صبح روز یکشنبه، ۱۵ اسفند، پیکر بی‌جان یک دختر جوان در جوار مدرسه تکامل در غرب کابل کشف شد. در عکس‌های منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی دیده می‌شود که پیکر دختر جوانی که دست‌هایش با طنابی بسته شده، روی زباله‌ها رها شده است. شماری از فعالان حقوق زن با بازنشر آن عکس‌ها نوشته‌اند که قتل‌های مرموز زنان در شهرهای مختلف افغانستان افزایش یافته است. 

هنوز جزئیات بیشتری در مورد چگونگی آن رویداد مشخص نیست و طالبان و خانواده آن قربانی جوان نیز در آن باره نظری ابراز نکرده‌اند.

هدا خموش، از فعالان شناخته شده حقوق زنان، در توییتی نوشت که مردم شاهد موارد بیشتری از قتل و ترورند، اما از سخن گفتن و اطلاع‌رسانی هراس دارند. 

پنجشنبه گذشته نیز پیکر بی‌جان دو دختر جوان به نام‌های فاطمه و شریفه، در ناحیه دشت شادیان در جنوب شهر مزارشریف یافت شد. فاطمه ۱۸ سال و شریفه ۱۶ سال داشت و هر دو دانش‌آموز بودند.  یکی از بستگان آن قربانیان به ایندیپندنت فارسی گفت که آن دو روز شنبه هفتم اسفند ناپدید شدند و بعدازظهر پنج‎‌شنبه، ۱۲ اسفند، پیکرهای بی‌جان‌شان در دشت شادیان یافت شد. به گفته او، شبکه‌ای از آدم‎‌ربایان مرتبط با فرماندهان طالبان، مسئول ربودن و قتل این دختران است. اعضای خانواده‌های آن دو دختر جوان و نیز نماینده ناحیه حسین‌آباد، محل زندگی خانواده‌های قربانیان، از ترس عاملان آن رویداد، با رسانه‌ها صحبت نمی‌کنند. مسئولان طالبان در بلخ نیز هنوز در آن مورد اظهارنظر نکرده‌اند. 

یک عضو خانواده آن قربانیان که با ایندیپندنت فارسی صحبت کرد، گفت:«شبکه‌ای از تهبکاران و آدم‌ربایان، با پوشش یک شرکت تجارتی، دختران جوان را از نواحی فقیرنشین شهر مزارشریف، به کار در ازای مزد دعوت می‌کند و پس از تجاوز جنسی، آنان را به قتل می‌رساند.»

به گفته او، این شبکه میان گروه طالبان و هسته‌های جنایت‌پیشه نفوذ دارد و به همین دلیل، هنوز هیچ یک از عاملان قتل‌های زنان در شهر مزارشریف بازداشت نشده‌اند. طالبان به‌ندرت در مورد پرونده‌های ترور، آدم‌ربایی، و ناپدید شدن زنان نظر یا توضیحی بیان می‌کنند. 

پیش از این نیز پیکرهای تیرباران شده شماری از زنان کنشگر مدنی و معترض، از حاشیه‌های شهر مزارشریف پیدا شده است. طالبان در بیشتر موارد، قتل زنان را به مسایل ناموسی و خشونت‌های خانوادگی پیوند می‌دهند و با تکیه به آن مدعا، از مسئولیت شانه خالی می‌کنند.