با وجود گذشت بیش از دو هفته از پایان قرار بازداشت رضا شهابی، فعال کارگری، قرار بازداشت او برای چهارمین بار، به مدت یک ماه دیگر، تمدید شد. این در حالی‌ است که انتظار می‌رفت با پایان بازجویی‌ها، این قرار بازداشت به قرار وثیقه تبدیل شود.

رضا شهابی، عضو هیئت‌مدیره سندیکای کارگران شرکت اتوبوسرانی تهران، اکنون در بند ۲۰۹ بازداشتگاه وزارت اطلاعات در زندان اوین زندانی است.

پیش‌تر، یک منبع مطلع درباره وضعیت جسمانی رضا شهابی به خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر، گفته بود که او علی‌رغم ابتلا به بیماری‌های متعدد از رسیدگی پزشکی مناسب محروم است.

به گفته این منبع آگاه، او در ناحیه گردن و سمت چپ بدن درد شدیدی احساس می‌کند و به کرست گردن طبی نیاز مبرم دارد. رضا شهابی به دیابت و فشار خون بالا نیز مبتلا است و به همین دلیل سردردهای مزمن دارد.

این فعال کارگری پیش از بازداشت، به دلیل مشکلات کلیوی چند بار جراحی شد و باید به‌طور مرتب تحت نظر باشد. به‌خصوص اینکه طی بازداشت، به دلیل اعتصاب غذا، وزنش به شدت کاهش یافته است و ضعف جسمانی دارد.

با وجود مشکلات جسمی متعدد، مقام‌های زندان اوین قرار بازداشت رضا شهابی را تمدید کردند. در حالی که شعبه ۲ بازپرسی دادسرای اوین به ریاست قاضی محمود حاج‌مرادی در روز ۲۲ تیرماه قرار بازداشت او را برای سومین بار به مدت یک ماه تمدید کرده بود، حالا با وجود گذشت بیش از دو هفته از پایان قرار بازداشت، نه‌تنها برای او قرار وثیقه تعیین نشد، بلکه دادسرای اوین بار دیگر دوره بازداشتش را تمدید کرد. 

پیش‌تر، سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و حومه با انتشار بیانیه‌ای درباره وخامت وضعیت جسمانی شهابی ابراز نگرانی کرده بود.

این فعال کارگری اواخر خردادماه در تماسی تلفنی، به خانواده‌اش گفته بود: «شرایط جسمی‌ام به قدری حاد و وخیم است که در بازجویی‌های روز گذشته از حال رفتم. قرار بازداشت جدید را بدون اطلاع من دارند اجرا می‌کنند. این به معنی همان حرف بازجو است که می‌گوید حرف اول و آخر را من می‌زنم.»

رضا شهابی ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۱، در پی افزایش فشارهای امنیتی اخیر بر فعالان صنفی، با هجوم ماموران امنیتی به خانه‌اش، دستگیر شد و از آن زمان تاکنون در زندان به سر می‌برد.

کنشگران مدنی و سازمان‌های حقوق بشری هشدار داده‌اند که حکومت ایران با محروم کردن زندانیان بیمار از مراقبت‌های بهداشتی، زمینه «مرگ تدریجی» آنان را فراهم می‌کند. سازمان گزارشگران بدون مرز اوایل اردیبهشت ۱۴۰۱  با ابراز نگرانی از وضعیت برخی زندانیان بیمار، از سازمان ملل متحد خواست با «اقدام فوری»، مقام‌های جمهوری اسلامی ایران را به رعایت «الزام‌های حقوق بین‌المللی ناظر بر رفتار با زندانیان وادار کند».

پیش‌تر، سازمان عفو بین‌الملل نیز در یک گزارش تحقیقی با عنوان «در اتاق انتظار مرگ؛ مرگ‌های در پی محرومیت از مراقبت‌های پزشکی در زندان‌های ایران» اعلام کرده بود که مقام‌های مسئول در زندان‌های ایران، با محروم کردن عمدی زندانیان بیمار از مراقبت‌های پزشکی و امتناع از تحقیق و پاسخگویی در مورد مرگ این افراد در زندان، حق حیات افراد را به طرزی تکان‌دهنده‌ نقض می‌کنند.