پادشاه فوتبال انگار نمی‌خواست جام جهانی را نیمه‌کاره بگذارد. در اوج جام جهانی ۲۰۲۲ خبر رسید که پله ۸۲ ساله در بیمارستان با بیماری سختی مبارزه می‌کند. همزمان با هنرنمایی مسی و امباپه روی زمین‌های چمن دوحه، دختر پله از آخرین وضعیت پدرش گزارش می‌داد. چند روز بعد از فینال جام جهانی، پله با خیال راحت چشم‌هایش را بست.
چه کسی بیشتر از پله می‌تواند مترادف جام جهانی باشد؟ مسی در پنجمین تلاش‌اش سرانجام توانست برای اولین بار لذت فتح جام جهانی را بچشد. نیم قرن پیش از فوق‌ستاره آرژانتینی، پله این جام را که در آن زمان ژول ریمه نام داشت، سه بار بالای سر برد. اولین بار در سال ۱۹۵۸، وقتی فقط ۱۷ سال داشت. دو سال پیش از آن، پله ۱۵ ساله فوتبال حرفه‌ای را با سانتوز شروع کرد. او در جام جهانی ۱۹۶۲ توانست از عنوان قهرمانی جهان دفاع کند؛ موفقیتی که بعد از آن هیچ بازیکنی نتوانسته به آن برسد.
موفقیت امباپه را وقتی در نوجوانی با فرانسه قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ شد با پله مقایسه کردند. او در قطر آرزو داشت که رکورد قهرمانی‌های متوالی پله را تکرار کند، ولی فرانسه فینال را به آرژانتین باخت تا رکورد اسطوره برزیلی دست‌نیافتنی بماند.

جام جهانی ۱۹۶۶ برای پله خوب پیش نرفت. مدافعان حریف سرانجام راه مهار پله را پیدا کرده بودند؛ خطاهای متوالی و خشن. پله مصدوم که در آخرین مسابقه تیمش لنگ‌ لنگان بازی می‌کرد، شاهد شکست مقابل پرتغال و حذف در مرحله گروهی بود.
ستاره برزیل اما چهار سال بعد ناکامی جام جهانی انگلیس را جبران کرد. برزیل با یکی از بهترین تیم‌های تاریخ و یک بازی طوفانی در فینال ایتالیا را ۱-۴ برد و برای سومین بار قهرمان جهان شد. پله در مکزیک به رکوردی رسید که شاید هیچ بازیکنی در آینده نتواند با آن برابری کند.
مجله «ورلدساکر» درباره تیم برزیل ۱۹۷۰ که با کارلوس آلبرتو، جرزینیو، جرسون، توستائو و ریولینو تکمیل می‌شد، نوشت: «برزیلی که قهرمان جام جهانی ۱۹۷۰ شد چنان ظرافتی داشت که به یک افسانه تبدیل شد. تیمی که از آن به عنوان نماد بازی زیبا یاد خواهد شد.» پله چهره برتر این تیم بود که در فینال گل اول تیمش را زد.
پله پیراهن برزیل را آخرین بار در سال ۱۹۷۱ مقابل یوگسلاوی به تن کرد. او در ۹۲ بازی ملی ۷۷ گل زد و اگر آن دوره تعداد بازی‌های ملی مثل این سال‌ها بیشتر بود، شاید به رکوردی دست‌نیافتنی می‌رسید.
پله فوتبال باشگاهی‌ را در سال ۱۹۵۶ از سانتوز شروع کرد و تا ۱۹۷۴ این پیراهن را به تن کرد. او در سال‌های اوج پیشنهادات مختلف باشگاه‌های اروپایی را رد کرد و به پیراهن تیم برزیلی وفادار ماند. پله سال ۱۹۷۵ به نیویورک کوسموس پیوست؛ اولین پروژه کهکشانی فوتبال جهان که قرار بود با گردآوری ستارگان فوتبال، آمریکایی‌ها را به این ورزش علاقمند کند. پله دو سال عضو این تیم بود و در سال ۱۹۷۷ از فوتبال خداحافظی کرد. او در زمان اقامت در این کشور چند بار به کاخ سفید هم رفت و ملاقات‌هایی با نیکسون و ریگان روسای جمهور آمریکا داشت.
نقطه درخشان کارنامه دوران حرفه‌ای پله ثبت رکورد بی‌نظیر ۱۲۸۱ گل در ۱۳۶۳ بازی است. البته درباره تعداد گل‌های پله بین رسانه‌ها اختلاف نظر وجود دارد. بخشی از این گل‌ها در بازی‌های دوستانه زده شده که در آن زمان بسیار مرسوم و مهم بود، ولی بعضی از منابع این گل‌ها را محاسبه نمی‌کنند و تعداد گل‌های او ۷۵۷ ثبت شده است.
پله در دهه ۹۰ مدتی هم وزیر ورزش برزیل بود و برای افزایش امتیازات بازیکنان فوتبال تلاش کرد.
سال‌ها قبل از اینکه رونالدو و مسی قدم روی زمین‌های چمن بگذارند، بحث‌های زیادی درباره  اینکه کدامیک بهترین بازیکن تاریخ پله یا مارادونا است، در می‌گرفت. پاسخ به این سوال یک جدل بی‌پایان بین طرفداران نسل‌های مختلف فوتبال خواهد بود، ولی پله بی‌تردید اولین ستاره بزرگ فوتبال جهان است. نیمار، وارث پیراهن شماره ۱۰ پله در تیم ملی برزیل دقایقی بعد از انتشار خبر مرگ او نوشت: «فوتبال قبل از پله فقط یک ورزش بود، پله این ورزش را به کلی تغییر داد، او فوتبال را به هنر تبدیل کرد، به سرگرمی». «فوتبال و برزیل به لطف شاه پله ارتقا یافتند. او رفت اما جادویش تا همیشه خواهد ماند».
جشن‌های سال نوی امسال برای برزیلی‌ها لذت سال‌های قبل را نخواهد داشت. این ملت شیفته فوتبال خودشان را برای آخرین وداع با پادشاه این رشته آماده می‌کنند.