در مسابقه‌ای که بسیاری از نقص‌های حال حاضر فوتبال در سطح بین‌المللی را به نمایش گذاشت، رکورد عالی انگلستان در بازی‌های مقدماتی ادامه یافت.
بلغارستان، کشوری که پیش از این تقریبا همواره تیم قابل احترامی را به میدان فرستاده و یکی از برترین‌های تاریخ جام‌جهانی است، در این بازی نقش طرف ضعیف را بازی کرد و تنها سوال مسابقه این بود که انگلستان با چه تعداد تفاضل گل پیروز میدان خواهد بود. نتیجه نهایی ۴-۰ بود، هری کین با هت‌تریک خویش، خود را بالای جف هرست در فهرست برترین گل‌زن‌های کشور با ۲۶ گل قرار داد و رحیم استرلینگ هم طی نمایشی که حاکی از مهارت تکامل‌یافته وی بود، گل دیگر بازی را برای انگلیس به ثمر رساند.
البته شاید مهارت استرلینگ بیشتر دیده می‌شد اگر طرف مقابل آنقدر ضعیف بازی نمی‌کرد. دقیقا به همین دلیل است که سخت می‌شود به سطح کیفی بازی انگلستان در این بازی پرداخت. آنها بی‌شک اکنون یکی از بهترین تیم‌های جهان و برنده اجتمالی جام ۲۰۲۰ ملت‌های اروپا هستند ولی توانایی ایشان در درهم کوبیدن تیم‌هایی مثل این تیم بلغارستان و تیم جمهوری چک در این گروه بیشتر از این که نمایشگر مهارت‌های این تیم و کار ساختاری عالی فدراسیون فوتبال انگلیس باشد، حاکی از مشکلات فوتبال در سطح بین‌المللی است.
روشی که انگلستان و سایر کشورهای ثروتمند اروپای غربی مانند فرانسه، اسپانیا، و آلمان به کار بسته تا فوتبال جوانان را به صورت گسترده صنعتی‌سازی کنند و فوتبالیست‌های جوان بسیاری معرفی کنند، دقیقا عاملی است که کشورهایی نظیر بلغارستان و سایر کشورهای اروپای شرقی را دچار بحران بازیکنان جوان کرده و ساختار قدیمی فوتبال آنها را از هم فروپاشیده است.
در تیم بلغارستان، کراسیمیر بالاکوف مجبور شده بود که به یک هافبک ۳۱ ساله برزیلی تبعه بلغارستان به نام وندرسون بازی دهد، بازیکنی که هیچ‌وقت بازیکن شناخته‌شده‌ای نبوده است، به جز چند سالی که در لیگ ملی بلغارستان بازی کرد. از او هم انتظار خاصی در این بازی نمی‌رفت.
تنها شگفتی بازی شاید هافبک‌های به‌شدت کارآمد ساتگیت بودند. با این کهبالاکوف بازیکنان قهاری در ترکیب تیم خود داشت، ولی تنها با یک مهاجم در نوک که صاحب توپ شود، دکلان رایس، و دو هافبک که توپ را به او برسانند، جوردن هندرسن و راس بارکلی، وارد زمین شد و نیمه اول با نتیجه ۱-۰ به پایان رسید.
سخت می‌شد که این سبک سفت و سخت نیمه اول را ادامه داد، به ویژه جلوی تیم بلغارستانی که حاضر بود مناطق گسترده‌ای در جلوی محوطه جریمه خویش را خالی بگذارد. اما استدلال گرت ساتگیت می‌تواند این باشد که لیورپول هم دقیقا از این نوع تاکتیک هافبکی استفاده می‌کند که برای آزاد کردن مهاجمان در جلوی ایشان ضروری است که این سبک بازی هم باعث آزادی و فرار استرلینگ شد.
بازی او در آن لحظه نشان داد که چگونه این بازیکن بازی خود را ارتقا داده است. او به سرعت فرار کرد و دقت و ظرافت استرلینگ و بی‌کفایتی و ضعف بسیار مدافعان بلغار منجر به گل‌زنی وی به سبک کلاسیک منچستر سیتی، به دنبال پاسی به پشت خط دفاعی، شد.
سوالات منطقی بسیاری وجود دارد مبنی بر این که تیم مهمان که قرار بود بازی دفاعی کلاسیکی از خود به نمایش گذارد، چرا در شروع بازی از دروازه خودی، شوت‌های راه دور تهاجمی را پیش گرفت، شوت‌هایی که پلامن الیف، دروازه‌بان بلغارستان را بالاخره هول کرد و دفاع میانی تیم خویش، واسیل بوژیکوف را تحت فشار قرار داد تا گل اول به تور بنشیند.
استرلینگ و سایر مهاجمان تیم انگلیس هم آماده حمله بودند تا ولع خویش برای گل‌زنی را به نمایش گذاشته و به تیم حریف نشان دهند چقدر از آنها سرتر هستند. درنتیجه این مهاجم انگلیس بود که توپ را از آن پاس بد به سادگی دزدید، بوژیکوف را دور زد و کین را صاحب توپ کرد.
این تنها نمونه اتفاقی رقابتی در مسابقه بود چرا که این تیم فرسنگ‌ها با تیم ملی بلغارستان فاصله داشت. بعد از آن فقط سوال این بود که انگلستان با چه تعداد گل برنده بازی خواهد شد.
مارکوس راشفورد که پیش از پایان نیمه اول به بازی آمده بود، با خطا متوقف شد و کین هم طبیعتا پنالتی را به تور دروازه چسباند، کمی بعد هم به روی کین در محوطه جریمه خطا شد و با به ثمر رساندن پنالتی دوم خویش در این بازی هت‌تریک کرد.
بین این دو پنالتی، کاپیتان تیم موقعیت را برای استرلینگ هم فراهم کرد که گلی آسان را به تور بنشاند. این بازی آسان‌ترین مسابقه و برد آسان دیگری بود. بعد از بازی رایس با چهره‌ای یخ، این مسابقه را «بازی سخت دیگری» توصیف کرد.
انگلستان بدون هیچ دست‌اندازی راهی جام ۲۰۲۰ ملت‌های اروپا شده است و در طول این راه شاید حتی یک گل هم دریافت نکند. تضاد و تفاوت زیادی میان این تیم‌ها وجود دارد.
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent
