هستند. گلستان هم‌زمان با نزدیک‌شدن به فروغ فرخزاد و آشنایی با او، تهیه‌کننده فیلم مستند «خانه سیاه است» به کارگردانی فروغ شد.

ابراهیم گلستان دردهه ۵۰ شمسی برای همیشه ایران را ترک کرد و ساکن بریتانیا شد. او نظرات خود را در مصاحبه‌های پرشمارش با صراحت و پرشور ابراز می‌کرد و فعالان فرهنگی را گاه با ادبیاتی تند و تیز به باد انتقادی بی‌پروا می‌گرفت.