نخست وزیر اسرائیل به استفاده از وسایل مضحک و سخنرانیهای تلویزیونی پرطمطراق شهرت دارد.
در سخنرانی سال 2012 خود در سازمان ملل، او با قلم قرمز روی طرح کارتونی آرشیی از یک بمب، کلماتی نوشته بود تا در باره اهداف هستهای ایران هشدار بدهد. این کار در اسرائیل با ستایش روبهرو شد، اما در خارج با تمسخر. در هر صورت، او موفق شد پیامش را برساند.
این هفته، تنها چند روز مانده به دومین انتخابات اسرائیل طی چند ماه گذشته، نتانیاهو سخنرانی دراماتیک دیگری ایراد کرد که استثنایی بر روال معمولش نبود. اما کمتر کسی خندید.
او که زیر سایه سه محاکمه احتمالی به اتهام فساد قرار دارد، با چنگ و دندان میجنگد تا در انتخاباتی که روز سهشنبه آغاز میشود پیروز شود، چون از انتخابات ماه آوریل تا کنون موفق به تشکیل کابینه نشدهاست.
چهارشنبه شب، او جلوی نقشهای تقریبی (ولی نه دقیق) از دره رود اردن و بحرالمیت شمالی ایستاد، و اعلام کرد اگر او دوباره به نخست وزیری انتخاب شود، تمام قسمتهای نقشه که به رنگ آبی است – یعنی کمی بیش از 22 درصد کرانه غربی که در اشغال اسرائیل است – را بیدرنگ ضمیمه خاک این کشور خواهد کرد.
او اشاره کرد که این اقدام جدلانگیز از حمایت دونالد ترامپ برخوردار خواهد بود، به رغم آن که چنین کاری از نظر قانون بینالمللی غیرقانونی است و قطعا باعث درگیری با فلسطینیان – اگر هم نه با کل منطقه – خواهد شد.
نتانیاهو به تکه زمین مفلوکی که برای فلسطینیان در نظر گرفته شده اشاره کرد و گفت: «این کار حتا یک فلسطینی را هم ضمیمه اسرائیل نمیکند، اما به فلسطینیها اجازه میدهد آزادانه منطقه را ترک کنند و به شرق یا غرب بروند، از جمله به اردن».
منطقه مورد نظر که با رنگ آبی مشخص شده، با سه جاده به اردن و دیگر مناطق فلسطینی مرتبط میشود.
نتانیاهو در پایان سخنرانیاش گفت: «تا به حال هیچ نخستوزیری چنین نقشهای برای رایدهندگان نیاورده».
گروههای مدافع حقوق بشر اسرائیل با حرف او موافق بودند، اما به دلایلی بسیار متفاوت. این گروهها هشدار دادند که گرچه نتانیاهو در گذشته (بهویژه پیش از هر انتخاباتی) انضمام این منطقه را وعده داده، این بار واقعا قصد چنین کاری دارد. «پیس ناو» (صلح همین حالا)، که ناظر بر شهرکسازی اسرائیل در مناطق فلسطینیاست، در بیانیهای شدیداللحن طرح نتانیاهو را جدایی نژادی تشبیه کرد و گفت: «برای نخستین بار در تاریخ، یک نخست وزیر در اسرائیل نقشهای را عرضه کرده که نشان میدهد هدفش این است که هیچ کشور فلسطینی در جوار اسرائیل به وجود نیاید».
این بیانیه افزود: «با گرفتن منطقهای به این بزرگی در کنار رود اردن، هیچ کشور فلسطینی مستقل و معتبری قابل تشکیل نخواهد بود».
پیس ناو همچنین گفت که نقشه نادرست بوده و شاید با عجله کشیده شده باشد.
و این ادعای نتانیاهو هم که در طرح او حتا یک فلسطینی ضمیمه اسرائیل نخواهد شد هم نادرست بود. این جمله به طور اتفاقی از ترجمه سخنرانی که مدیران کارزار تبلیغاتی نتانیاهو به خبرنگاران دادند، حذف شدهبود.
در نقشه اثری از حدود 9 هزار فلسطینی که در 48 آبادی آسیبپذیر در دره اشغالی اردن به رمهداری مشغولند نبود (یا شاید نتانیاهو خواست آنها را نادیده بگیرد). به گفته پیس ناو (به نقل از اداره مرکزی آمار فلسطینی)، این آبادیها اکنون در منطقه آبی رنگ ضمیمه خاک اسرائیل قرار گرفتهاند.
این گروه همچنین گفت یک پنجم نقشه، یعنی 25 هزار هکتار از آنچه نتانیاهو قصد دارد ضمیمه خاک اسرائیل کند، متعلق به مالکان خصوصی فلسطینی است.دو روستای بزرگ فلسطینی اصلا در نقشه نشان داده نشده بودند.
در واقع به نوشته نشریه تایمز اسرائیل، 9 تا از 30 شهرک مشخص شده در منطقهای که قرار است ضمیمه شود، در نقشه نادرست کشیده شده بودند.
هاگیت افران، عضو گروه پیس ناو، به این نشریه گفت: «به طور خلاصه، برای نتانیاهو فلسطینیها اصلا وجود ندارند».
این گروه، نقشه نتانیاهو را «طرحی برای جدایی نژادی» خواند و گفت که «به شکلی نگرانکننده»، مشابه فرمول بانتوستان در رژیم آپارتاید پیشین آفریقای جنوبی است.
این گروه هشدار داد که به رغم وعدههای گذشته نتانیاهو مبنی بر ضمیمه کردن دره رود اردن، این وعده را نباید تنها یک شگرد تبلیغاتی شتابزده به شمار آورد. این بار، او یک چارچوب زمانی ارائه کرد، نقشهای نسبتا با جزئیات – هر چند ناقص – نشان داد، و گفت که دولت ترامپ از طرح او حمایت خواهد کرد.
شاید دلیل جسارت بیشتر نتانیاهو این بود که پیشاپیش انتخابات قبلی، ترامپ حاکمیت اسرائیل را بر بلندیهای جولان – که اسرائیل در جنگ سال 1967 از سوریه گرفت – به رسمیت شناخت.
شاید نتاینیاهو اکنون مصممتر است، چرا که برای حیات سیاسی خودش میجنگد و تهدید محاکمه را پیش رویش میبیند.
ولی او هماکنون اقداماتی را در دره رود اردن شروع کردهاست.
در طرح نتانیاهو برای انضمام بخشی از مناطق اشغالی، 18 شهرک اسرائیلی هست که حتا طبق قانون خود اسرائیل غیرقانونیاند.
روز یک شنبه، یعنی کمی بیشتر از یک روز پیش از رایگیری، دولت نتانیاهو پیشنهادی را برای قانونی کردن یکی از این شهرکها به نام موعوت یریهو را با عطف به ماسبق تصویب کرد. این شهرک در سال 1999 به صورت یک زمین کشاورزی تاسیس شد، ولی حالا دهها خانواده اسرائیلی در کاروانهای سیار در آنجا زندگی میکنند.
گرچه قانونی کردن این قبیل آبادیها پس از انضمام به اسرائیل لازم نخواهد بود، اما این کار جدی بودن قصد نتانیاهو را در باره دره رود اردن نشان میدهد، و تصویری به دست میدهد از شرایطی که در صورت انتخاب مجدد نتانیاهو پیش خواهد آمد.
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent