حملات هدفمند افراد مسلح ناشناس به زنان افغان در استان ننگرهار، به ترس و وحشت در میان کارمندان زن این استان بزرگ شرقی افغانستان انجامیده و ده‌ها زن را به ترک شغل واداشته است.

گروه‌های مسلح افراط‌گرا که زیر چتر طالبان و داعش در این استان هم‌مرز پاکستان فعالیت‌ می‌کنند، با همین هدف زنان را ترور می‌کنند.

کاهش نیروهای زن در رسانه‌ها، سازمان‌های امدادرسان غیردولتی و ادارات دولتی ننگرهار، بر خدمت‌رسانی به مردم تاثیر چشمگیری گذاشته است. مقام‌های محلی تایید کرده‌اند که ده‌ها زن در ننگرهار یا استعفا کرده‌اند یا بر سر کار خود حاضر نمی‌شوند.

دو حمله اخیر، همه چیز را دگرگون کرد.

تازه‌ترین مورد، دهم فروردین امسال رخ داد که افراد مسلح، سه کارمند زن «پیکار واکسن فلج اطفال» را در ننگرهار گلوله‌باران و فرار کردند. پیش از آن هم، کارمندان زن تلویزیون محلی «انعکاس» هدف تیراندازی قرار گرفتند و کشته شدند. این قتل‌های هدفمند، اوضاع را بیش از پیش آشفته‌ کرده است.

حمله به تزریق‌کنندگان واکسن، در دو محل جداگانه اما همزمان، در جلال‌آباد، مرکز ننگرهار، رخ داد. حمله اول، صبح آن روز به وقت کابل در حوزه چهارم شهر جلال‌آباد انجام شد که افراد مسلح، یک زن شاغل در کارزار پیکار ملی فلج اطفال را به رگبار بستند. چند دقیقه بعد از آن نیز، حمله دیگری باز هم در حوزه چهارم اتفاق افتاد و تفنگداران مسلح، دو زن دیگر را کشتند. 

در ارتباط با ترور بصیره، ثمینه و نگینه، هیچ کس تاکنون بازداشت نشده و هیچ گروهی هم مسئولیت آن را به عهده نگرفته است. 

حمله به کارمندان تلویزیون انعکاس هم هفته پیش از آن، در یک بعد از ظهر و باز هم در حوزه چهارم شهر جلال‌آباد رخ داد.

کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می‌گوید که از شروع سال جاری میلادی، ۱۴ زن در حملات هدفمند کشته و ۲۲ زن دیگر مجروح شده‌اند. بیشتر این حملات در استان ننگرهار انجام شده است که طالبان و داعش در آنجا حضور فعال دارند و در یک ماه گذشته، جان هفت زن را گرفته‌اند.

ثمینه صافی که تنها ۲۲ سال داشت، یکی از کارگزاران پیکار ملی واکسن فلج اطفال بود که هدف آن، ریشه‌کن کردن این ویروس در افغانستان است. افغانستان و پاکستان تنها  کشورهای جهان هستند که بیماری فلج اطفال همچنان در آن‌ها شیوع دارد. در جامعه سنتی افغانستان که در خیلی موارد به مردان اجازه ورود و مایه کوبی کودکان را نمی‌دهد، کار ثمینه اهمیت زیادی داشت. ثمینه یک سال پیش ازدواج کرده و در رشته پرستاری آموزش دیده بود و داوطلبانه برای پیکار ملی مبارزه با فلج اطفال کار می‌کرد. 

برهان‌الدین نظامی، از بستگان ثمینه به رادیو آزادی گفته است: «ثمینه، دختر عموی من، لایق وعاشق زندگی، مردم و وطن خود بود. او آموزش‌دیده و بسیار زحمتکش بود و آرزو داشت به مردم خود خدمت کند.»

شهرزاد اکبر، رئیس کمیسیون حقوق بشر افغانستان، این حملات را «وحشتناک» خوانده است. او درباره قتل کارمندان تلویزیون می‌گوید: «جامعه رسانه‌ای افغانستان بیش از حد آسیب دیده است. زنان افغان اغلب مورد هدف قرار گرفته و کشته شده‌اند.»

او می‌افزاید: «ننگرهار زیبا مدتی است که روزانه شاهد خشونت است، زمان درازی است که خون افغانستان بر زمین جاری است. این روند باید متوقف شود. کشتن غیرنظامیان و از بین بردن آینده کشور را متوقف کنید.»

گروه طالبان مسئولیت این حملات را به عهده نگرفته است، اما مقام‌های افغان می‌گویند طالبان هم در اجرا و هم در زمینه‌سازی این ترورها نقش مستقیم دارند. ‌پذیرش مسئولیت این حملات نفرت و بدبینی مردم به طالبان را افزایش می‌دهد و از این روست که این نیروی شورشی افغان که در صدد بازگشت به قدرت است، در بسیاری موارد از کشتار غیرنظامیان، حاضر نیست مسئولیت حملات را به عهده بگیرد.