دانشمندان با استفاده از عینک مادون قرمز و ردیفی از بالشتک‌های ارتعاشی روی بازو، دستگاهی ساخته‌اند که به افراد نابینا کمک می‌کند مسیریابی کنند و از موانع اجتناب کنند.
بنا بر تحقیقی که هنوز داوری علمی نشده و نسخه پیش از چاپ آن در ماه جاری در وب‌سایت آرکایو (arXiv) منتشر شده است، برخلاف عصا و بسیاری از ابزارهای دیگر که معمولا افراد دچار اختلال بینایی برای مسیریابی در دسترس دارند، با این دستگاه جدید استفاده کامل از دست‌ها امکان‌پذیر است.
مانوئل سان و ارمغان احمد خان، پژوهشگران دانشگاه فنی مونیخ آلمان، در این تحقیق نوشتند: «رایج‌ترین ابزار در دسترس عصا است. گرچه عصا امکان تشخیص اشیا در نزدیکی کاربر را به‌خوبی ممکن می‌‌سازد، فاقد قدرت تشخیص موانع دورتر است.»
به گفته این دانشمندان، این ابزار جدید همچنین با شنوایی کاربر تداخل پیدا نمی‌کند‌ــ حسی که برای افراد دچار اختلال بینایی کاربرد گسترده دارد.
این دستگاه از یک جفت دوربین مادون قرمز استفاده می‌کند که در یک عینک چاپ سه‌بعدی تعبیه می‌شود تا تصویر برجسته‌ای بگیرد که رایانه‌ای کوچک با استفاده از آن، نقشه‌ای از محیط اطراف ایجاد می‌کند.
در این پژوهش توضیح داده شده اطلاعات مسافت که دوربین جمع‌آوری کرده است روی یک مجموعه ارتعاشی دو بُعدی ترسیم می‌شود که در یک آستین واکنش لامسه‌ای قرار دارد و مشابه حس لامسه، اطلاعات را به فرد منتقل می‌کند.
این آستین شبکه‌ای از ۲۵ محرک دارد که مرتعش می‌شوند تا به کاربر کمک کند بفهمد چقدر به اشیا نزدیک است و در چه جهتی قرار دارند، و به این ترتیب، در مسیریابی به فرد کمک می‌کند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
وقتی کاربر به مانعی نزدیک‌تر می‌شود، ارتعاش‌های آستین به‌تدریج افزایش پیدا می‌کند، و به او هشدار می‌دهد موانعی سر راه است.
دانشمندان توضیح داده‌اند: «به این ترتیب، حرکت در راهرویی باریک در دو طرف آستین ارتعاش‌هایی قوی ایجاد خواهد کرد و شدت این ارتعاش‌ها هنگام حرکت به سمت مرکز ستون کاهش پیدا می‌کند.»
از آن‌جا که این عینک از اشعه مادون قرمز استفاده می‌کند، پژوهشگران می‌گویند حتی می‌تواند به مسیریابی در تاریکی کمک کند.
به گفته دانشمندان، داوطلبانی که در آزمایش شرکت کردند با استفاده از این دستگاه، توانستند مسیر را با دقت ۹۸ درصد، به‌درستی پیدا کنند.
در این پژوهش آمده است: «تمام کاربران توانستند کار محول‌شده را به اتمام برسانند و با چند دوره تکرار، بهبود عملکرد داشتند.»
این پژوهشگران در ادامه افزودند شرکت‌کنندگان داوطلب توانستند مسیریابی در فضای بسته در تاریکی را نیز کامل انجام دهند، و بازه زمانی انجام این کار طی سه دوره به‌مرور بهتر شد.
آن‌ها امیدوارند در توسعه بیشتر این دستگاه، شناسایی اشیا را نیز اعمال کنند که می‌تواند به ترسیم مصنوعی راه‌های مرزبندی‌شده برای مسیریابی کمک کند.
این پژوهشگران در پایان افزودند: «سامانه پرهیز از مانع نشان‌دهنده مسیری نویدبخش به سوی استفاده از فناوری در ایجاد امکان استقلال بیشتر برای افراد دچار اختلال بینایی است.»
© The Independent
