مینا اسدی، قهرمان کاراته زنان افغانستان، نگران است که تصرف کشورش به دست طالبان به معنای پایان ورزش بانوان باشد.

او از طرف افغانستان در بازی‌های ورزشی جنوب آسیا در سال ۲۰۱۰ شرکت کرد و صاحب باشگاه ورزش‌های رزمی در کابل بوده است.

اما مینا اسدی اکنون معتقد است که بازگشت افراط گرایان اسلامی که در سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ بر افغانستان حکومت کردند، شانس پیشرفت بیشتر برای ورزشکاران زن را مسدود خواهد کرد.

او روز جمعه گفت: «بسیار غمگینم. امیدم را از دست داده‌ام و مردم کشورم هم امید خود را از دست داده‌‌اند.»

خانم اسدی افغانستان را در سن ۱۰ سالگی به قصد پاکستان ترک و در آنجا آموزش کاراته را آغاز کرد. 

او یک سال پس از موفقیت در بازی‌های آسیای جنوبی، در سال ۲۰۱۱ به کشورش بازگشت و باشگاه ورزش‌های رزمی خود را در کابل راه‌اندازی کرد ‌ـ حرکتی که تحت حکومت پیشین طالبان که در سال ۲۰۰۱ با حملات  ناتو برکنار شد، تصورنشدنی بود.

اما خانم اسدی با بالا گرفتن خشونت و بی‌ثباتی در کابل، بار دیگر افغانستان را ترک کرد و این بار به اندونزی پناهنده شد و هم‌‌اکنون نیز در این کشور سکونت دارد.

بسیاری از اعضای باشگاه کاراته او در «سیساروا»، شهری کوچک در جنوب جاکارتا، نیز از پناهندگان افغانند.   

این ورزشکار ۲۸ ساله می‌گوید با بازگشت طالبان نگران آن است که تمامی دستاوردهای بیست سال گذشته از دست برود.

او گفت: «تمام دستاوردها و ارزش‌ها از میان خواهد رفت. این لحظاتی سیاه برای مردم افغانستان به ویژه زنان و دختران است.»

طالبان در آخرین دور تسلطشان بر افغانستان با بی‌رحمی هرچه تمام‌تر تعبیر افراط گرایانه خود را از اسلام پیاده کرد و زنان را محبور به پوشاندن چهره‌‌هایشان کردد. زنان حق کار کردن و حتی خروج از خانه بدون همراهی یکی از اقوام مردشان را نداشتند و دخترها از تحصیل منع شدند. 

مینا اسدی  گفت: «همه چیز برای ورزشکاران زن تمام شده است. آن‌‌ها (طالبان) یک حزب افراطی بوده و به حقوق بشر و حقوق زنان معتقد نیستند.»

برخی از سخنگویان طالبان مصرند که این گروه تغییر کرده و قصد ندارد بار دیگر حقوق زنان افغان را از آن‌ها بگیرد.

اما خانم اسدی شک دارد که این وعده‌ها تحقق یابد. برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که زنان در شهرهایی که به تازگی تحت تصرف افراط گرایان در آمده مجبور به کناره‌گیری از مشاغلشان شده‌اند.

او با لحنی غمگین گفت: «آن‌ها هرگز عوض نخواهند شد... آن‌ها همان طالبانند.»

در هفته‌ای که گذشت رویای زکیه خدادادی، قهرمان تکواندو، برای قرار گرفتن در جایگاه نخستین ورزشکار زن افغان در بازی‌های پارالمپیک، به دلیل ناآرامی در کابل بر باد رفت.

کاپیتان پیشین فوتبال زنان افغانستان از تمام زنان برجسته ورزشکار که هنوز در کشور مانده‌اند خواست تا حساب‌های کاربریشان را در شبکه‌های اجتماعی حذف کرده و وسائل ورزشی خود را بسوزانند.

خالده پوپال که در کپنهاگ اقامت دارد گفت زنان ورزشکار برای حفظ امنیتشان باید نام و تصاویرشان را از شبکه‌های اجتماعی پاک کنند.

او به خبرگزاری رویترز گفت: «حتی به آن‌ها می‌‌گویم یونیفورم‌های تیم ملی خود را دور ریخته یا بسوزانند. این برایم دردناک است، برای فعالی که ایستادگی کرد و هرچه در توانش بود برای دستیابی به هویت یک زن ورزشکار در تیم ملی انجام داد. برای به دست آوردن آن مدال روی سینه‌‌ام، برای حق بازی و نمایندگی کشورم، چقدر مفتخر بودیم.»