به مدد خط آهن جدید، اکنون راحت‌تر می توان به سردترین شهر جهان راه یافت. یاکوتسک در شمال شرقی سیبری، تقریبا به شبکه ریلی روسیه وصل شده است.

جدول زمانی ریلی اروپا (ERT) گزارش می‌دهد که قطارهای مسافربری در خط اصلی آمور ـ یاکوتسک معروف به AYAM شروع به کار کرده‌اند.

این در واقع یک خط کوتاه ۷۰۰ مایلی از شهر کوچک تیندا بر روی راه آهن  بایکال ـ آمور است که خود آن، شاخهای جدا شده از راه آهن ترنس ـ سیبری است.

یاکوتسک، پایتخت جمهوری ساخا، کشوری غنی از الماس است. تا کنون، قطار مسافربری تقریباً تا تومووت که نیمه راه است می‌آمد، و آن مقطع، محدوده خدمات برای مسافران بود.

اما ERT گزارش داده است که یک قطار مسافربری اکنون یک روز در میان در حال حرکت است تا ۲۷۲ مایل مسیر یخبندان دائمی را پوشش دهد و به نزدیکترین ایستگاه به یاکوتسک، یعنی نیژنی بستیاخ برسد.

با این حال، در این مرحله تازه مشکلات مسافر می‌تواند شروع شود، زیرا یاکوتسک در آن طرف رودخانه لنا که چندین مایل در این ناحیه امتداد دارد، قرار گرفته است.

در تابستان، کشتی‌های کوچکی از لنا عبور می‌کنند و در زمستان که رودخانه یخ زده است، وسایل نقلیه از روی آن می‌گذرند،  اما ERT می‌گوید: «به دلیل حرکت یخ، هیچ راهی برای عبور از رودخانه در بهار یا پاییز وجود ندارد».

مسافران مجبور نیستند این قدر طولانی تا زمستان صبر کنند. این رودخانه در اطراف یاکوتسک معمولا در اواخر ماه اکتبر یخ می‌زند و به مدت ۳۰ هفته منجمد می‌شود.

یاکوتسک در ماه دسامبر، به طور متوسط منفی ۳۵ درجه سانتی‌گراد است. به گزارش شان واکر برای ایندیپندنت، در این دما، «هوا آنقدر سرد است که پوست در معرض هوا سریع بی‌حس می‌شود، و سرمازدگی انگشتان یک خطر مداوم است».

هنگامی که او در دمای منفی ۴۳ درجه سانتیگراد برای آزمایش میزان سرما از خانه خارج شد، گزارش داد: «اولین جایی که از سرما متاثر می‌شود، پوست صورتم است که شروع به سوزش می‌کند، و سپس قبل از بی‌حس شدن، از درد تیر می‌کشد، که ظاهراً خطرناک است، زیرا به‌معنای آن است که جریان خون به پوست متوقف شده است».

او بعد از ۱۳ دقیقه آزمایش را متوقف کرد.

اما هنری لنسدل، یک مسافر بریتانیایی که اواخر قرن نوزدهم از این منطقه بازدید کرده است، نوشته است: «یاکوتسک به عنوان سردترین مکان بر روی زمین شناخته شده است. با این حال، بومیان به سرما عادت کرده‌اند، و در حالی که دماسنج درجه‌هایی زیر نقطه انجماد را نشان می‌دهد که تا به حال به گوش نخورده، زنان یاکوت با بازوی برهنه در بازارهای روباز می‌ایستند، باهم حرف می‌زنند و شوخی می‌کنند، انگار که در یک بهار دلپذیر به سر می‌برند.»

سفر از طریق خط‌ آهن از مسکو حدود یک هفته طول می‌کشد؛ با کرایه درجه سه معادل ۱۳۰ پوند. با این حال، در تابستان، اتصال جدید ریلی ممکن است وسوسه‌انگیزتر از حمل و نقل زمینی موجود باشد: یک سفر ۵ روزه ۱۲۵۰ مایلی با کشتی بخاری موسوم به کراسنویارسک که هر ۱۷ روز یک بار از بندر اوست کوت رودخانه سیبری حرکت می‌کند.

یکی دیگر از بازدیدکنندگان، مارگارت کمپبل، در «ایندیپندنت» نوشت: «کراسنویارسک کشتی تفریحی نیست و امکاناتش ابتدایی است. روزانه یک وعده غذای گرم در ناهارخوری کشتی سرو می‌شود. هزینه دوش گرفتن هر بار حدود ۲۵ پوند است، توالت فرنگی جای نشستن ندارد، و دستمال توالت هم ندارد.»

اما مسافران به آرامی از میان بزرگترین کشور جهان گذر می‌کنند:«درختان صنوبر، کاج و سرو در بعضی جاها با چمنزارهایی که در اطراف دهکده‌هایی (که ممکن است با سکنه باشند یا غیرمسکونی) جدا شده اند.

توضیحات «چخوف» از تایگا مناسب بود: «کجا خاتمه می‌یابد؛ فقط پرندگان مهاجر می دانند».

بیشتر مسافران بین مسکو و یاکوتسک ترجیح می‌دهند با هواپیما سفر کنند. چندین پرواز روزانه از پایتخت روسیه به این شهر وجود دارد که مسافتی در حدود ۳۱۰۰ مایل را طی می‌کنند.

https://www.independent.co.uk/travel