کاری که بریتانیا باید برای داعشی‌های فراری انجام دهد

اکنون مشخص است که تماس تلفنی بین رئیس جمهوری دونالد ترامپ با رجب طیب اردوغان، به خروج نیروهای ویژه آمریکایی و ناظران از شمال سوریه اشاره داشته است. این امر باعث شده است که اردوغان محاسبه کند که ترکیه می‌تواند وارد منطقه شود و زیرساخت‌های کردهای مستقر در آن بخش از کشور را از بین ببرد.

مکان‌هایی مانند روژاوا تحت ضرب قرار گرفته است و حرکت موج سربازان ترک و متحدان آنها، اکنون غیرقابل توقف به نظر می‌رسد. این موج همچنین مناطقی را که در آن زندانیان «دولت اسلامی» (داعش) نگه داشته می‌شدند، مختل کرده است و گزارش‌ها نشان می‌دهد که بسیاری از آن زندانیان گریخته‌اند، زیرا نیروهای کرد سوری مواضع خود را رها کرده‌اند، یا از حمله کنندگان شکست خورده‌‌اند.

با این همه، وضعیت در حال تغییر، به این معناست که باید مسئولیت‌های خود را نسبت به زندانیان بریتانیایی داعشی، ارزیابی کنیم. همچنین، این یک واقعیت است که ما به متحدان کرد خود پشت کردیم. ما مسئولیت‌های خود را در قبال شهروندان افراطی خود، به کردها در عراق و سوریه واگذار کردیم و عقب کشیدیم و آنها را رها کردیم تا با افرادی که، خوش‌مان بیاید یا نه، از کشور ما به آنجا رفته‌اند، سروکار داشته باشند.

نیروهای سوری در حال رژه در نزدیکی مرز سوریه و ترکیه

این روش، راه حل آسانی برای ما بود، اما حمله ترکیه اکنون مسئله هواداران و همکاران بریتانیایی داعش را در برابر ما قرار داده است. باید فوراً به این موضوع رسیدگی کنیم و دیگر نمی‌توان صبر کرد.

به همین دلیل، حتی اگر در این زمان نتوانیم افرادی مانند «شمیما بگوم» را برگردانیم، به دلیل این خطر که ممکن است افرادی مانند او خودشان را مطرح کنند، باید از سطح خطر آنها مطمئن شویم، تهدید بودن یا نبودن آنها را معلوم کنیم، و از طریق مصاحبه‌ها، ارزیابی کنیم که تا چه اندازه دست اندرکار حمایت از ساختارهای نهادی «دولت اسلامی» بوده‌اند. بنابراین، ما باید تیمی از محققان را به آنجا بفرستیم که بتوانند با هر یک از شهروندانمان که با «دولت اسلامی» در ارتباط بودند یا از آنها حمایت می کردند، مصاحبه کنند. این کار، اقدامی اساسی است که اکنون باید انجام شود.

در ارتباط با همین موضوع، هر کودک زیر ۱۴ سال باید به بریتانیا بازگردانده شود و برای اسکان مجدد حمایت شود، یا برای رنجی که از آسیب‌های روحی متحمل شده است، مورد پشتیبانی قرار گیرد. ما باید بین آن دسته از افراد جوان و آسیب‌پذیر که بیش از آن جوان هستند که بتوانند به تنهایی به دفاع از خودشان برآیند، با دیگران خط بکشیم. گذاشتن این خط دشوار است، اما باید از جایی شروع و کار کنیم تا از طریق فراهم کردن فرصت رستگاری برای برخی از آنها، اطمینان حاصل کنیم که ارزش‌های بنیادی جامعه را حفظ می کنیم.

نیروهای سوری در جریان درگیری در راس‌العین

این بدان معناست که باید این سئوال پرسیده شود که با بدترین نظریه‌پردازان داعش، چگونه رفتار کنیم. افکار عمومی، از بازگشت همه شهروندان افراطی ما از عراق و سوریه پشتیبانی نخواهد کرد. در چنین کشور پرتفرقه‌ای مانند کشور ما، سیاستمداران از تصمیم‌‌گیری‌هایی که هزینه‌اش عدم پشتیبانی سیاسی (از جانب افکار عمومی) باشد، بیزارند. علاوه بر این، سخنرانی ملکه سیاست‌های این دولت را برای آینده بیان کرد، و مشخص است که جهت حرکت، قانون و نظم و مجازات‌های سختگیرانه است.

از این رو، خلاصی از  وضعیت وخیم در سوریه و عراق، امکان ندارد. با این حال، زمان آن رسیده است که این سؤال را مطرح کنیم که آیا می‌توانیم تروریست‌های برون‌مرزی بریتانیایی را برای محاکمه بیاوریم؟ این کار می‌تواند یک جایگزین مناسب برای انتقال افرادی باشد که از کشور ما به آنجا رفته‌اند و نمی‌توان آزادشان گذاشت تا پرسه بزنند و به دیگران آسیب برساند.

در حال حاضر، برخی که خلاق و آزاد فکر می‌کنند، لازم است که کاری برای به پایان رساندن این افتضاح شرم‌آور بکنند. ما باید به کسانی که از داعش حمایت کردند، نشان دهیم که عدالت را محقق خواهیم کرد. از طرف دیگر، مردم باید در امان باشند. زمان آن فرا رسیده است که براساس عقل و قانون عمل کنیم.

*فیاض موقال بنیانگذار و مدیر «ایمان اهمیت دارد» است.

در این مطلب گزارش رویترز مصرف شده است.

www.independent.co.uk/voices/isis-escape-prisoners-syria