تصویری جدید و واضح از کهکشان راه شیری از «گورستانی» کهکشانی حاوی بقایای حدودبیش از ۲۰ ستاره در حال انفجار رونمایی کرده است.

این بقایا ابری در حال انبساط از گاز و غبارند که نشان‌دهنده واپسین مرحله زندگی ستاره پس از انفجار در یک ابرنواختر است.

در حالی که بررسی‌های پیشین تخمین زده‌اند احتمالا پنج برابر تعداد این گونه بقایای ستاره‌ای که در حال حاضر مشاهده می‌شود، وجود دارند، پژوهشگران از جمله اندرو هاپکینز از دانشگاه مک‌کواری استرالیا می‌گویند این تعداد مشاهده‌شده با استفاده از تلسکوپ‌های رادیویی، «بسیار کم» بوده است.

این پژوهش جدید که هنوز منتشر نشده است، به منظور ارائه اطلاعات بیشتری درباره ستارگان مرده، مشاهدات تلسکوپ رادیویی «اسکاپ» استرالیا و تلسکوپ رادیویی پارکز موریانگ را با هم ترکیب کرد.

پژوهشگران در این فضای بین تعدادی از ستارگان کهکشان راه شیری «پیچک‌های نازک و ابرهای خوشه‌وار» را یافتند که نشان می‌دهد در واقع بقایای ابرنواختر بیشتری [در آن‌جا] وجود دارد.

به گفته دانشمندان، تصویر جدید که محل تولد و مرگ ستارگان را نشان می‌دهد، دقیق‌ترین تصویر رادیویی از کهکشان ما تاکنون است.

این تصویر حدود ۲۰ مورد جدید از بقایای احتمالی ستاره را نشان داد؛ در حالی که پیش از این، تنها هفت مورد از آن‌ها شناخته شده بود.

پروفسور اندرو هاپکینز، یکی از دانشمندان ارشد این پروژه از دانشگاه مک‌کواری استرالیا، می‌گوید این تصویر صفحه کهکشانی را در «بهترین جزئیات» آن نشان می‌دهد.

بگو چیز، بقایای ابرنواختر. 

ببینید که ما چطور یک تصویر رادیویی جدید از ۲۱ بقایای ابرنواختری را که قبلا دیده نشده بودند، در کهکشان راه شیری ثبت کردیم. 

او گفت این تصویر ناحیه‌ای از کهکشان راه شیری را نشان می‌دهد که در آن «تابش وسیع مرتبط با گاز هیدروژن وجود دارد که فضای بین ستارگان در حال مرگ، که به تولد ستارگان جدید مربوط می‌شود، و حباب‌های داغ گاز به نام بقایای ابرنواختری را پر می‌کند».

دکتر هاپکینز در کانورسیشن نوشت: «ما تنها در این تکه کوچک، فقط حدود یک درصد از کل کهکشان راه شیری، بیش از ۲۰ مورد از بقایای احتمالی ابرنواختری جدید را کشف کرده‌ایم که پیش از این، تنها هفت مورد از آ‌ن‌ها شناخته شده بودند.»

مشاهدات بی‌سابقه در این بررسی در نتیجه ترکیب داده‌های تلسکوپ‌های مختلف امکان‌پذیر شد.

تلسکوپ رادیویی «اسکاپ» استرالیا از ۳۶ بشقاب نسبتا کوچک تشکیل شده است که هریک ۱۲ متر عرض دارند و همانند یک تلسکوپ بزرگ با یک بشقاب به پهنای شش کیلومتر عمل می‌کنند.

در حالی که این تلسکوپ وضوح خوبی دارد، محققان می‌گویند گسیل رادیویی از نواحی ستاره‌ای در بزرگ‌ترین مقیاس را دریافت نمی‌کند.

از این رو دانشمندان قابلیت‌های اجرایی آن را با پروژه دیگری به نام پگاسوس به سرپرستی اتوره کارتی از موسسه ملی اخترفیزیک ایتالیا ترکیب کردند.

این پروژه از تلسکوپ پارکز موریانگ استفاده می‌کند که یکی از بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های رادیویی تک‌بشقابی جهان است.

بریانا بال، دانشجوی دکترا از دانشگاه آلبرتای کانادا، این کار را به همراه استاد راهنمای خود، رولاند کوتس، انجام داد.

آن‌ها نقشه پگاسوس را با نقشه تیم‌های پژوهشی استرالیایی ترکیب و بقایای ستاره‌ها در کهکشان راه شیری را با «دقت و ظرافت بسیار بالا» آشکار کردند.

دانشمندان بر این باورند که اخترشناسان با استفاده از این رویکرد برای ایجاد تصاویر باکیفیت از آسمان می‌توانند با مشاهدات آتی، شناخت خود از کهکشان و فراتر از آن را استوار‌تر کنند.

دکتر هاپکینز گفت: «نتایج نهایی نمای بی‌سابقه‌ای از تقریبا کل کهکشان راه شیری خواهد بود؛ تقریبا ۱۰۰ برابر بزرگ‌تر از این تصویر اولیه، اما با دستیابی به همان سطح از جزئیات و حساسیت».

«تخمین زده می‌شود که ممکن است حدود یک هزار و ۵۰۰ بقایای ابرنواختری دیگر در کهکشان وجود داشته باشد که ستاره‌شناسان هنوز آن‌ها را کشف نکرده‌اند. کشف این بقایای گم‌شده به ما کمک خواهد کرد تا از شناختمان از کهکشان و تاریخچه آن بیشتر رمزگشایی کنیم.»