چرا تهران انتخابات اسرائیل را نادیده می‌گیرد؟

برآورد کلی این است که جمهوری اسلامی یک سیاست واقعی درباره اسرائیل ندارد

ایران مشکلات خودش را دارد و انتخابات اسرائیل و نتیجه آن چیزی را برای تهران تغییر نمی‌دهد-EMMANUEL DUNAND / AFP

نگاه کلی ایران به انتخابات اسرائیل، نادیده گرفتن آن است. ایران مشکلات خودش را دارد و انتخابات اسرائیل و نتیجه آن چیزی را برای ایران تغییر نمی‌دهد. این برآورد کلی اورشلیم پست، یکی از روزنامه‌های مطرح اسرائیل درباره نگاه تهران به انتخابات این کشور است.

این روزنامه اسرائیلی در ادامه می‌نویسد، انتخابات ریاست‌جمهوری خرداد ۱۴۰۰ است و حسن روحانی، رئیس‌جمهور کنونی می‌کوشد غرب را راضی به حمایت کند چون در غیر این صورت به گفته او «تندروها» بر سر کار می‌آیند.

توجیهی که برای ترغیب غرب به حمایت از توافق هسته‌ای مطرح می‌شود. نمونه‌ای از سیاست «پلیس خوب، پلیس بد» که تهران در دوره انتخابات دنبال می‌کند.

باوجود اینکه روحانی تاثیرگذار نیست، برخی علاقمندند او را پراگماتیک بخوانند. اما در نهایت این مشکلات داخلی است که در حال حاضر برای تهران اهمیت دارد، نه انتخابات اسرائیل. یکی دیگر از دلایل نادیده گرفته شدن انتخابات اسرائیل از سوی ایران این است که در صورتی که بر این انتخابات تمرکز کند، آنگاه به آنچه که «رژیم صهیونیستی» می‌خواند، مشروعیت بخشیده است. همان رژیمی که خواستار نابودی آن است.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

به طور کلی نوع برخورد تهران با مقوله اسرائیل و انتخابات این کشور نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی هیچ سیاست واقعی را در مورد این کشور یهودی دنبال نمی‌کند. جمهوری اسلامی، اسرائیل را به نابودی تهدید می‌کند، اما می‌داند که این تهدید چه پیامدهایی خواهد داشت.

تهران اخیرا سعی کرده از طریق یمن و به کمک حوثی‌ها تهدید‌هایی را به اسرائیل مخابره کند. اما تهران می‌داند که حتی تهدید از طریق یمن نیز خاورمیانه را ناامن کرده و خشم واشینگتن را به دنبال خواهد داشت.

تهران در سوریه نیز مشکل مشابهی دارد. تهدید‌ها در این کشور، سرمایه‌گذاری‌های روسیه را تهدید می‌کند. از همین رو نقش پررنگ‌تر ایران در عراق و لبنان قابل مشاهده است.

زمانی که روحانی در سال ۲۰۱۳ به قدرت رسید، سال‌ها بود که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل را می‌شناخت. اما به نظر نمی‌رسید که آنها برای یکدیگر اهمیتی قائل می‌شدند. حتی نتانیاهو اظهارات روحانی را در سال ۲۰۱۸ نادیده گرفت. اما به طور کلی نتانیاهو و روحانی بیشتر یکدیگر را نادیده گرفتند.

روحانی یک رهبر ناخواسته است که نتوانسته به وعده‌های خود عمل کند. البته در سرکوب اعتراض‌ها و جلوگیری از فروپاشی اقتصادی موفق بوده است. در نهایت او زیر سایه سپاه به سر می‌برد. اما نتانیاهو که بیش از هر نخست‌وزیر دیگری در اسرائیل در این سمت باقی مانده است، کارنامه درخشان‌تری دارد.

اما درمورد چشم‌انداز انتخابات اسرائیل، باید گفت که از نگاه ایران نتیجه این انتخابات هرچه باشد، به پیشبرد سیاست‌های جمهوری اسلامی در منطقه کمکی نمی‌کند. در فردای پس از انتخابات اسرائیل، جمهوری اسلامی همچنان یک تهدید موجودیتی برای این کشور خواهد بود و تقریبا همه در عرصه سیاست اسرائیل تهران را به عنوان یک تهدید باور دارند.

در شرایطی که تهران به طور آشکار در حال عبور از محدودیت‌ها در فعالیت‌های هسته‌ای است، محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی نمی‌تواند ادعا کند اظهارات نتانیاهو درباره تهدید هسته‌ای ایران واقعیت ندارد.

اورشلیم پست در پایان می‌نویسد: تهران شاید می‌خواهد نتانیاهو در قدرت بماند، چون احتمالا نمی‌داند چگونه جانشین او را به نزدیکی بیش از حد به آمریکا متهم کند. این در حالی است که دولت جو بایدن نیز به اندازه اوباما منتقد نتانیاهو نبوده است. اما در نهایت جمهوری اسلامی در انتخابات اسرائیل نفعی ندارد.