تحولات موسوم به «بهار عربی» در سال ۲۰۱۱ شمار زیادی از کشورهای عربی را به آشفتگی و خشونت دچار کرد. در این میان، یمن نیز در مسیر این تحولی خشونت‌آمیز قرار گرفت و اعتراض‌های مردمی که با هدف دستیابی به اصلاحات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی به راه افتادند، پس از درگیری‌های طولانی، به سرنگونی دولت علی عبدالله صالح و ظهور یک نظام سیاسی جدید منجر شدند؛ اما پیش از آنکه مردم یمن بتوانند در سایه دولت نوپای خود به سمت آرامش و آسایش حرکت کنند، شبه‌نظامیان حوثی وابسته به جمهوری اسلامی ایران جنگی خانمان‌سوز و داخلی را آغاز کردند که شعله‌های آن سراسر یمن را فرا گرفت.

جنگ و خشونتی که شبه‌نظامیان حوثی به راه انداختند، هزاران نفر را به کام مرگ کشاند و میلیون‌ها تن را آواره و بی‌خانمان کرد. با تداوم جنگ، دامنه فقر و ناآرامی گسترش یافت و یمنی‌ها با مشکلات بی‌شماری مواجه شدند.

در این میان، زنان و کودکان نسبت به سایر افراد جامعه بیشتر در معرض خشونت و فشار قرار گرفتند و همین باعث شد میزان کودک‌همسری در یمن به طور بی‌سابقه‌ای افزایش یابد. در واقع فقر و نگرانی از قرار گرفتن دختران در معرض آزار جنسی و خشونت، بسیاری از خانواده‌ها را واداشت تا با ازدواج دختران نوجوانشان پیش از رسیدن به سن قانونی موافقت کنند.

بر اساس آمار سازمان ملل متحد، تعداد دختران یمنی که در سنین زیر ۱۸ سال ازدواج کرده‌اند، به چهار میلیون نفر رسیده است و از این میان حدود ۱.۵ میلیون زیر ۱۵ سال سن دارند. در گزارش دفتر نمایندگی برنامه توسعه سازمان ملل متحد، آمده که از چهار میلیون دختری که قبل از ۱۸ سالگی ازدواج کرده‌اند، ازدواج ۱.۴ میلیون نفر از آن‌ها زمانی بوده است که کمتر از ۱۵ سال داشته‌اند.

گزارش مزبور می‌افزاید که شدت درگیری و خشونت در یمن، بسیاری از خانواده‌ها را آواره کرده است و در نتیجه، شمار زیادی کار و منبع درآمد خود را از دست داده‌اند.

در همین راستا، دختری به نام ابتسام روایت می‌کند که که چگونه در سن ۱۴ سالگی ازدواج کرده است. او می‌گوید پس از آنکه خانواده‌اش به دلیل اوج‌گیری جنگ و خشونت ناگزیر شدند خانه خود را ترک کنند و برای یافتن سرپناهی امن در منطقه‌ای دیگر نزد اقوامشان ساکن شوند، او به دلیل شرایط پیش‌آمده مجبور شد ازدواج کند؛ به‌ویژه اینکه پدر و مادرش از آینده یگانه فرزند خود بسیار نگران بودند.

در نهایت، دختری که آرزو داشت تحصیلاتش را ادامه دهد و در آینده پزشک متخصص زنان و زایمان شود، با پسرعمویش که ۱۰ سال از او بزرگ‌تر است، ازدواج کرد، مدرسه و دوستانش را رها کرد و هرچند به این ازدواج راضی نبود، جز پذیرش این واقعیت تلخ چاره‌ای نداشت.

او بعد از یک ماه باردار شد، اما شوهرش برای پایان دادن به بارداری، او را تحت آزار و اذیت قرار می‌داد و به شکمش ضربه می‌زد. به همین دلیل، او ناگزیر به فرار شد و به یکی از مراکز تحت حمایت سازمان ملل پناه برد.

پس از مدتی قرار شد او را به پناهگاهی که اتحادیه زنان یمن اداره می‌کرد، انتقال دهند اما او نپذیرفت تا بالاخره منطقه‌ای که این خانواده‌ در آن زندگی می‌کرد از دست شبه‌نظامیان حوثی آزاد شد و ابتسام به خانه بازگشت. او که سلامتی جسم و روح خود را از دست داده و به‌شدت آسیب‌ دیده است، اینک تحت درمان است.

شرایطی که بر اساس نظرسنجی سازمان بهداشت جهانی، در چند سال گذشته به دلیل ناهنجاری‌های اجتماعی و فقر  پیوسته در حال گسترش است و شمار زنان باردار یمنی که تحت آزار و اذیت و خشونت فیزیکی قرار می‌گیرند، روز به روز بیشتر می‌شود.