معلمان از ساعت ۱۰ صبح روز سه‌شنبه نوزدهم اردیبهشت، تجمع خود را در شهرهای مختلف ایران آغاز کردند. پیش از این اعلام شده بود که این تجمع در تهران مقابل مجلس شورای اسلامی، در مراکز استان‌ها مقابل ادارات کل آموزش‌وپرورش و در شهرستان‌ها نیز مقابل ادارات آموزش‌وپرورش برگزار خواهد شد.

معلمان در شهرستان شوش مقابل اداره آموزش‌وپرورش این شهر تجمع کردند. در این تجمع که به فراخوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان صورت گرفته است، معلمان پلاکاردهایی با عنوان «آزادی را بیاموز، این است درس امروز» به همراه داشتند. معلمان همچنین برنوشته‌ایی در دست داشتند که بر روی آن نوشته شده بود، «جای معلم زندان نیست».

جمعی از معلمان در شهر هرسین استان کرمانشاه نیز تجمع اعتراضی خود را مقابل اداره آموزش‌وپرورش این شهر برگزار کردند. معلمان در این تجمع اعتراضی با در دست داشتن پلاکاردهایی با عنوان «مسمومیت دانش‌آموزان، جنایت علیه بشریت»، به مسمومیت‌های سریالی و مشکوک دانش‌آموزان دختر در سراسر ایران اعتراض کردند. معلمان در شهر هرسین نیز خواهان آزادی معلمان زندانی و همسان‌سازی حقوق بازنشستگان شدند.

برخی تصاویر و خبرها نیز حاکی از شکل‌گیری حلقه اولیه تجمع معلمان در شهر اراک واقع در استان مرکزی است. معلمان در این تجمع مقابل اداره کل آموزش‌وپرورش استان مرکزی حاضر شدند. معلمان در شهر اهواز نیز تجمع خود را مقابل اداره کل آموزش‌وپرورش این استان آغاز کردند.

معلمان در سنندج نیز با راهپیمایی به سمت اداره کل آموزش و پرورش این شهر شعار «زن زندگی آزادی» سر دادند و خواستار آزادی معلمان زندانی شدند. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی همچنین اعلام کرد که در ابتدای این تجمع دو نفر از معلمین توسط نیروهای سرکوبگر ربودە شدەاند که تاکنون هویت آن‌ها مشخص نشده است. پس از گذشت دقایقی از این تجمع نیروهای پلیس با حمله به معلمان تلاش کردند تا از برگزاری تجمع جلوگیری کرده و آن‌ها را متفرق کنند. نیروهای سرکوبگر در این حمله اقدام به ضرب و شتم معلمان کردند.

در همدان نیز ده‌ها نفر از معلمان با برگزاری تجمع اعتراضی به فراخوان شورای هماهنگی پیوستند. در این تجمع معلمان پلاکاردهایی به همراه داشتند که بر روی یکی از آن‌ها نوشته شده بود «چرا عاملین مسمومیت سازی مدارس را معرفی نمی کنید؟». در این تجمع معلمان خواستار همسان سازی حقوق بازنشستگان شدند و به سیاست‌های وزارت آموزش و پرورش انتقاد کردند. آن‌ها همچنین خواستار توقف پرونده سازی برای فعالین صنفی شدند.

در کرمانشاه نیز معلمان روبروی اداره کل آموزش و پرورش این استان تجمع اعتراضی برگزار کردند و شعار «مهدی‌پور روحت شاد» سر دادند. حسین مهدی پور معلم جامعه شناسی در استان سیستان و بلوچستان و ادمین کانال «مطالبات فرهنگیان» بود که روز جمعه در پی یک حمله مسلحانه جان باخته بود.

تا لحظه تنظیم خبر معلمان در شهرهای تربت حیدریه، اسلام آباد غرب، قزوین، جلفا و تاکستان قزوین،  نیز تجمع اعتراضی برگزار کردند. معلمان در این تجمع‌ها خواهان آزادسازی همه فعالین صنفی شدند و حقوق صنفی خود را پیگیری کردند.

قطعنامه پایانی شورای هماهنگی: همه فعالان در بند را آزاد کنید

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران پیش از شروع این تجمع‌ها، قطعنامه پایانی این تجمع سراسری را در کانال خود منتشر کرد. بر اساس این قطعنامه، معلمان هشت مورد از دلایل اعتراضات خود و همچنین لزوم تغییرات و بازنگری عمده در آموزش‌وپرورش را نوشتند. معلمان در این بیانیه تاکید کرده‌اند که بی‌توجهی حاکمان به نقش محوری معلمان در آموزش و ضرورت برخورداری آنان از رفاهی نسبی نیز انگیزه‌ای برای تلاش‌هایی فردی یا جمعی این معلمان و ادامه‌دهندگان راهشان در دوره‌های مختلف شده است.

شورای هماهنگی در این قطعنامه اردیبهشت را ماه معلمان نامید و این ماه را ماهی معرفی کرد که به‌رغم «فراموشی عمدی دستگاه‌های تبلیغاتی حکومتی، با نام تاثیرگذارترین چهره‌ها در تاریخ آموزش جدید و مبارزات معلمان در کشور مزین شده است».

در این قطعنامه همچنین به عمده‌ترین مطالبات معیشتی معلمان، ازجمله «اجرای دقیق قانون مدیریت خدمات کشوری برای شاغل و بازنشسته»، «اجرای دقیق رتبه‌بندی معلمان مطابق مصوبه اولی»، «بازگشت به اجرای اصل ۳۰ قانون اساسی»، «تامین آموزش با کیفیت و امنیت مدارس به‌ویژه برای دختران دانش‌آموز» «آزادی بی‌قیدوشرط همه فعالان در بند» اشاره شده است.

معلمان همچنین اعلام کردند که بدون «بازنگری دقیق در مبانی فکری‌ و سیاسی ایدئولوژی حاکم» و همچنین «بدون بازاندیشی انتقادی و عمیق در شیوه‌های حکمرانی و اداره مدارس»، وضعیت آموزش‌وپرورش در ایران سامان نخواهد یافت. آن‌ها در ادامه به «رهاسازی مدرسه و نظام آموزشی از سیطره ایدئولوژی تمامیت‌خواه حاکم» نیز اشاره کردند و خواستار پذیرش تفاوت‌های فردی، فرهنگی و اجتماعی دانش‌آموزان در حاکمیت شدند.

تمرکزگرایی شدید موجود در نظام آموزشی، یکی دیگر از مواردی بود که معلمان به آن اشاره کردند و نوشتند که این سیاست‌ها «فضای مدرسه را با خفقان، رخوت و بی‌انگیزگی و تهی‌شدن از انرژی‌های عاطفی و فرهنگی پر کرده» و جایی برای نقش‌آفرینی معلمان و دانش‌آموزان در فرایند آموزش باقی نگذاشته است.

معلمان در انتهای این قطعنامه علت اعتراضات خود را در هشت بند زیر عنوان کردند:

۱- بی‌توجهی آشکار به جایگاه علم و معلمان 

۲- حذف عملی اصل ۳۰ قانون اساسی

۳- تشدید القائات ایدئولوژیک در کتاب‌های درسی 

۴- عدم اجرای درست قانون رتبه‌بندی و تبدیل آن از یک عامل تشویق معلمان به ابزاری برای مطیع کردن آنان

۵- انتظار بیش از یک دهه برای همسان‌سازی حقوق بازنشستگان

۶- عدم اجرای همین قانون نیم‌بند رتبه‌بندی برای بازنشستگان سال‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱

۷- ایجاد ناامنی روانی و تهدید سلامت جسمی دانش‌آموزان به‌ویژه دختران دانش‌آموز 

۸-تداوم پرونده‌سازی و فشارهای امنیتی بر فعالان صنفی.