نیروهای روسیه به دنبال عقب‌نشینی «لشکر فاطمیون» متشکل از نیروهای افغان مورد حمایت حکومت ایران، کنترل حوزه نفتی «الثوره» در جنوب غربی استان رقه سوریه را در اختیار گرفتند.

روس‌ها روز جمعه میدان گازی «توینان» در مناطق روستایی استان رقه را نیز در اختیار گرفته بودند.

به گزارش منابع محلی، روز شنبه، نیروهای روس در کنار لشکر زرهی پنجم ارتش سوریه وارد حوزه نفتی «الثوره» شدند که حدود روزی دو هزار بشکه نفت تولید می‌کند. این زمین نفتی البته پیش از سال ۲۰۱۰ سه برابر این تولید داشت.

حوزه گازی توینان که پیش از این تحت تسلط نیروهای مرتبط با حکومت ایران بود روزی سه میلیون متر مکعب گاز طبیعی و دو هزار بشکه میعانات گازی تولید می‌کند.

به گزارش «چشم فرات»، رسانه محلی نزدیک به گروه‌های مخالف دولت سوریه، روز شنبه ۹ خودروی نظامی و چهار نفربر روسی با سربازان ارتش سوریه وارد «الثوره» شدند. این گزارش می‌گوید که عقب کشیدن فاطمیون از این منطقه بخشی از توافق تهران و مسکو بوده است.

همین رسانه گفت روز جمعه هفت خودروی نظامی و سه نفربر روسی با اعضای لشکر زرهی پنجم ارتش سوریه وارد توینان شده‌اند. روشن نیست که عقب‌ کشیدن نیروهای مورد حمایت ایران از توینان نیز بخشی از توافق تهران و مسکو بر سر تقسیم حضور خود در نواحی استراتژیک منطقه شمال شرقی سوریه بوده است یا خیر.

از دیگر استان‌های نفت و گازخیز سوریه می‌توان به دو استان دیرالزور و حسکه اشاره کرد که نزدیک مرزهای این کشور با ترکیه و عراق هستند. بیشتر حوزه‌های نفتی و گازی کشور در حال حاضر در اختیار «نیروهای دموکراتیک سوریه» هستند، گروهی با محوریت کردهای چپ‌گرای هم‌پیمان با «پ‌.ک‌.ک» و مورد حمایت نظامی آمریکا. شاخص‌ترین آنها‌ حوزه نفتی «رمیلان» در استان حسکه است که ۱۳۲۲ چاه نفتی و ۲۵ چاه گاز طبیعی دارد و در اختیار «نیروهای دموکراتیک سوریه» است.

رسانه‌های مرتبط با حکومت ایران ماه‌ها است کارزاری علیه «نیروهای دموکراتیک سوریه» و حامیان آمریکایی‌اش راه انداخته‌اند و آن‌ها را متهم به دزدی نفت و غلات از سوریه می‌کنند.

روسیه و ایران دو حامی اصلی حکومت بشار اسد در سوریه بودند، اما در ماه‌های اخیر رقابت بین آن‌ها بر سر منافع اقتصادی حاصل از جنگ بالا گرفته است.

روسیه در سال‌های اخیر حضور خود در شرق دریای مدیترانه را نیز افزایشی چشمگیر داده است. این کشور در همین زمینه دکترین نیروی دریایی خود را در سال ۲۰۱۲ و سپس در ژوئیه ۲۰۱۶ منتشر کرد که نشان از محوریت سوریه در برنامه‌های طولانی‌مدت آن می‌دهد. این سند خبر از لزوم حضور طولانی مدت نیروی دریایی روسیه در دریای مدیترانه، دریای سیاه و اقیانوس منجمد شمالی می‌دهد. کاهش نیروهای آمریکا در دریای مدیترانه که از زمان باراک اوباما آغاز شد و در زمان دونالد ترامپ افزایش یافت نیز در این سند مورد اشاره قرار گرفته است. استراتژیست‌های نظامی روسیه معتقدند حالا که آمریکا از منطقه عقب کشیده، حضور روسیه در سوریه به آن امکان می‌دهد قدرتی در سطح و اندازه جهانی باشد و بتواند با غرب رقابت کند.

جنگ داخلی سوریه اخیرا وارد یازدهمین سال خود شد. گروه «دیده‌بان حقوق بشر سوریه» در بریتانیا، که نزدیک به گروه‌های مخالف دولت سوریه است، روز شنبه گفت تعداد کشته‌شدگان در جنگ داخلی سوریه در این ده سال ۳۸۸ هزار و ۶۵۲ نفر بوده است که شامل ۱۱۷هزار ۳۸۸ شهروند غیرنظامی و ۲۲ هزار کودک می‌شود. این سازمان تاکید کرد که اکثریت غیرنظامی‌ها به دست نیروهای بشار اسد و متحدینش از جمله نیروهای حکومت ایران کشته شده‌اند. حداقل ۱۶ هزار نفر در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های حکومت اسد کشته شده‌اند.

طبق آمار این گروه (که پایین‌تر از برخی از سایر آمارها است) سال ۲۰۲۰ با کمتر از ۱۰ هزار مرگ کمترین میزان کشتار در طول جنگ را داشته است. شیوع همه‌گیری کووید-۱۹ و آتش‌بس بین روسیه و ترکیه در منطقه شمال غربی سوریه از جمله دلایل این کاهش بوده‌اند.