صالحه حکیمی، از بسکتبال تا همراهی همسر در مبارزات انتخاباتی

می‌خواهم هیچ زنی بی‌سواد نماند

عکس: ایندیپندنت فارسی

صالحه حکیمی همسر محمد شهاب حکیمی، رئیس تیم انتخاباتی «قانونیت و رفاه» و نامزد انتخابات ریاست‌ جمهوری افغانستان است. 

او در سال ۱۳۴۳ در کابل پایتخت افغانستان متولد شد. دروس ابتدایی را در دبستان گوهری و دبیرستان را در لیسه کارته چهار خواند، و سپس از رشته ادبیات دری دانشگاه کابل لیسانس گرفت. صالحه در دوران دانشجویی در دانشگاه کابل عضو تیم بسکتبال بود، و در سال ۱۳۶۶ با شهاب حکیمی ازدواج کرد.

با تیرگی اوضاع سیاسی در افغانستان، ناامنی بر زندگی خانم حکیمی نیز سایه افکند و او هم مانند میلیون‌ها هموطنش در کشور همسایه، پاکستان، پناه جست. در آن کشور، معلم دبیرستان المومنه شد و برای فرزندان مهاجران تدریس می‌کرد. 

صالحه حکیمی درباره نامزدی همسرش در انتخابات ریاست جمهوری ماه سپتامبر افغانستان، به ایندیپندنت فارسی گفت:‌«حاجی صاحب سال‌ها پیش علاقه داشت به مردم افغانستان خدمت کند. او صادقانه و با اخلاص اراده خدمت دارد. به خاطر خدماتش از دولت آلمان مدال لیاقت و صداقت گرفته است که آلمانی‌ها به آسانی صداقت کسی را تایید نمی کنند. از سابق تصمیم داشت خود را نامزد کند، اما حالا که شرایط سیاسی بسیار خراب شده است، او قد علم کرده است». 

برای خانم حکیمی، آموزش و بهداشت زنان از اولویت‌های اصلی است. 

او می‌گوید:‌«علاقه دارم که صادقانه به زنان خدمت کنم. بیشتر علاقه دارم که در بخش صحت و آموزش برای زنان کار کنم. اکثر خانم‌ها در شرایط بدی قرار دارند و تعلیم برای زنان بسیار مهم است. من با زنان زیاد روستایی که اکثرشان را شوهرانشان به درمانگاه خصوصی ما می‌آورند، در تماس هستم. فقر و مشکلات بیداد می‌کند». 

او می‌گوید:‌ «من می‌خواهم هیچ زنی بی‌سواد نماند و همه سالم باشند. این دو امر رابطه مستقیم با توسعه اجتماعی دارد». 

شهاب حکیمی عضو احزاب مطرح سیاسی نیست و به گروه‌های عمده قومی وابستگی ندارد. تمام دوره خدماتش خارج از دولت بوده است. او سال‌ها در زمینه مین‌روبی در گوشه و کنار افغانستان خدمت کرده است و در این زمینه، کمک‌های زیادی از جانب جامعه جهانی برای افغانستان جلب کرده است. 

این نامزد انتخابات ریاست جمهوری، به اندیپندنت فارسی گفت:‌ «در پاکستان در خانه نشسته بودیم. روز جشن استقلال پاکستان بود. ضیاءالحق، رئیس جمهوری وقت پاکستان، پرچم را بلند کرد. من بی حد گریه کردم. متاثر شدم. چرا ما این قدر ضعیف بودیم که از خود دولت نداشتیم. از همان روز فکر کردم که باید تغییراتی در افغانستان تغییر رخ دهد. من با این هدف ۳۰ سال در روستاها کار کردم تا یک افغانستان با افتخار و باوقار داشته باشیم. میل داشتم در انتخابات ۲۰۱۴ نامزد شوم، اما نشد. از آن پس متوجه شدم که افغانستان به سمت دیگری می‌رود. تا اینکه تصمیم به آمادگی‌های لازم را برای امسال گرفتم».

او می‌گوید، شاید این بار به هدف نرسد، اما با حضور در این میدان راه رسیدن افراد ملی مانند خود را به کاخ ریاست جمهوری افغانستان در آینده، هموار می‌کند. 

همسرش صالحه هم می‌گوید که در بیش از سه دهه زندگی مشترک با آقای حکیمی، رفیق و یاور هم بوده‌اند، و بسیاری از تصمیم‌های آقای حکیمی، با مشورت با صالحه اتخاذ می‌شود. 

خانم حکیمی می‌گوید:‌«حاجی صاحب احترام زیادی برای زنان قائل است. در مبارزات انتخاباتی، من خودم با دخترانم در صف اول گردهمایی در تالار لویه جرگه نشسته بودیم. آیا همسر دیگر کاندیداها هم در ردیف اول حضور داشتند؟ البته که نه». 

بیشتر از