بوریس جانسون در ستایش از مارگارت تاچر که او را «فمینیست، سبزاندیش و انقلابی راستین» خواند، گفت که او خیلی قبل‌تر از «بدعنق‌های» گروه «شورش علیه انقراض» که «بوی گند حشیش می‌دهند و حلقه به دماغ می‌اندازند» و الان خیابان‌های «وست‌مینستر» را قرق کرده‌اند، با گرمایش جهانی مبارزه می‌کرد.

نخست وزیر بریتانیا گفت، سلف وی در خیابان شماره ۱۰ داونینگ «خیلی قبل از گرتا تونبرگ» تغییر اقلیم را جدی گرفت و راجع به موضوعات مختلفی، از اتحادیه‌  اروپا و یورو گرفته تا مالیات شورایی، تبعیض نژادی و«چپ تیمارستانی» موضع «درستی» داشت.

جانسون، نمایندگان حزب محافظه‌کار در مجلس را که در سال ۱۹۹۰ و در بحبوحه‌  مشاجره بر سر اتحادیه‌ اروپا تاچر را از قدرت برکنار کردند و راه را برای به قدرت رسیدن «جان میجر» اروپایی‌مآب‌تر باز کردند، «شاه‌کش» خواند.

آقای جانسون که در مراسم رونمایی جلد سوم زندگی‌نامه‌  رسمی تاچر، به قلم چارلز مور، در تالار ضیافت وایت‌هال سخن می‌گفت، ادعای جنجالی دیگری را هم مطرح کرد و گفت، نخست‌وزیر پیشین بریتانیا «با نلسون ماندلا و کنگره‌ ملی آفریقا روابط پنهانی داشت که به آزادی ماندلا و پایان تبعیض نژادی منجر شد».

این در حالی است که خانم تاچر را، هنگامی که رییس دولت بود، بابت مخالفتش با تحریم حکومت نژادپرست آپارتاید در آفریقای جنوبی و «تروریست» خواندن سازمان نلسون ماندلا، یعنی کنگره‌  ملی آفریقا، به طرز گسترده‌ای محکوم کرده بودند. اما بعد از مرگ تاچر، دستیاران‌ وی، از جمله سفیر پیشین بریتانیا در پرتوریا، افشا کردند که او خصوصی رئیس جمهوری پی‌دبلیو بوتا را تحت فشار قرار داد تا ماندلا را آزاد کند و به آپارتاید پایان دهد.

آقای جانسون گفت، برای رسیدن به مراسم رونمایی ناچار شده است جرأت به خرج بدهد و از خیابان‌هایی پر از «بدعنق‌های فاقد حس همکاری و معترضان جورواجور» بگذرد که برای شرکت در جنبش شورش علیه انقراض آمده بودند و خواهان اقدام قاطع‌تر برای مقابله با تغییر اقلیم بودند.

جانسون به حضار گفت: «امیدوارم امشب که از این جا بیرون رفتیم و معترضان سمج تغییرات اقلیم با آن حلقه‌هایی که به دماغ‌شان انداخته‌اند جلو ما سبز شدند، به آن‌ها یادآوری کنیم که تاچر درمورد گازهای گل‌خانه‌ای درست می‌گفت».

«او خیلی قبل‌تر از گرتا تونبرگ موضوع را جدی گرفته بود».

«بهترین چیز ممکن برای آموزش اهالی اردوگاه پرازدحامی که بوی گند حشیش می‌دهند و اکنون میدان ترافالگار و هاید پارک را به گند کشیده‌اند، این است که دیگر جلو رفت و آمد را نگیرند و نسخه‌ای از کتاب وزین چارلز را بخرند تا با فمینیست، سبزاندیش و انقلابی راستینی آشنا شوند که جهان را به سوی بهتر شدن تغییرداد».

آقای جانسون کنار گذاشتن تاچر از قدرت را در سال ۱۹۹۰ «یک رویداد چشم‌گیر و وحشتناک» توصیف کرد و آن را به کشتن و براندازی سیاسی پادشاهی پس از سلطنتی طولانی تشبیه کرد.

جانسون با وام گرفتن از توصیف سرزنش‌باری که مارک آنتونی، در تراژدی شکس‍پیر، از قاتلان ژولیوس سزار به دست می‌دهد و آن‌ها را «مردان نجیب» می‌نامد، بیزاری خود از برکنارکنندگان تاچر را نشان می‌دهد.

جانسون گفت: «این ماجرا درست مانند ماجرای ژولیوس سزار، این پرسش را در ذهن همه ما ایجاد می‌کند، «آیا آن‌ها حق داشتد؟ آیا کاری که شاه‌کش‌ها انجام دادند موجه بود؟»

«می‌دانم که برخی از آن‌ها احتمال دارد امشب این جا باشند و نمی‌خواهم در مورد انگیزه‌ها‌شان چیزی بگویم، غیر از این که همگی آن‌ها مردان نجیبی هستند».

https://www.independent.co.uk