طبق گفته روسای سازمان بهداشت جهانی(WHO) ، در مورد خطرات سلامتی ناشی از افزایش میزان ریزپلاستیک‌ها در آب آشامیدنی باید تحقیقات بیشتری انجام شود.
دانشمندان معتقدند که این تهدید بالقوه سه گانه است؛ خطر خود ذرات پلاستیک، مواد شیمیایی حاصل از تجزیه‌ی پلاستیک و زیست لایه‌ها (بیوفیلم).
زیست لایه یا بیوفیلم‌ها ریزپلاستیک‌هایی هستند که باکتری‌ها در آن ساکن شده‌اند و احتمالاً می‌توانند باعث عفونت شوند.
سازمان بهداشت جهانی همچنین خواستار کاهش فوری آلودگی‌های پلاستیکی است تا مردم جهان کمتر در معرض چنین ماده‌های بالقوه مضری باشند.
ریزپلاستیک‌های ساخت دست انسان آنقدر فراگیر شده‌اند که در غلظت‌های شدید دریای سارگاسو در آتلانتیک، در برف‌های قطب شمال و در شوراب‌های مناطق دورافتاده‌ی اسکاتلند یافت شده‌اند.
در همه گونه‌های حیات وحش از لاک پشت‌های دریایی و نهنگ گرفته تا پشه‌ها و پرندگان دریایی این ریزپلاستیک‌ها پیدا شده است.
آنها به طور معمول در آب شیر و آب بطری هم مشاهده می‌شوند.
دانشمندان سازمان بهداشت جهانی در گزارشی اعلام كردند كه در صورت افزایش غلظت آب آشامیدنی، سنجش تأثیر احتمالی این ریزپلاستیک‌ها بر سلامت انسان دشوار است.
براساس داده‌های موجود، ریزپلاستیک‌ها برای سلامتی خطر کمی دارند، زیرا کارشناسان می‌گویند بعید است ذرات بزرگتر از ۱۵۰ میکرومتر از طریق روده جذب بدن انسان شوند.
دانشمندان انتظار دارند که جذب ذرات کوچکتر کم باشد، اما گفتند که داده‌ها در مورد جذب و توزیع ذرات اندازه نانو بسیار محدود بود.
یافته‌های یک مطالعه نشان می‌دهد که هر فرد به طور متوسط ۱۲۰هزار ذره می‌خورد و نفس می‌کشد.
با وجود نگرانی عمومی از ریزپلاستیک‌ها در زنجیره غذایی، در این گزارش آمده است که تصفیه در از بین بردن آنها از آب آشامیدنی بسیار مؤثر است.
لوئیز اج، سرپرست کمپین پلاستیک اقیانوس که گروه صلح سبز بریتانیا را به راه انداخته، گفت: «این یک شکاف تحقیقاتی است که باید پر شود. در عین حال، ما می‌دانیم که پلاستیک به حیات وحش دریایی ما آسیب می‌رساند و سوخت‌های فسیلی مورد نیاز برای ساخت پلاستیک‌ها در به وجود آمدن شرایط اضطراری آب و هوایی نقش دارند. دولت‌ها و مشاغل باید بر طبق توصیه سازمان جهانی بهداشت، تولید پلاستیک را فوراً کاهش دهند».
خاویر ماتئو ساگاستا، از موسسه بین‌المللی مدیریت آب، گفت:«ممنوعیت پلاستیک‌های یکبار مصرف مانند کیسه‌های پلاستیکی و بطری‌های پلاستیکی روند رو به رشدی است، اما به طور گسترده‌تر، باید به نحوه طراحی، تولید، مصرف و دفع پلاستیک‌هایی که در دهه‌های بعد هنوز از آنها استفاده خواهیم کرد، بیاندیشیم».
او گفت که ممنوعیت یا جایگزینی موادی مانند ساینده‌ها در خمیر دندان و پاک کننده‌های پوستی یا برای مقاصد صنعتی مقرون به صرفه‌تر به نظر می‌رسد.
«ریزپلاستیک‌ها همچنین می‌توانند ناشی از سایش اشیاء پلاستیکی بزرگ در حین ساخت یا نگهداری، مانند فرسایش لاستیک هنگام رانندگی یا سایش پارچه‌های الیاف مصنوعی در هنگام شستشو باشند. در اینجا، راه حل‌ها باید شامل مواد مهندسی جدید و طراحی هوشمند باشند، مانند لباس‌هایی که پرز کمتری پس می‌دهند یا مجهز کردن ماشین لباسشویی‌ها به فیلتر».
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent
