سازمان غیردولتی و غیرانتفاعی «کمیته حراست از روزنامه‌نگاران» با انتشار گزارش سالیانه خود در مورد وضعیت روزنامه‌نگارها در کشورهای مختلف، نوشت ایران در صدر فهرست کشورهایی قرار دارد که روش‌هایی قهرآمیز علیه اهل رسانه به‌کار می‌برند. 

به گزارش این سازمان مردم‌نهاد آمریکایی، در حال حاضر از مجموع ۳۶۳ روزنامه‌نگاری که در زندان‌های سراسر جهان محبوس‌اند، ۶۲ روزنامه‌نگار ایرانی در زندان‌های نظام جمهوری اسلامی به سر می‌برند؛ آماری که در سی سال گذشته بی سابقه بوده و از آمار مربوط به بازداشت روزنامه‌نگاران در جریان سرکوب‌های دولتی سال ۱۳۸۸ نیز پیشی گرفته است. 

در گزارش «کمیته حراست از روزنامه‌نگاران»، که چهاردهم دسامبر سال جاری میلادی منتشر شد، به شمار بازداشتی‌های جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» اشاره شده است و نویسنده‌اش تاکید می‌کند ده‌ها تن از روزنامه‌نگارها و خبرنگارهای ایرانی نیز در میان این جمعیت بازداشت شده از سوی نهادهای امنیتی حکومت ایران حضور دارند. 

آرلین گتز، دبیر هیات تحریریه «کمیته حراست از روزنامه‌نگاران»، در ادامه این بخش از گزارش خود می‌نویسد همزمان با آغاز موج اخیر اعتراضات سراسری در ایران، نهادهای امنیتی ۴۹ روزنامه‌نگار را بازداشت کرده‌اند که از این میان ۲۲ تن از آنها روزنامه‌نگاران زن هستند که، به‌نقل از گتز، نقش موثری نیز در بازتاب وقایع و تحولات مربوط به جنبش «زن، زندگی، آزادی» ایفا کرده‌اند. 

در پیوند با این موضوع می‌توان به بازداشت نیلوفر حامدی و الهه محمدی، از خبرنگاران روزنامه‌های شرق و هم‌میهن، اشاره کرد که از واپسین روزهای شهریور ۱۴۰۱، که همزمان با آغاز جنبش «زن، زندگی، آزادی» بود، در بازداشت نهادهای امنیتی وابسته به جمهوری اسلامی قرار دارند.

وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، در بیانیه‌ مشترکی که در ششم آبان ۱۴۰۱ منتشر کردند به‌ نام نیلوفر حامدی و الهه محمدی نیز اشاره داشتند و، بدون ارائه مدرکی متقن، این دو روزنامه‌نگار زن را به همکاری با سرویس‌های اطلاعاتی کشورهای خارجی متهم کردند. 

در ماه‌های اخیر نیز دوستان و اعضای خانواده این دو روزنامه‌نگارِ در بند، بارها هشدار داده‌اند ماموران نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی، به‌منظور گرفتن اعتراف اجباری از این دو شهروند ایرانی، نیلوفر حامدی و الهه محمدی را مورد شکنجه و فشار روانی قرار داده‌اند؛ تلاشی که تا این لحظه موفقیتی برای نهادهای امنیتی حکومت ایران به‌همراه نداشته است. 

از جمله نکات دیگر این گزارش، اشاره‌اش به بازداشت روزنامه‌نگاران کرد به‌وسیله نهادهای امنیتی وابسته به جمهوری اسلامی است. آرلین گتز در بخشی از گزارش خود چنین می‌نویسد:«در ایران، کردها بیشترین لطمه را از انتقام‌جویی حکومت علیه اعتراضات دیده‌اند و در میان زندانیان دستکم ۹ روزنامه‌نگار کرد نیز حضور دارد.»

در فراز دیگری از این گزارش به نحوه بازداشت روزنامه‌نگارها در ایران نیز اشاره شده است. بر اساس اطلاعات جمع‌آوری شده از سوی «کمیته حراست از روزنامه‌نگاران» ماموران امنیتی در بسیاری از موارد در ساعات اولیه صبح به منزل روزنامه‌نگاران بازداشتی «یورش» برده‌اند، آنها را مورد ضرب‌وشتم قرار داده‌اند و کنترل حساب‌های آنها در شبکه‌های اجتماعی را به‌دست گرفتند که در اکثر اوقات به حذف حساب‌های کاربری روزنامه‌نگارهای بازداشتی منجر شده است. 

در این گزارش همچنین تاکید می‌شود برخوردهای قهرآمیز دستگاه‌های امنیتی با روزنامه‌نگاران باعث شده تا برخی از آنها، به‌منظور حفظ امنیت خود، گزارش‌‌ها و اخباری را که منتشر کرده‌اند داوطلبانه حذف کنند.

اما در گزارش تحلیلی «کمیته حراست از روزنامه‌نگاران» در عین‌حال به نام دیگر کشورهایی که رویکردشان نسبت به روزنامه‌نگاران با رویکرد نظام جمهوری اسلامی در این زمینه شباهت دارد نیز اشاره شده است. بر اساس اطلاعات جمع‌آوری شده از سوی این سازمان مردم‌نهاد، کشورهای چین، میانمار، ترکیه و بلاروس چهار کشوری هستند که نام‌شان، به‌ترتیب، پس از ایران در فهرست مورد نظر ذکر شده است.