کشف فسیل دایناسوری که انگشت شست متمایل به داخل دارد

«مانکی داکتیل» نخستین جانور شناخته‌شده‌ای است که توانست با شستش، انگشت سبابه خود را لمس کند

انگشت شست متمایل به داخل عمدتا در دست پستانداران و برخی قورباغه‌های درختی دیده شده است - Chuang Zhao

فسیل‌شناسان برای نخستین بار، فسیل یک دایناسور پرنده را کشف کرد‌ه‌اند که انگشت شست آن متمایل به داخل است. 

این دایناسور که «مانکی داکتیل» (ترکیب نام دایناسورهای معروف پرنده موسوم به پتروداکتیل و واژه «مانکی» (میمون)، که انگشت شست متمایل به داخل دارد) نامیده شده و ۱۶۰ میلیون سال پیش می‌زیسته، احتمالا از قابلیت دست‌هایش برای بالا رفتن از درختان و شکار حشرات و دیگر حیوانات استفاده می‌کرده است.

تیمی از پژوهشگران بین‌المللی، باقیمانده فسیل شده این دایناسور را در ناحیه «لیائونینگ» در شمال شرقی چین که مرکز این گونه کشفیات است، یافته‌اند.

به گفته فسیل‌شناسانی که این دایناسور را کشف کرده‌اند، «مانکی داکتیل» نخستین جانور شناخته‌شده‌ای است که می‌توانسته با شست، انگشت سبابه خود را لمس کند.

انگشت شست متمایل به داخل عمدتا در دست پستانداران و برخی قورباغه‌های درختی دیده شده است. آفتاب‌پرست، یک نمونه بسیار نادر در میان خزندگان است که در دستش، انگشت شست متمایل به داخل دارد.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

دانشمندان با استفاده از دستگاه‌های سی‌تی‌اسکن توانسته‌اند مدل‌های دیجیتال فسیل «مانکی داکتیل» را بازسازی کنند و ببینند که دو انگشت شست او، با دیگر انگشت‌هایش چه ارتباطی داشته‌اند.

برخی از دانشمندان، توانایی این دایناسور برای بالارفتن از درخت را یک حلقه گم‌شده در به وجود آمدن توانایی پرواز «پتروسورها» تلقی می‌کنند.

پترومانکی به این دلیل حائز اهمیت است که با استفاده مضاعف از انگشت شست و بال‌های نسبتا کوچک ۸۰ سانتیمتری، می‌توانسته در میان درخت‌ها پرواز کند.

«کُنپنگوُپتِروس انتی پولیکاتوس»، نام علمی مانکی داکتیل، از واژه‌های «مقابل» و «شست» در لاتین گرفته شده است.

ساختار بی‌همتای پیکر مانکی داکتیل، او را در رده «پتروسور»هایی که به خاطر نقش چارلز داروین در درک تطور جانوران، به نام «داروینوپتران» خوانده می‌شوند، قرار می‌دهد.

رودریگو وی پگاس، یکی از اعضای تیم فسیل‌شناسان، می‌گوید که جانوران رده «داروینوپتران»، همواره به این دلیل، کشفیاتی ارزشمند هستند.

استان لیائو نینگ در چین، به دلیل وجود فسیل‌هایی که خوب محفوظ‌ مانده‌اند، معروف است. اهمیت این ناحیه برای فسیل‌شناسان، احتمالا به علت کشف «سینوسوروپتریکس» در سال‌های ۱۹۹۰ است که به این فرضیه پذیرفته شده که پرندگان، بازمانده دایناسورها هستند، منجر شد.

گزارش کشف این فسیل جدید، در شماره این هفته نشریه «کارِنت بیولوژی» منتشر شده است.

© The Independent

بیشتر از علوم