در طول بیست سال رهبری ولادیمیر پوتین، انتخابات در روسیه بیشتر شبیه به نمایش یک خدعه بوده است. هر چند سال یک بار، انواع و اقسام  احزاب سیاسی روی صحنه حاضر شده‌اند اما با وجود خدعه‌ها و شباهت‌های نامزدهای انتخاباتی و احزابشان، تشخیص و تفکیک آن‌ها مشکل بوده است. 

به نظر می‌رسد امسال کرملین همه ظاهرسازی‌ها و حتی توهم داشتن گزینه را برای بسیاری از روس‌های دموکراسی‌خواه کنار گذاشته و هرگونه نارضایتی را تبدیل به جرم کرده است. 

سرکوبی بی‌سابقه مردم پیش از انتخابات ۱۹ سپتامبر کلیه مخالفان حکومت را از صحنه خارج کرده است. تمرکز عمده (نیروهای امنیتی) الکسی ناوالنی و شبکه سیاسی او بوده است.

از هنگام بازگشت این دشمن شجاع (و شاید ساده لوح) به روسیه در ماه فوریه، ماشین دولت سخت به کار افتاده است.

نخست، او را در یک زندان بزرگ حبس  و سپس سازمان او را ممنوع کردند و کارمندان و هواداران او و ایدئولوژی ضد فسادش مهر افراط گرایی خوردند. شبکه ناوالنی رسما از ماه آوریل منحل شد. از آن هنگام بسیاری از همراهان او و ۳۷ تن از مدیران منطقه ای سازمان مهاجرت کرده‌اند. برخی به زندان افتاده‌اند. تنها حدود  یک چهارم آن‌ها هنوز فعالیت سیاسی داشته و در تلاش زنده نگاهداشتن آرمان ناوالنی هستند اما این راهی بس دشوار است.

سیمون کوُچکین که به مدت پنج سال رهبری جنبش ناوالنی را در «چابُکسَر» در مرکز روسیه بر عهده داشت، به رغم ممنوعیت دستکم پنج ساله  از نامزدی در انتخابات یکی از فعال ترین افراد در میان کسانی است که از (جریان انتخابات) عقب مانده‌اند. 

اما نه این محدودیت و نه تهدید به بازداشت او را از مبارزه انتخاباتی در یوتیوب باز نداشته است. او همچنان برای حدود ۳۰ هزار هوادارش در زمینه‌های مبارزه با فساد و سیاست‌های محلی سخنرانی می‌کند. حضور او در صفحه یوتیوب جذاب و حرکاتش به گونه ای عجیب شبیه به رهبرش است.

کوچکین این‌گونه محاسبه کرده که همچنان با این فرض که بازداشت او توسط مقامات محلی موجب سرو صدای بیش از حد می‌شود در حاشیه جریان اصلی سیاسی فعالیت کند. این بدان معنا نیست که او نمی‌ترسد. کوچکین می‌گوید: «هر روز یک داستان وحشتناک جدید می‌خوانید و به این نتیجه می‌رسید که ممکن است آن‌ها در هر لحظه وارد عمل شوند. تاکنون چنین نشانه ای ندیده ام اما شاید بیش از حد ساده لوح هستم.»

ویولتا گرودینای سی و یک ساله یکی دیگر از اعضای متعهد بریگاد ناوالنی است. این فعال سرسخت جنبش «ال جی بی تی پلاس» که تا پیش از آوریل ریاست دفتر مورمانسک را برعهده داشت می‌گوید اعلام خبر انحلال شبکه او را «نابود» کرد. او به ایندیپندنت گفت: «این همیشه برای من بیش از تنها یک شغل بوده است. عاشق همکاران و کارمان و به آرمانمان معتقد بودم.»

خانم گرودینا اما بسرعت از برخورد توام با یاس به تلاش برای شرکت در انتخابات محلی تغییر موضع داد. اما این شروع گرفتاری‌های او بود. دفترش هدف گلوله قرار گرفت و تخریب شد. بروشورهای ناشناسی که در میان همسایگانش پخش شد، شخصیت و گرایش‌های جنسی او را مورد حمله قرار داد. او در تبلیغات ملی و محلی تبدیل به شخصیتی منفور شد.    

شکست حتی یک نامزد حزب روسیه متحد در انتخابات سپتامبر برای ما یک پیروزی است و کرملین هم این را می‌داند.

روسلان شاودینف، یکی از دستیاران نزدیک ناوالنی

با توجه به این که دستور از بالا رسیده بود، جای تعجب نیست که تلاش گرودینا برای شرکت در انتخابات با شکست مسدود شد. اما نحوه برخورد مقامات محلی جای شگفتی داشت. آن‌ها گرودینای به‌ظاهر سالم را درست پیش از سرآمدن ضرب العجل تحویل اسناد انتخابات در بخش مراقبت‌های کووید بیمارستان مورمانسک بستری کردند. این احتمالا یکی از ظالمانه ترین مانورهایی بود که صدها مورد آن در سطح ملی برای جلوگیری از ثبت اوراق انتخاباتی نامزدهای مستقل به اجرا گذاشته شد. 

اما تیم ناوالنی تاکید می‌کند که نیرویی از کار افتاده در روسیه نبوده و امیدش را به کارزار رهبرش برای «برای دادن رای هوشمندانه» بسته‌اند. این سیاست از مردم روسیه می‌خواهد که با توسل به یک راهبرد به پرقدرت ترین نامزد مخالف دولت در مقابل نامزدهای حزب حاکمه روسیه متحد رای بدهند. تیم ناوالنی فهرستی متشکل از آنچه نامزدهای «کمتر بد» می‌خواند در تمام انتخابات ملی و محلی تهیه کرده است. 

روسلان شاودینف، یک از دستیاران نزدیک ناوالنی می‌گوید که شدت عمل کرملین در سرکوب (مخالفان) ثابت می‌کند که راهبرد رای هوشمندانه موثر است.

او می‌گوید: «هدف ما همواره تخریب حزب روسیه متحد بوده است. شکست حتی یک نامزد روسیه متحد در انتخابات ماه سپتامبر برای ما یک پیروزی است . کرملین هم این را می‌داند.»

پارلمان روسیه دارای یک سیستم انتخاباتی دوگانه است. نیمی‌از نمایندگان آن با  " سیستم نسبی" (توضیح: نظام انتخاباتی که طبق آن احزاب سیاسی بر حسب نسبت آرایی که به آن‌ها داده می‌شود کرسی پارلمانی دریافت می‌کنند) و نیم دیگر با حداکثر آرای منطقه ای به پارلمان راه می‌یابد. تیم ناوالنی امید خود را به موفقیت در جریان دوم بویژه در مسکو  بسته است که معتقد است ممکن است نامزدهای گوناگونی درآن انتخاب شوند.

انتخابات رقابتی و مهمتر از آن شمارش آرای نسبتا صادقانه و درست نیز در شهرهای عمده مثل سن پترزبورگ، یِکاترین برگ، نووسیبرسک و خبروُسک در منتهی الیه شرق ممکن است. خبروسک به گونه ای غیرمنتظره  در هفته‌های پیش از مسمومیت ناوالنی در اوت سال ۲۰۲۰ بصورت یکی از مراکز اعتراض (علیه حکومت) درآمد.

دیمیتری اوُرِشکین، ناظر کهنه کار انتخابات می‌گوید موفقیت یا شکست راهبرد (رای هوشمندانه) عمدتا به توانایی تیم مستقر در خارج ناوالنی بستگی دارد که در مبارزه دیجیتالی انتخابات پیروز شود. 

او گفت: «(موفقیت) در نبرد به توانایی طرفین برای مسدود کردن راه دیگری بستگی دارد. بی تردید با نزدیک شدن روز انتخابات توطئه‌هایی در کار خواهد بود از جمله فهرست جعلی رای هوشمندانه که تشخیص آن برای مردم مدتی طول خواهد کشید.»

مرزها در اینجا تعیین شده است. بازرسان دولت روسیه روز جمعه از اپلیکیشن‌های اپل و گوگل خواستند تا حساب «افراط گرای» ناوالنی را حذف کنند. در یک بیانیه دولتی آمده: «خودداری از این امر(حذف بسترناوالنی) تخطی از قوانین روسیه خواهد بود... و به عنوان دخالت خارجی در انتخابات ما تلقی خواهد شد.»

نظام قدرت در بیست سال گذشته پیرامون نظریه کنترل مطلقه بنا و در سال گذشته تشدید شد.

دیمیتری اورشکین، ناظر بر انتخابات

دو روز پس از آن، دادگاهی در روسیه حکم کرد که راهبرد «رای هوشمندانه» ناوالنی حقوق مالیکت معنوی یک کارخانه تولید پشم در جنوب روسیه را نادیده گرفته است. دادگاه نمایان شدن کارزار انتخاباتی ناوالنی در گوگل و یانکس، موتور عمده جستجوی اینترنتی در روسیه را ممنوع کرد اما معلوم نیست آیا این غول‌های موتور جستجو این حکم را به مورد اجرا خواهند گذاشت یا نه.

میزان موفقیت راهبرد «رای هوشمندانه» ناوالنی هرچه باشد، نظام انتخاباتی روسیه به معنی آن است که اکثریت دو سوم کرسی‌های پارلمانی برای ولادیمیر پوتین تضمین شده است. این اکثریت یا مستقیما از نمایندگان حزب روسیه متحد، یا از ترکیب با احزاب مخالف اما کنترل شده تامین می‌شود. با وجود این، با توجه به سیاست‌های فزاینده خودکامگی در روسیه، ظهور گزینه‌های دیگر در قدرت سیاسی پارلمان از جمله نمایندگان فهرست حزب ناوالنی یک شکست نگران کننده تلقی می‌شود. 

اورشکین می‌افزاید: «در بیست سال گذشته، نظام قدرت پیرامون نظریه کنترل مطلقه شکل گرفته که در سال گذشته تشدید شد. 

«درک این که چرا چشم انداز (پیروزی) حتی یک نامزد دیگر به دیده  بحران بقاء نگریسته می‌شود، دشوار نیست.»