در پی رکود بی‌سابقه اقتصادی در افغانستان، سازمان ملل اعلام کرد که برای جلوگیری از بحران انسانی در افغانستان، در نظر دارد ۳۰۰ میلیون دلار پول نقد میان خانواده‌های دارای کودک، سالمند و افراد معلول توزیع کند.
برنامه عمران ملل متحد (UNDP) در گزارش جدیدی با عنوان «چشم‌انداز اقتصادی‌ـ‌اجتماعی افغانستان ۲۰۲۱-۲۰۲۲»، افغانستان را فقیرترین کشور آسیا خوانده و از وخیم‌تر شدن وضعیت اقتصادی افغانستان در سال پیش رو خبر داده است. در این گزارش آمده است سرانه درآمد سالانه مردم افغانستان که در سال ۲۰۱۲ به ۶۵۰ دلار می‌رسید، در سال ۲۰۲۰ به ۵۸۰ دلار کاهش یافته است و با توجه به وضعیت فعلی افغانستان، انتظار می‌رود که سرانه درآمد سالانه مردم به ۳۵۰ دلار کاهش یابد.
این گزارش همچنین از احتمال کاهش ۳۰ درصدی تولید ناخالص ملی در افغانستان خبر داده است. در این گزارش آمده است تولید ناخالص داخلی در افغانستان در مقایسه با آنچه در سال ۲۰۲۰ بود ۲۰ درصد کاهش‌یافته است، یعنی از ۲۰ میلیارد دلار به ۱۶ میلیارد دلار رسیده است و اگر اقدام فوری برای کنترل وضعیت صورت نگیرد، احتمال می‌رود که میزان کاهش تولید ناخالص داخلی افغانستان به ۳۰ درصد یعنی ۱۴ میلیارد دلار در سال برسد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
برنامه عمران ملل متحد در این گزارش اعلام کرده است برنامه ۱۰۰ میلیون دلاری «پول نقد در ازای کار» برای اشتغال‌زایی بیشتر را در دست دارد و از برنامه پرداخت ۹۰ میلیون دلار به مشاغل کوچک نیز خبر داده است.
با بازگشت طالبان به قدرت، زنان از کار در ادارات دولتی، غیردولتی و خصوصی منع شده‌اند. تنها جایی که زنان اجازه دارند با رعایت شرایط سخت‌گیرانه طالبان کار کنند، بیمارستان‌ها و مدارس است. شمار زیادی از این زنان تنها منبع درآمد خانواده بوده‌اند و بی‌کاری آنان چرخه فقر در افغانستان را وسیع‌تر کرده است. برنامه عمران ملل متحد نیز در گزارش «چشم‌انداز اقتصادی و اجتماعی افغانستان» به تاثیر بی‌کاری زنان در افزایش فقر در افغانستان تاکید کرده است.
در گزارش برنامه عمران ملل متحد آمده است محدود کردن فعالیت‌های زنان سبب کاهش دست‌کم ۵ درصد از تولید ناخالص داخلی افغانستان شده است. این گزارش هشدار داده است که نادیده گرفتن نیمی از سرمایه انسانی در افغانستان می‌تواند پیامدهای اجتماعی و اقتصادی وخیمی در سال‌های آینده داشته باشد.
بر اساس اعلام برنامه عمران ملل متحد، مدل‌سازی اقتصادی که این سازمان و اقتصاددانان مستقل به‌طور مشترک انجام داده‌اند، نشان می‌دهد که با توجه به کاهش درآمد و افزایش جمعیت در افغانستان، فقط برای افزایش درآمد افراد از زیر خط فقر به خط فقر به ۲ میلیارد دلار نیاز است.
با تشدید جنگ میان طالبان و دولت پیشین افغانستان از اوایل سال ۱۴۰۰، صدها هزار تن خانه‌هایشان را از دست دادند و به‌عنوان آوارگان داخلی به شهرهای بزرگ افغانستان به‌ویژه کابل هجوم آوردند. همچنین ترس از ناامنی و فروپاشی نظام به‌تدریج سبب تعطیلی سرمایه‌گذاری‌ها و تجارت‌های کوچک در افغانستان شد. با سقوط کشور به دست طالبان، کورسوی امید برای یافتن لقمه‌ای نان نیز از بین رفت و بسته شدن دریچه‌های حمایت جهانی و نیز محدود شدن فعالیت بانک‌ها، بحران بزرگ گرسنگی و قحطی را در افغانستان رقم زد.
اخیرا دیوید بیزلی، مدیر اجرایی برنامه جهانی غذا گفت، افغانستان در بدترین بحران انسانی جهان قرار دارد و این کشور امنیت غذایی ندارد. به گفته بیزلی، میلیون‌ها افغان در زمستان مجبور خواهند شد بین مهاجرت و گرسنگی یکی را انتخاب کنند.
آقای بیزلی سه‌شنبه ۱۰ آذر در توییتی نوشت: «آنچه در افغانستان اتفاق می‌افتد بسیار وحشتناک است. خانواده‌هایی را دیدم که شغل نداشتند، پول نقد و غذا نداشتند، مادرانی که یک بچه را فروختند تا بچه دیگر را سیر کنند و بچه‌های خوش‌شانسی که به بیمارستان رسیدند.» بیزلی که ۱۰ نوامبر (۱۹ آبان)، به افغانستان سفر کرده بود، نوشت جهان نمی‌تواند به گرسنگی مردم افغانستان پشت کند.
بنا بر گزارش اخیر برنامه جهانی غذا، حدود ۲۳ میلیون افغان به دلیل جنگ، خشکسالی و رکود اقتصادی که به‌شدت معیشت و دسترسی مردم به غذا را تحت تاثیر قرار داده است، در گرسنگی به سر می‌برند. بر اساس این گزارش، تعداد گرسنگان نسبت به سال گذشته که اقتصاد افغانستان به‌دلیل همه‌گیری کرونا و افزایش جنگ آسیب‌دیده بود، ۳۵ درصد افزایش داشته است.
