عیسی زارع‌پور، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات جمهوری اسلامی ایران، از شلیک یک ماهواره‌بر تازه در دو یا سه هفته آینده به‌وسیله حکومت ایران خبر داد. زارع‌پور اگرچه نام این ماهواره‌بر جدید را ذکر نکرد، اما گفت این ماهواره‌بر می‌تواند ۱۰۰ کیلوگرم را در مدار فضا نگه دارد. او در ادامه وعده داد که تا پایان دولت سیزدهم جمهوری اسلامی ماهواره‌برهایی را پرتاب خواهند کرد که بتواند ۵۰۰ تا ۶۰۰ کیلوگرم را در سطح فضا نگه دارد.

اظهارات زارع‌پور در روز جمعه، ۲۱ مرداد ۱۴۰۱، تنها چند روز پس از شلیک ماهواره خیام به‌فضا بیان شد. مقام‌های جمهوری اسلامی روز سه‌شنبه اعلام کردند در یک پروژه مشترک با روسیه ماهواره خیام را به‌فضا پرتاب کردند. بر پایه اطلاعات منتشر شده، این ماهواره در مدار دایره‌ای ۵۰۰ کیلومتری از سطح زمین قرار گرفت و به‌گفته مقام‌های حکومت ایران «وضعیت مناسب و رضایت‌بخشی» دارد.

با این‌حال پرتاب ماهواره‌ خیام نگرانی‌هایی به‌وجود آورد. پس از پرتاب این ماهواره به فضا، کارشناس‌های غربی هشدار دادند که هدف جمهوری اسلامی از پرتاب ماهواره خیام اقدام به جاسوسی از تاسیسات و زیرساخت‌های اسرائیل و کشورهای خاورمیانه است. این گروه از کارشناس‌ها همچنین تاکید کردند حکومت ایران با دسترسی به اطلاعات جمع‌آوری شده از این ماهواره می‌تواند در عملیات‌های نظامی خود و شبه‌نظامی‌های حامی‌اش دقیق‌تر عمل کند؛ این افراد می‌گویند حکومت ایران می‌تواند اطلاعاتی را که از ماهواره خیام جمع‌آوری می‌کند، با گروه‌های شبه‌نظامی تحت حمایتش، از جمله حزب‌الله لبنان، به اشتراک بگذارد.

جمهوری اسلامی در ماه‌های گذشته، که درگیر تنش‌هایی عمیق با کشورهای غربی و اسرائیل است، چند مرتبه به پرتاب موشک‌های ماهواره‌بر نیز اقدام کرده است.

به‌عنوان مثال وزارت دفاع جمهوری اسلامی ایران در پنجم تیر ۱۴۰۱، و همزمان با سفر مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به تهران، اعلام کرد پرتاب دومین موشک ماهواره‌بر ذوالجناح را با موفقیت انجام داده است. احمد حسینی، سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، در مورد پرتاب این موشک گفت:«این ماهواره‌برِ سه‌ مرحله‌ای از نظر ویژگی‌های فنی، قابل رقابت با ماهواره‌برهای روز دنیا است.»  

برنامه موشکی جمهوری اسلامی ایران، خاصه پرتاب موشک‌های ماهواره‌بر که توان حمل کلاهک‌های هسته‌ای را دارند، با مخالفت‌ و بدبینی کشورهای غربی و برخی از کشورهای خاورمیانه همراه بوده است. این گروه از کشورها بر خلاف ادعای مقام‌های حکومت ایران، که می‌گویند از توسعه برنامه موشکی‌شان اهداف دفاعی دارند، توسعه این برنامه را تهدیدی علیه خود به‌حساب می‌آورند.

روزنامه وال‌استریت ژورنال، با انتشار گزارشی در ۳۰ خرداد ۱۴۰۱، نوشت پس از تصمیم جمهوری اسلامی ایران مبنی بر کاهش همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و همچنین افزایش غنی‌سازی اورانیوم، دولت و افکار عمومی اسرائیل به این نتیجه رسیده‌اند که هدف اصلی‌شان باید از یک‌سو متوقف کردن ساخت کلاهک هسته‌ای به‌وسیله حکومت ایران باشد و از سوی دیگر جلوی گسترش برنامه موشکی جمهوری اسلامی را بگیرند، چون این برنامه می‌تواند قابلیت ساخت موشک‌هایی را به نظام عقیدتی – سیاسی حاکم بر ایران بدهد که به کمک آنها بتوانند کلاهک‌های هسته‌ای را شلیک کنند.

حالا در شرایطی که ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته‌ای تهران یکی از جدی‌ترین اختلاف‌های میان جمهوری اسلامی و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است و مقام‌های حکومت ایران نیز از پاسخ دادن به پرسش‌های آژانس طفره می‌روند، وزیر ارتباطات دولت سیزدهم از پرتاب ماهواره‌بر تازه‌ای در طی هفته‌های آینده خبر می‌دهد؛ خبری که می‌تواند چشم‌انداز مذاکرات وین و توافق با کشورهای غربی را با تیره‌تر از آنچه هست کند.