آنچه قرار است در مهمانی شام خبرنگاران کاخ سفید بشنوید

فردا شب، مهمانی شام سالانه خبرنگاران کاخ سفید برگزار می‌شود، اما ترامپ یک بار دیگر غایب مراسم خواهد‌بود.
امسال ترامپ به اعضای کابینه‌اش هم توصیه کرده‌است که در مهمانی شام شرکت نکنند.
برای عده‌ای، اجابت این درخواست آسان‌تر از دیگران بود. مایک پنس اصلا خیال شرکت در مهمانی را نداشت، چون باعث می‌شد حساسیت‌اش به هورمون‌های زنانه عود کند. سارا سندرز به رئیس جمهور گفت که شام نخواهد خورد، ولی در  مهمانی شرکت خواهد کرد. به نظرم دروغ می‌گفت.  
برای اولین بار از سال ۲۰۰۳، کمدینی به عنوان مجری ویژه برنامه حضور نخواهدداشت. در عوض، سخنران اصلی مراسم، ران چرنو خواهد بود، که زندگینامه الکساندر همیلتن – سیاستمدار زناکار نیویورکی – را نوشته‌است. خود رئیس جمهور هم در مراسم نخواهد بود، ولی بیایید ببینیم اگر کمدینی برای سخنرانی دعوت می‌شد چه جوک‌هایی می‌گفت. بعضی از چیزهایی که احتمالا می گفت:
پرونده تحقیق و تفحص مولر (بازپرس ویژه بررسی دخالت احتمالی روسیه در انتخابات ۲۰۱۷ آمریکا) سال گذشته ذهن همه را در واشنگتن مشغول کرده بود. گزارش مولر به طور خاص نشان داد که وقتی ترامپ فهمید که بازپرس ویژه در موردش تحقیق می‌کند، گفت: "خواهرم گ...است." طنز روزگار این که کسانی که به عنوان اعتراض به ترامپ رای داده بودند هم وقتی او عملا به قدرت رسید، همین جمله را گفتند.
گزارش مولر، ماجرای جلسه ماه ژوئن ۲۰۱۶ میان اعضای کارزار انتخاباتی ترامپ و روسها را روشن کرد، که نسبتا حال‌گیری بود. معلوم شد که روسها، جرد کوشنر (داماد و مشاور ترامپ) را با یک بازیگر پانتومیم اشتباه گرفتند و بابت سرگرم کردن حاضران به او انعام دادند.
ترامپ توجه اروپایی‌ها را به خودش جلب کرد: قرار است او ماه ژوئن دیداری رسمی از بریتانیا داشته باشد. در بریتانیا هم امسال اوضاع خیلی بی‌ریخت بوده. به دلیل "برکزیت" (تصمیم بریتانیا به ترک اتحادیه اروپا) و تاثیرات بالقوه آن بر اقتصاد کشور، خیلی از مفسران سیاسی، بریتانیا را "جمهوری خل و چل‌ها" لقب داده‌اند. بریتانیایی‌ها این لقب را رد کرده‌اند و گفته‌اند که ترجیح می‌دهند کشورشان "پادشاهی خل و چل‌ها" نامیده شود. باز هم در بریتانیا، جلسه بحث در مجلس عوام به دلیل نشت فاضلاب در مجلس به تعویق افتاد، که گمان می‌رود اظهار نظری از جانب خداوند در مورد اوضاع سیاسی مجلس باشد.
آن سوی کانال مانش در فرانسه، کلیسای نتردام پاریس در آتش‌سوزی آسیب دید. دولت ترامپ پیشنهاد کمک برای تعمیر کلیسا را داد، که همین توضیح می‌دهد چرا پورتوریکو اخیرا اعلام کرد که نام این جزیره را به "نتردام" تغییر خواهد داد.
ترامپ پیشنهاد داد که برای خاموش کردن آتش در کلیسای نتردام پاریس، از "تانکرهای آب پرنده" استفاده شود. از قضا "تانکرهای آب پرنده" همان روشی بود که او برای سانسور گزارش مولر ترجیح می‌داد، ولی در نهایت هیچ‌یک از دو برنامه به نتیجه نرسید.
هدف اصلی سیاست‌های ترامپ، اصلاح قانون مهاجرت است. دولت او مخالفتی با مصرف کردن بودجه عمرانی برای پیش بردن اهداف سیاست مهاجرتی او – مثلا دیوار کشیدن بین آمریکا و مکزیک – ندارد. یکی دیگر از طرحها در این زمینه، پر کردن متروی نیویورک با موش است تا از سفر مهاجران به این شهر جلوگیری شود. وقتی به ترامپ گفتند که متروی نیویورک همین حالا هم پر از موش است، گفت: "من این موش‌ها را نمی‌خواهم. من از موش‌ها خیلی سررشته دارم. من بهترین موش‌ها را می‌شناسم. من بهترین موش‌های ضدمهاجرت را به مترو اضافه خواهم کرد."
حرفِ نیویورک شد، یعنی همان جایی که برنامه تلویزیونی محبوب ترامپ – فاکس و دوستان – تهیه می‌شود. امسال فاکس نیوز از انتخابِ الحان عمر به نمایندگی مجلس خیلی خوشحال شد، و خوشحالی‌اش را با احیای کلمه "دجال" نشان داد. البته غرض شخصی با الحان نداشتند، "دجال" عنوانی است که فاکس و دوستان برای زنان سیاه‌پوست محجبه به کار می‌برد.  
عمر که عضو مجلس نمایندگان آمریکاست به چهره‌ای جنجالی بدل شده، و بعضی دموکرات‌ها گفتند تعجب کرده‌اند که چرا میشل اوباما در دفاع از او حرفی نزده‌است. اما برای این که انصاف را در  مورد میشل رعایت کرده‌باشیم، باید گفت که او نمی‌تواند با زن سیاه‌پوستی که با اتهامات واهی اسمش را به لجن کشیده‌اند همدردی کند. خود ترامپ به رقبای انتخاباتی دموکراتش در انتخابات سال ۲۰۲۰ لقب‌های تحقیرآمیزی مثل "برنی خُله" و "جوی خواب‌آلو" داده‌است. آنها در پاسخ به این توهین‌ها، رئیس جمهور را "دانلد ترامپ" و "پدر اریک" خوانده‌اند.
ترامپ لقب معروفی هم برای الیزابت وارن دارد (پوکوهانتس). ستاد انتخاباتی الیزابت وارن۱۶۱ نفر عضو دارد. یک نفرشان واقعا روی انتخابات کار می‌کند، و ۱۶۰ نفر دیگر دنبال کشورهایی می‌گردند که الیزابت وارن می‌تواند ادعا کند اهل آنجا بوده.
جو بایدن روز پنجشنبه نامزدی‌اش را اعلام کرد. اولین جلسه تامین هزینه کارزار بایدن، به میزبانی لابی‌گرهای شرکت‌های بزرگ، اعانه‌دهندگان جمهوری‌خواه، و مدیرعامل یک شرکت بیمه درمانی برگزار شد. یک کسی باید "جوی خواب آلو" را بیدار کند و به او بگوید که الان دیگر سال ۲۰۰۸ نیست. این روزها تمایلات ترقی‌خواهانه مردم بیشتر شده، و برای همین است که به جای باراک اوباما، نامزد اصلی دموکرات‌ها یک پیرمرد سفیدپوست است.
کمالا هریس یکی از اولین دموکرات‌هایی بود که اعلام کرد نامزد ریاست جمهوری است. او تصمیم به نامزدی را زمانی گرفت که سیاست‌های دولت ترامپ را در جدا کردن اعضای خانواده مهاجران دید. هریس ترجیح می‌دهد برای جدا کردن والدین از بچه‌هایشان، دانش‌آموزانی را که از مدرسه فرار می کنند تحت تعقیب قانونی قرار بدهد.
برایان اوکانر هم اعلام کرد که قصد دارد این هفته نامزدی‌اش را اعلام کند. البته اسم اوکانر را از خودم در آوردم، ولی الان آن‌قدر نامزدهای بی نام و نشان هست که هیچ نمی‌شود حسابشان را نگه داشت.
شبکه تلویزیونی سی‌ان‌ان یک رشته برنامه بحث و گفتگو برگزار می‌کند تا رای دهندگان را با نامزدها آشنا کند. هر نامزدی در یکی از این برنامه‌ها شرکت می‌کند. سی‌ان‌ان دائم ساعت شمارش معکوس نشان می‌دهد. اوضاع آن‌قدر خراب است که حالا ساعت شمارش معکوسی دارند برای شمارش معکوس بعدی برای شمارش معکوس بعدی که شمارش معکوس تا آگهی بازرگانی بعدی را نشان می‌دهد – یا شمارش معکوس تا دفعه بعدی که کلی‌ان کانوی (مشاور ترامپ) در برنامه زنده دروغ می‌گوید – هر کدام که اول پیش بیاید.
می‌توانستم تصور کنم که سی‌ان‌ان برنامه ویژه‌ای در مورد رسوایی رشوه  دادن برای ورود به دانشگاه برگزار کند. در آن صورت می‌توانستیم اطلاعات بیشتری به دست بیاوریم در مورد اینکه وضعیت فلیسیتی هافمن و لوری لافلین در زندان چطور است. شرط می‌بندم اصرار می‌کردند که غذایشان در زندان را "گوپ" تایید کرده باشد، و از پوشیدن لباس نارنجی زندانی‌ها خودداری کنند، چون نارنجی (رنگ موی ترامپ) دیگر مد روز نیست. نقش آنها در رسوایی رشوه دانشگاهی حتی می‌توانست به مسابقه تلویزیونی "جپردی" هم راه پیدا کند. مثلا اگر جواب این بود که "فلیسیتی هافمن باید به زندان برود ولی شوهرش ویلیام اچ. میسی نه،" سوال این می‌شد: "مردسالاری یعنی چه؟"
شوخی کردن با رسانه‌های خبری مفرح است، اما فلسفه مهمانی شام خبرنگاران کاخ سفید، بزرگداشت متمم اول قانون اساسی آمریکا (آزادی بیان) است. مطبوعات آزاد کمک می‌کند که قدرتمندان پاسخگو باشند. آزادی مطبوعات تضمین می‌کند که نامزدهای انتخاباتی، اظهارنامه مالیاتی‌شان را منتشر کنند و مقام‌های کابینه گزارش‌های بازپرس‌های ویژه را سانسور نکنند یا محتویات گزارش او را پیش از انتشار، به نفع خودشان تعبیر و تفسیر نکنند.
مطبوعات آزاد در ضمن یعنی این که نویسندگان بتوانند از مقام‌های منتخب و نیز رخدادهای سیاسی انتقاد کنند. این چیزی است که واقعا ارزش بزرگداشت را دارد.

علی اصغر عابدی طنزپرداز و روزنامه‌نگار مستقل است