به گزارش گاردین، یافته‌های پژوهشی نشان می‌دهد بسیاری از افرادی که مبتلا به کووید طولانی‌مدت هستند، نسبت به افراد مبتلا به برخی سرطان‌های پیشرفته، کیفیت سلامت زندگی کمتری دارند.
بر اساس مطالعه‌ای که پژوهشگران کالج دانشگاهی لندن (UCL) و دانشگاه اکستر انجام دادند، خستگی علامتی است که بیشترین اثر را بر زندگی روزانه بیماران کووید طولانی‌مدت دارد. آن‌ها دریافتند که بسیاری از نمونه‌های مورد مطالعه به‌شدت بیمار بودند و میزان خستگی آن‌ها بیشتر یا مشابه با افرادی بود که مبتلا به کم‌خونی مرتبط با سرطان یا بیماری شدید کلیوی هستند.
نمره کیفیت سلامت زندگی آن‌ها نیز پایین‌تر از افراد مبتلا به سرطان‌های متاستاتیک پیشرفته، مانند سرطان ریه مرحله ۴ بود. به‌طور کلی، اثر کووید طولانی‌مدت بر فعالیت‌های روزانه بیماران بدتر از اثر سکته مغزی و قابل مقایسه با اثر بیماری پارکینسون بود.
پروفسور ویلیام هنلی، یکی از نویسندگان نتایج این مطالعه از دانشکده پزشکی دانشگاه اکستر، گفت: «کووید طولانی‌مدت بیماری‌ای نامرئی است و بسیاری از افراد در تلاش برای مدیریت تغییرات چشمگیر در عملکرد خود هستند.»
«پژوهش‌های ما به‌طرز تکان دهنده‌ای نشان داده است که کووید طولانی‌مدت می‌تواند افراد را با خستگی و کیفیت زندگی، بدتر از برخی سرطان‌ها، مواجه کند، اما آن‌ها از حمایت و درک یکسان برخوردار نیستند. ما باید هرچه زودتر پژوهش‌های بیشتری کنیم تا بتوانیم خدمات مبتنی بر شواهد را توسعه دهیم و از افرادی که سعی در مدیریت این شرایط جدید ناتوان‌کننده دارند حمایت کنیم.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
یافته‌های پژوهش‌های قبلی نشان می‌دهد که حدود ۱۷ درصد از افرادی که به کووید مبتلا شده‌اند، دچار کووید طولانی‌مدت می‌شوند. طبق گزارش دفتر آمار ملی، تا ژوییه ۲۰۲۲، حدود ۱.۴ میلیون نفر در بریتانیا همان علائم کووید طولانی را داشتند.
در پژوهش‌های کالج دانشگاهی لندن و اکستر، که گزارشش در مجله بی‌ام‌جی اوپن (BMJ Open) منتشر شد و موسسه ملی پژوهش‌های بهداشت و مراقبت (NIHR) آن را تامین مالی کرد، بیش از ۳ هزار و ۷۵۰ بیمار که دست‌کم ۱۲ هفته پس از تجربه علائم به کلینیک بیماری کووید طولانی‌مدت ارجاع داده شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.
از بیماران خواسته شد تا پرسش‌نامه‌هایی را درباره مدت زمانی که کووید بر آن‌ها اثر گذاشته است، از جمله اثر آن بر فعالیت‌های روزانه، میزان خستگی، افسردگی، اضطراب، تنگی نفس، مه مغزی، و کیفیت زندگی‌شان، در فرمی که به آن‌ها داده شد تکمیل کنند.
بیش از ۹۰ درصد از بیماران مبتلا به کووید طولانی‌مدت که از این برنامه استفاده می‌کردند در سن کار (۱۸ تا ۶۵) بودند و ۵۱ درصد گفتند که دست‌کم یک روز در ماه قبل قادر به کار نبوده‌اند. بیست درصد هم گفتند که اصلا نتوانسته‌اند کار کنند. نزدیک به سه‌چهارم (۷۱٪) از بیماران زن بودند.
دکتر هنری گودفلو، پژوهشگر موسسه اپیدمیولوژی (همه‌گیری‌شناسی) و سلامت کالج دانشگاهی لندن که این مطالعه را هدایت می‌کرد، گفت: «نتایج ما نشان داده است که کووید طولانی‌مدت می‌تواند اثر مخربی بر زندگی بیماران بگذارد. خستگی بیشترین اثر را بر همه‌چیز دارد، از فعالیت‌های اجتماعی گرفته تا شغل، کارهای روزمره، و حفظ روابط زناشویی.»
گودفلو گفت که این گروه امیدوار است درک بهتر علائم کووید طولانی‌مدت به سازمان خدمات ملی سلامت بریتانیا، ان‌اچ‌اس (NHS)، و سیاستگذاران کمک کند تا «منابع محدود» موجود را بهتر از گذشته برای بهبود گزینه‌های درمانی، از جمله تمرکز مراقبت‌های بالینی و خدمات توان‌بخشی بر روی رفع خستگی، به کار بگیرند.
