هم‌زمان با شدت یافتن اعتراضات معلمان، محدودیت‌ها برای معلمان زندانی نیز افزایش یافت. روز جمعه ۲۲ اردیبهشت اعلام شد که سه معلم زندانی، محبوس در زندان لاکان رشت، ممنوع‌الملاقات و از دسترسی به تماس تلفنی نیز محروم شدند.

انوش عادلی، عزیز قاسم‌زاده و محمود صدیقی‌پور، از اعضای هیئت‌مدیره کانون صنفی معلمان گیلان‌اند که از ۱۹ فروردین‌ماه امسال برای گذراندن دوران حبس یک‌ساله در زندان لاکان رشت محبوس‌اند. این افراد از روز ۱۹ اردیبهشت هم‌زمان با تجمع سراسری معلمان در سطح کشور، اجازه تماس تلفنی و ملاقات با خانواده ندارند.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان در واکنش به این محدودیت‌ها، این عمل را غیرقانونی و در تضاد با حقوق زندانی خواند. شورای هماهنگی اعلام کرد:«هیچ شخص یا نهادی نمی‌تواند این حق را از زندانی سلب کند. در اغلب کشورهای پیشرفته فرهنگی، افرادی که برای ارتقای فرهنگ تلاش می‌کنند، موردتقدیر قرار می‌گیرند. حال که معلمان خوشنام این مرزوبوم، به‌جای قدردانی، با اتهامات واهی زندانی شده‌اند، آیا رواست که حقوق قانونی آنان تضییع شود؟»

از سوی دیگر، خدیجه پاک‌ضمیر، همسر محمد حبیبی، پس از ۳۵ روز توانست با همسر خود ملاقاتی کابینی داشته باشد. در این ملاقات کوتاه که روز پنجشنبه ۲۱ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ انجام شد، محمد حبیبی، سخنگوی کانون صنفی معلمان ایران، اعلام کرد که سه روز است از انفرادی ۲۰۹ به اتاقی ۱۲ نفره در همان بند ۲۰۹ در زندان اوین منتقل شده است.

محمد حبیبی از واقعه حمله ماموران به منزلش و بازداشت دوستان و همکارانش در تاریخ ۸ اردیبهشت نیز ابراز ناراحتی کرد و از همه افرادی که برای همدلی به منزلش آمده بودند تشکر و قدردانی کرد. محمد حبیبی همچنین گفت که از وضعیت پرونده و اتهام‌ها و تمدید یا تمدید نشدن قرار بازداشت خود، هیچ اطلاعی ندارد و هنوز دراین‌باره به او خبری نداده‌اند.

دو نفر از معلمان زندانی نیز طی روزهای گذشته دست به اعتصاب غذا زده‌اند. بر اساس گزارش شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان، فرزاد صفی خانپور و عاتکه رجبی طی روزهای گذشته به اعتصاب غذا اقدام کرده‌اند.

فرزاد صفی‌خانپور روز ۱۹ اردیبهشت در تجمع فراخوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در شهر سنندج، با ضرب‌‌و‌شتم و خشونت بازداشت و به مکان نامعلومی انتقال داده شد. بر اساس این گزارش، صفی‌خانپور در اعتراض به بازداشت غیرقانونی خود اعتصاب غذا کرده است.

عاتکه رجبی، فعال صنفی مشهد، نیز از سه‌شنبه ۱۹ اردیبهشت به اعتصاب غذای خشک اقدام کرده است. عاتکه رجبی، روز ۱۹ اردیبهشت، به منظور شرکت در تجمع فراخوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، از خانه خارج و در مقابل اداره آموزش‌وپرورش استان مشهد، بازداشت و به مکان نامعلومی انتقال داده شد. در همان روز نیروهای امنیتی با یورش به منزل این فعال صنفی، به تفتیش خانه و بازداشت خواهر او، آرزو رجبی، اقدام کردند که بعد از چند ساعت آرزو رجبی آزاد شد.

عاتکه رجبی در تماسی تلفنی اعلام کرده است که در سلول انفرادی به سر می‌برد و از روز بازداشت، در اعتراض به بازداشت غیرقانونی خود، به اعتصاب غذای خشک اقدام کرده است.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران نیز در واکنش به اعتصاب غذای این معلمان، با ابراز نگرانی شدید از وضعیت عاتکه رجبی و فرزاد صفی‌خانپور، به مقام‌های قضایی و به‌ویژه نیروهای امنیتی هشدار داد که مسئولیت خطرات ناشی از  اعتصاب غذای خشک عاتکه رجبی و هر اتفاق ناگوار دیگری، مسلما بر عهده آن‌ها خواهد بود.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان همچنین فهرست شهرهایی را که در تجمع سراسری روز سه‌شنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۲، شرکت کردند، منتشر کرد. بر اساس این فهرست، ۳۲ شهر ازجمله هرسین، اراک، اهواز، شوش، تربت‌حیدریه، همدان، اسلام‌آباد غرب، سنندج، قزوین، تاکستان، کرمانشاه، جلفا، بجنورد، رشت، آبدانان، سقز، بابل، اردبیل، اصفهان، مریوان، ساری، یاسوج، مشهد، بهمئی، الیگودرز، شیروان، بوشهر، کازرون، تهران، نورآباد ممسنی، شیراز و دیواندره، در پاسخ به فراخوان شورای هماهنگی، تجمع اعتراضی برگزار کردند. 

معلمان در همراهی با فراخوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان، روز سه‌شنبه ۱۹ اردیبهشت، در ۳۲ شهر در سراسر ایران، به خیابان آمدند و خواسته‌های صنفی خود را تکرار کردند. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در قطعنامه‌ای هم‌زمان با اعتراض‌های روز سه‌شنبه و با اشاره بر «ناتوانی اشغال‌کنندگان پست‌های مدیریتی در نظام آموزشی» فعلی، تاکید کرد که این ناکارآمدی ناشی از «ناکارآمدی کل نظام اجرایی و ضدیت کل حاکمیت [جمهوری اسلامی] با اندیشه و آموزش مدرن» است.

معلمان معترض در جریان تجمع روز سه‌شنبه در شهرهای مختلف با سردادن شعارهای اعتراضی، خواهان آزادی فوری همه معلمان بازداشتی و زندانی و توقف حمله به مدارس و مسموم‌سازی دانش‌آموزان دختر شدند.

معلمان در جریان تجمع‌های اعتراضی روز سه‌شنبه پلاکاردهایی با مضمون «مسمومیت دانش‌آموزان، جنایت علیه بشریت»، «معلمان زندانی را آزاد کنید»، «نه به کالایی شدن آموزش»، «اجرای کامل رتبه‌بندی» و «همسان‌سازی حقوق بازنشستگان» در دست داشتند. برنوشته‌های اعتراضی با مضمون «جای معلم زندان نیست، پاسخ مطالبه‌گری زندان نیست» و «بی‌توجهی به آموزش‌وپرورش، بی‌توجهی به آینده کشور و جوانان است» و همچنین «تامین مصونیت دانش‌آموزان دختر در مدارس»، روز سه‌شنبه ۱۹ اردیبهشت، ازجمله دیگر پلاکاردهای تجمع معلمان در شهرهای مختلف بود.

شورای هماهنگی در گزارشی که روز جمعه منتشر کرده، آورده است که کانون‌ها و انجمن‌های صنفی فرهنگیان که در قالب شورای هماهنگی پیگیر معضلات آموزشی کشور‌ند، طی ۲۰ سال گذشته، به شکل‌های گوناگون (اخراج، تبعید، زندان، کسر حقوق، بازنشستگی پیش از موعد و…) مورد آزار قرار گرفته‌اند. با این حال، شورای هماهنگی اعلام کرد که هیچ‌گاه از مواضع به‌حق خود (حقوق معلمان و دانش‌آموزان) عقب‌نشینی نکرده است و همچنان بر خواسته‌های به‌حق این دو قشر اصرار می‌ورزد.

معلمان در این گزارش اعلام کردند که از بودجه ناچیز آموزش‌وپرورش در ایران، ۹۷.۷ دهم درصد صرف حقوق کارکنان و ۲.۳ دهم درصد آن صرف کیفیت‌بخشی می‌شود و معنایش این است که اصل سی‌ام قانون اساسی که مربوط به آموزش برابر و رایگان برای دانش‌آموزان است، عملا تعطیل شده است.