یک روز در ماه ژانویه سال ۲۰۱۷، جیمی دانلدسون ۱۸ ساله، اهل کارولینای شمالی، جلو دوربین نشست و شروع کرد به شمردن تا ۱۰۰ هزار.
در طول ۴۰ ساعت بعد، او از حالت شادابی و هوشیاری به خستگی رسید؛ به صندلی‌اش تکیه داد، چشم‌هایش را بست و گاهی خود را به جلو و عقب تاب داد و عددهایش درهم برهم و نامفهوم شدند. روی برچسب‌های صفحه نمایشگرش نوشته شده بود: «مرا بکش» و «من از این کار پشیمانم». او سرانجام این کار را به آخر رساند و قبل از این که پس بیفتد، به خود اجازه داد یک جشن کوتاه بگیرد و گفت: «من دارم با زندگی‌ام چه کار می‌کنم؟»
معلوم شد که این شمارش طاقت‌فرسای اعداد فرصت بزرگ دانلدسون بوده است. وقتی او این ویدیو را با نام هنری «مستر بیست» (آقای هیولا) منتشر کرد، به یکی از پرکارترین ستارگان یوتیوب دنیا تبدیل شد که مجموعه‌ای از کارهای نمایشی هیجانی را اجرا کرد؛ از جمله بازسازی غیرمرگبار سریال تلویزیونی کره‌ای موفق بازی مرکب که برای او بیش از ۸۸ میلیون مشترک به ارمغان آورد.
روز جمعه، فوربس (Forbes) او را پردرآمدترین فعال یوتیوب در سال ۲۰۲۱ اعلام کرد که از آگهی‌ها، قراردادهای حمایت مالی و امپراتوری رو به رشد محصولات جانبی شامل پوشاک، بازی‌های ویدیویی و تحویل همبرگر ۵۴ میلیون دلار (۳۹ میلیون پوند) به دست آورده است. این رقم تقریبا دو برابر درآمد ستاره برتر سال ۲۰۲۰ بود و او را در میان ۴۰ چهره سرشناس پردرآمد و بالاتر از وین دیزل (۵۴ میلیون دلار) جی-زی (۵۳.۵ میلیون دلار) و بیلی آیلیش (۵۳ میلیون دلار) قرار داد.
پس چطور یک بچه شیفته اینترنت که والدینش او را به دلیل اخراج از دانشگاه از خانه بیرون کرده بودند، سلطان یوتیوب شد؟
بیدار می شدم، یوتیوب کار می‌کردم، می‌خوابیدم
جیمی دانلدسون که حالا ۲۳ ساله است، از سن ۱۲ سالگی ساخت ویدیوهای یوتیوب را شروع کرد. هرچه بزرگ‌تر می‌شد، بیشتر وسواس این را پیدا کرد که از سازوکار پیشنهادهای خودکار مرموز این سایت سر درآورد.
او در این سال‌ها خیلی چیزها را امتحان کرد: بازی ماین‌کرفت (Minecraft) بازی کال آو دیوتی (Call of Duty) مسخره کردن نمایش‌های یوتیوب، مسخره کردن سایر فعالان یوتیوب. از سال ۲۰۱۳ کانال او همچنان «دت دود» (That-dude) نام داشت.
در سال ۲۰۱۶، بی آنکه به والدینش اطلاع دهد، دانشگاه را ترک کرد تا خود را وقف رازورمز الگوریتم کند. وقتی مادرش فهمید، او را از خانه بیرون کرد اما او به راهش ادامه داد و با گروهی از دوستانش در جلسات روزانه برای مهندسی پشتیبانی کارهای یوتیوب فعالیت کرد.
دانلدسون در سال ۲۰۲۰ به بلومبرگ گفت: «بیدار می‌شدم، یوتیوب کار می‌کردم، ویدیوها را بررسی می‌کردم، در مورد فیلمسازی مطالعه می‌کردم و به رختخواب می‌رفتم؛ زندگی من این بود.»
این شمارش سرنوشت‌ساز تا ۱۰۰ هزار بود که سرانجام مستر بیست را در یوتیوب متبلور کرد. او قلب بینندگان را با نمایش‌های پرمفهومی که نیازمند تلاش و تعهد زیاد بود، به دست آورد؛ مانند گذراندن ۲۴ ساعت در زندان.
دانلدسون گفت: «زیبایی یوتیوب به این است که با دوبرابر کردن تلاش، بینندگان دو برابر نمی‌شوند، ۱۰ برابر می‌شوند. یک میلیون مشترک اول که می‌گیرید، سال‌ها طول می‌کشد، اما یک میلیون دوم ظرف چند ماه می‌آید.»
او پیش از آنکه ۱۹ ساله بشود، سالانه ۱۲۲ میلیون نفر بیننده داشت؛ سپس۴۶۰ میلیون نفر. او تا ۲۰۰ هزار شمرد، سعی کرد ۲۴ ساعت زیر آب بماند و خود را داخل بلوکی از یخ حبس کرد.
او شور و اشتیاقی مسری داشت که ماه مارس گذشته به نمایش گذاشت و خود را به مدت ۵۰ ساعت زنده در یک تابوت حبس کرد و سپس با سلامی سرخوشانه آزمون سختش را تمام کرد و گفت: «به تابوت من خوش آمدید!»
او همچنین استاد هنر عناوین مجرمانه بود؛ «من ۵۰ ساعت در زندان فوق امنیتی سر کردم» یا «یک جانی واقعی مرا شکار کرد» و تصاویر پیش‌صحنه او را نشان می‌داد که در موقعیتی وحشتناک یا عجیب‌وغریب صورتش را جمع کرده است یا جیغ می‌زند.
خیلی از کارهای نمایشی با پولی که خرد خرد از طریق قراردادهای حمایت مالی جمع می‌شد با رفتار سخاوتمندانه تابع شانس توام بود، به نفع پیک‌های پیتزا، رانندگان اوبر، مجریان توییچ (Twitch)، بی‌خانمان‌ها، سه میلیون مشترکش و مادرش صرف خیریه می‌شد.
یکی از گران‌ترین ویدیوهای او، صحنه‌سازی کامل بازی مرکب بود که در آن صندلی بازی را با نبرد آخر که به مرگ منجر می‌شد، جایگزین کرده بود. با دکورهای استادانه‌اش و لباس‌های ورزشی انفجاری غلوآمیزش، چیزی حدود ۳.۵ میلیون دلار هزینه برداشت.
او به بلومبرگ گفت: «پول وسیله‌ای برای ساخت ویدیوهای بزرگ‌تر و محتوای بهتر است.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
هلن ژو، مدیرعامل سازمان سرشناس کرییتر دک (Creator Deck) واقع در کالیفرنیا، که اغلب با فعالان یوتیوب همرده دانلدسون کار کرده است، می‌گوید که کانال او «چنان به دل انسان می‌نشیند که دلش می‌خواهد یا قهرمان شود یا آدمی رذل» و فانتزی‌هایی را بازی می‌کند که دیگران فقط می‌توانند رویای داشتن منابع برای صحنه سازی‌اش را داشته باشند.
او به ایندیپندنت گفت: «شمردن تا ۱۰۰ هزار، بازی‌های هیجان‌انگیز، دزدی از بانک، تحت تعقیب ارتش بودن؛ این‌ها وحشی و افراطی اما واقعا سرگرم‌کننده و عجیب‌وغریب‌اند... تمام چیزهایی‌اند که پسران هفت تا ۱۳ ساله آرزوی انجامش را دارند.»
با وجود این، او می‌گوید دلش نمی‌خواهد پسر هفت ساله‌اش کانال مستر بیست را تماشا کند.
یک امپراتوری تجاری چندبخشی
امروز دانلدسون گروهی حدودا ۵۰ نفره را استخدام کرده است تا برنامه‌ریزی کنند، بنویسند، تولید و راه اندازی و مدیریت کنند و نمایش‌هایش را تدوین کنند. با این حال امپراتوری تجاری او حالا از نرخ سنتی تبلیغات و حمایت یک فرد سرشناس فضای مجازی (اینفلوئنسر) بسیار فراتر است.
او با سرمشق قرار دادن قهرمان خود، ایلان ماسک، از ستاره بودن به عنوان پایگاهی برای صنایع متعدد دیگر استفاده کرد. او در چندین شرکت نوپای فناوری سرمایه‌گذاری و به تشکیل صندوق دو میلیون دلاری برای سرمایه‌گذاری کمک کرده است (البته نه با پول خودش) تا به خالقان آنلاین کمک مالی کند.
او یک بازی موبایل به نام «انگشتت را روی برنامک نگهدار» (Keep Your Finger On The App) راه انداخت تا به کسی که بتواند انگشتش را هر چه طولانی‌تر روی صفحه موبایل نگه دارد، ۲۵ هزار دلار جایزه دهد (اولین دور ۷۰ ساعت طول کشید). همچنین در یک کنترل‌‌کننده بازی ویدیویی برای آی‌فون پول گذاشته است.
در میان کارهای موفقیت‌آمیزش، همبرگری با نام تجاری مخصوص خودش است؛ کسب‌وکار «آشپزخانه ارواح» که در آن صاحبان رستوران سراسر ایالات متحده می‌توانند گوشت همبرگر خود را طبق دستور او درست کنند و آن را به طرفداران تحویل بدهند و این در حالی است که دانلدسون بازاریابی آن را هدایت می‌کند.
طبق گزارش مجله فوربس، این تجارت به‌سرعت رونق گرفت و در دو ماه اول یک میلیون و در مجموع تا جمعه، پنج میلیون ساندویچ فروخت. حدود یک هزار و ۶۰۰ رستوران در حال حاضر با دانلدسون شریک‌اند و سود را با او تقسیم می‌کنند.
این سرمایه‌گذاری‌های جانبی نمونه‌هایی از آن چیزی است که شرکت تجاری بزرگ سیگنال فایر آن را صحنه جدید اقتصاد افراد سرشناس دنیای مجازی توصیف می‌کند که در آن، تولیدکنندگان محتوا از کسب درآمد حاصل از تولیدات خود در پلتفرم‌هایی مانند یوتیوب و اینستاگرام به کسب‌وکاری چندبخشی حرکت می‌کنند و از پایگاه طرفداران برای فروش محصولات و خدمات خود بهره می‌برند.
خانم ژو می‌گوید که دانلدسون موفق شده است از رده متوسط موفقیت بگذرد؛ رده‌ای که خیلی از تولیدکنندگان آنلاین می‌کوشند از آن عبور کنند و به فضایی برسند که مستر بیست در آن پایگاه دارد.
خانم ژو می‌گوید: «وقتی به رده متوسط می‌رسند، نگرانی آن‌ها برای چیزی شروع می‌شود که عمر نام تجاری‌شان در پلتفرم‌هایی مانند یوتیوب، اینستاگرام یا تیک‌تاک است. این پلتفرم‌ها مدام الگوریتم‌های خود را تغییر می‌دهند و اگر آن‌ها الگوریتمشان را تغییر دهند، آن وقت این افراد سرشناس به‌شدت در معرض خطر از دست دادن بینندگان و دنبال‌کنندگانشان قرار می‌گیرند.»
با این حال برای طرفداران خیلی راحت است که همه این‌ها را ببینند و به نظرشان این خطوط تجارت جدید تلاش‌های ناشیانه‌ای برای فروش است. خانم ژو می‌گوید: «خیلی راحت انجام می‌شود اما در واقع حرکتی مستلزم دقت بسیار است.»
دیگران هم همین کار را می‌کنند. جیک پاول نفر دوم فوربس است که بعد از اینکه به دلیل ویدیوهای جنجالی خود و برادرش از سیستم پرداختی یوتیوب خارج شد، حالا بیشتر پولش را از حضور در بوکس درمی‌آورد. او از آن زمان از مسابقات بدیع در برابر دیگر کاربران یوتیوب تغییر درجه داد و حالا مقابل مبارزان هنرهای رزمی مختلف که سخت‌تر و حرفه‌ای‌ترند، می‌جنگد.
اتهام‌‌های محل کار مسموم
سال گذشته، نیویورک تایمز گزارش کرد که چندین نفر از کارکنان سابق مستر بیست او را به مدیریت ناخوشایند و زورگویی در فرهنگ کاری و گاهی بدرفتاری با کارکنان متهم کرده‌اند.
مت ترنر، تدوین‌گر جوان، گفت که دانلدسون تقریبا هر روز به او پرخاش و توهین می‌کرده و گاه اشکش را درمی‌آورده است. او همچنین گفت که برای دوستان دانلدسون راحت بود که بابت کارشان تمجید شوند اما اغلب او را نادیده می‌گرفت.
کارمند دیگری به نام نیت اندرسون گفت که او به دلیل کمال‌گرایی بی‌حد و حصر و رفتار غیرمنطقی دانلدسون بعد از فقط یک هفته استعفا داده است. هر دو مرد می‌گفتند دانلدسون برای مهار طرفداران افراطی خود کار چندانی نمی‌کرد؛ بعضی از آن‌ها وقتی اندرسون ویدیویی از تجاربش در یوتیوب گذاشت، او را به مرگ تهدید کردند.
نایت، شرکت رسانه‌ای دانلدسون و بنیاد خیریه حفاظت از اقیانوس او به نام «تیم سیز» (Team Seas) به درخواست ایندیپندنت برای توضیح پاسخی نداد. سال گذشته، یکی از سخنگویان این شرکت از پاسخگویی به نیویورک تایمز سر باز زد.
بعضی از هواداران به سرمایه‌گذاری دانلدسون در ریفاینبل (Refinable) با بدگمانی نگاه می‌کنند؛ پروژه رمزارزی که برای تسهیل تولید، خرید و فروش ژتون‌های پایاپا (NFTs) طراحی شد و نوعی ابزار مالی مرتبط با کارهای هنری دیجیتال است.
هنگامی که این بازار ماه آوریل گذشته راه‌اندازی شد، نرخ تبادل ارز داخلی ریفاینبل یعنی فاین (Fine) بین سه تا پنج دلار در نوسان بود اما بعد به‌سرعت تا حدود ۲۰ سنت سقوط کرد و از آن موقع تاکنون، همان قیمت مانده و کسانی که آن را خریده‌اند، متضرر شده‌اند.
از دانلدسون همچنین به دلیل استفاده از زبان همجنس‌گراهراسی در ویدیوها و توییت‌هایی که در زمان نوجوانی درست کرده بود و مدام از واژه «مرد همجنس‌گرا» (gay) با بار «منفی» استفاده می‌کرد یا افرادی را که با آن‌ها بحث می‌کرد، با عنوان «f**s» خطاب می‌کرد، انتقاد شده است.
یک سخنگو پیش از این به نیویورک‌تایمز گفته بود: «وقتی جیمی نوجوان بود و برای اولین بار کار را شروع کرد، با بی‌دقتی بیش از یک بار به همجنس‌گرایان ناسزا گفت. جیمی می‌داند که برای لفاظی‌های همجنس‌گراهراسانه هیچ بهانه‌ای وجود ندارد.»
به نظر نمی‌رسد هیچ یک از این‌ها تاج مستر بیست را از سرش بردارد. در آخرین ویدیوی او، «قایم باشک یک میلیون دلاری افراطی»، او خود را نشان می‌دهد که در یک استادیوم ورزشی خالی دنبال دیگر فعالان سرشناس یوتیوب از جمله لوگان پاول می‌گردد که داخل سطل آشغال، جعبه و فریزر پنهان شده‌اند. این ویدیو تاکنون ۴۷ میلیون بیننده داشته است.
خانم ژو می‌گوید: «آنچه [در یوتیوب] خیلی خوب کار می‌کند، افرادی است که خودشان را وسط می‌گذارند و افکارشان را پیش می‌گذارند و قادرند با دنبال‌کنندگان خود تا ارتباط واقعی ایجاد کنند.»
«آن‌ها واقعا آدم‌های پرشوری‌اند. از اینکه جلوی جمع شکست بخورند نمی‌ترسند. این به سطحی از استعداد احتیاج دارد اما جسارت احساسی هم می‌خواهد که خود را در معرض چنین چیزهایی قرار دهید.»
و پس از صحبت کردن با ایندیپندنت، خانم ژو دوباره با پسرش چک کرد که آیا مستر بیست را نگاه می‌کند و معلوم شد که دور از چشم مادرش آن را تماشا می‌کند.
© The Independent
