طالبان در ۱۵ ماه گذشته با توسل به تهدید و تضرع، از دولت‌های جهان خواستند که امارت اسلامی را به‌عنوان حکومت رسمی افغانستان به رسمیت بشناسند. در نخستین ماه سلطه این گروه بر کابل، ذبیح‌الله مجاهد در یک نشت خبری گفت جهان مجبور می‌شود که حکومت طالبان را به رسمیت بشناسد، چون اگر این اتفاق نیفتد، مشکلات بیشتری دامنگیر افغانستان، منطقه و جهان می‌شود.

در این مدت هیچ یک از دولت‌های جهان طالبان را به رسمیت نشناختند، اما برخی از دولت‌ها مانند قطر، روسیه، ایران، پاکستان، چین و ترکمنستان، دیپلمات‌های طالبان را در سفارتخانه‌های مقیم آن کشورها پذیرفته‌اند.

میرویس ناب، معاون سیاسی وزارت خارجه دولت پیشین افغانستان، در صحبت اختصاصی با ایندیپندنت فارسی گفت تلاش‌های طالبان در ۱۵ ماه گذشته برای به رسمیت شناخته شدن به‌عنوان حکومت قانونی افغانستان، بیش از آنکه به نفع این گروه تمام شود، ماهیت اصلی‌ این گروه و تعریف واقعی‌شان از حکومت‌داری را به مردم افغانستان و جامعه جهانی نشان داد که باعث ناامیدی بیشتر آنان شد.

میرویس ناب گفت: «جامعه جهانی فکر می‌کرد که طالبان تغییر کرده‌اند، اما در این مدت واضح شد که این گروه نسبت به قبل افراطی‌تر شده‌اند، برخوردشان با مردم افغانستان زشت‌تر شده و تعریفشان از حکومت‌داری که یک روش استبدادی است، برملا شد.»

معاون سیاسی وزارت خارجه دولت پیشین افغانستان افزود که با وجود تلاش‌های طالبان برای دستیابی به مشروعیت جهانی، پاسخ جامعه جهانی به این گروه واضح و روشن است. جامعه جهانی سلطه قهرآمیز یک گروه مسلح را بر کشوری که دارای نظام مشروع بود، نپذیرفته است و تا زمانی که طالبان به خواسته‌های جامعه جهانی پاسخ ندهد، هرگز این اتفاق نخواهد افتاد.

میرویس ناب گفت: «به رسمیت شناختن طالبان، امتیازدهی به شورشگری و انتحار است.»

به گفته معاون سیاسی وزارت خارجه دولت پیشین افغانستان، سازمان ملل متحد و کشورهای قدرتمند دخیل در اوضاع افغانستان تنها در یک ماه گذشته چندین تصمیم مهم اتخاذ کردند که به افزایش انزوای طالبان منجر شد.

میرویس ناب به تصویب قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد در ۱۱ نوامبر اشاره کرد که در آن آمده است در صورتی که طالبان به حقوق بشر احترام نگذارند و محدودیت‌های وضع شده بر زنان و دختران را لغو نکنند، سازمان ملل متحد حکومت این گروه را به رسمیت نمی شناسد.

در این قطعنامه آمده است که طالبان در عرصه حکومت‌داری و ارائه خدمات به شهروندان افغانستان شکست خورده‌اند و در صورتی که در رویکرد این گروه تغییری ایجاد نشود، خطر فروپاشی افغانستان وجود دارد.

میرویس ناب معتقد است که سلطه طالبان بر افغانستان و تلاش این گروه برای تجرید و انزوای بقیه جریان‌های سیاسی و نقض گسترده حقوق بشر، کشور را به عزلت بین‌المللی برده است. ناب گفت: «افغانستان حتی در حاکمیت دور نخست طالبان (۲۰۰۱-۱۹۹۶) در این حد در انزوای بین‌المللی قرار نگرفته بود.»

مولوی امیر خان متقی، وزیر خارجه طالبان، یک هفته قبل در هرات گفت بالاخره جهان حکومت این گروه را به رسمیت خواهد شناخت. پیش از این شیرعباس استانکزی، معاون وزارت خارجه طالبان، نیز با ابراز امیدواری گفته بود: «انشاءالله، آمریکا و اروپا دوباره باز‌می‌گردند.»

ذبیح‌الله مجاهد در ماه سپتامبر سال گذشته هشدار داد که اگر دولت‌های جهان حکومت طالبان را به رسمیت نشناسند، با مشکلات بزرگی روبرو خواهند شد. مجاهد گفت که امارت طالبان اگر به رسمیت شناخته شوند، می‌توانند در مقابل تهدیدها و چالش‌ها، مسئولانه مبارزه کنند.

با افزایش ناامیدی در میان دولت‌های همسو با طالبان و جامعه جهانی از تغییر نکردن رویکرد این گروه برای مدیریت افغانستان، سرنوشت رژیم «امارت اسلامی افغانستان» همچنان نامشخص مانده است.

با این حال میرویس ناب بر این باور است که  هیچ یک از دولت‌های جهان برای به رسمیت شناختن طالبان به‌عنوان حکومت رسمی افغانستان اجبار و شتابی ندارند، زیرا در روابط بین‌الملل، منافع است که مسیر دولت‌ها را تعیین می‌کند.

ماه عسل طالبان در حال پایان یافتن است

پس از خروج آمریکا از افغانستان و روی کار آمدن طالبان‌، رقبای دیرینه آمریکا ازجمله چین، جمهوری اسلامی ایران، روسیه و برخی دیگر از کشورها، هیئت‌های رسمی‌شان را برای دیدار سران طالبان به کابل فرستادند و «شکست آمریکا» را در افغانستان تبریک گفتند.

میرویس ناب گفت خوشحالی رقبای آمریکا از خروج این کشور از افغانستان و روی کار آمدن طالبان، به ماه عسلی برای طالبان تبدیل شد که اکنون در حال پایان یافتن است.

به باور ناب، هیچ از کشورهای جهان ا‌زجمله کشورهایی که از خروج آمریکا خوشحال شدند و روابطشان را با طالبان توسعه دادند، منافع خود را در حاکمیت یک گروه تندرو، افراطی و خشونت‌محور در افغانستان نمی‌بینند.

 در حالی که هیچ یک از دولت‌ها طالبان را به رسمیت نشناخته‌اند، این گروه نیز از پذیرش درخواست‌ها و پیش‌شرط‌های جهان برای به رسمیت شناخته شدن خودداری کرده‌اند. با این حال به باور میرویس ناب، در صورتی که طالبان به روش فعلی‌اش در برابر جهان ادامه دهد، ابزارهای فشاری که در دست جامعه جهانی و مردم افغانستان است افزایش می‌یابد.

به باور ناب، اعتراضات مردم، مقاومت مسلحانه علیه طالبان، تلاش سیاسی برای جلوگیری از به رسمیت شناختن این گروه و تحریم‌های بین‌المللی ابزارهایی موثر برای تحت فشار قرار دادن طالبان‌ محسوب می‌شوند.

معاون سیاسی وزارت خارجه دولت پیشین گفت مردم افغانستان و جامعه جهانی از اینکه طالبان به تعهداتشان عمل کنند، ناامید شده‌اند و اکنون زمان استفاده درست از ابزارهای فشار برای پاسخگو کردن طالبان رسیده است.