۱۰۰ هزار زن در افغانستان برای حفظ حقوق و دستاوردهای ۲۰ ساله‌ خود طوماری امضا کردند و از جامعه جهانی خواستند تا با پشتیبانی حقوق‌ زنان افغان، طالبان را وادار کنند افغانستان کنونی را که در آن زنان نقشی پررنگ دارند، بپذیرند.

اینک که روند صلح افغانستان پس از بن‌بست در دوحه، جهشی تازه یافته و ظاهرا تلاش‌ها برای توافق صلح شتاب گرفته است، زنان بیش از پیش نگران قربانی شدن حقوقشان، در توافقی عجولانه برای صلح، هستند.

امضاکنندگان از ۱۵ استان افغانستان هستند که بیشتر آنان در مناطق ناامن زندگی می‌کنند و اعضای خانواده‌های قربانیان جنگ‌ به شمار می‌روند. زنان امضا‌کننده، نظرها و خاطرات خود درباره جنگ و صلح را روی پارچه بزرگ سفیدی نوشتند و از دو طرف جنگ در افغانستان خواستند تا به خشونت‌ها پایان دهند.

فرشته علی‌زی، هماهنگ‌کننده برنامه گردآوری امضاها، به رسانه‌های افغانستان گفته است: «اجازه نمی‌دهیم با حقوق ما معامله شود یا از روند صلح بی‌خبر باشیم و در این امضاها، ما صلح خواسته‌ایم.»

فروزان رسولی، مسئول نهاد صلح و دموکراسی نیز می‌گوید: «انتظار ما از رهبران زن در جهان این است که از زنان افغانستان حمایت کنند.»

حسینه صافی، سرپرست وزارت امور زنان افغانستان، نیز در دفاع از این حرکت مدنی گفته است: «شورای عالی زنان، آدرسی برای رسیدن صدای زنان به رهبری دولت است.» این شورا، در ترکیب شورای عالی مصالحه ملی در راستای تامین خواسته‌ها و انتظارات زنان از مذاکرات صلح فعالیت می‌کند.

روند مذاکرات صلح به مراحل حساسی وارد شده و آمریکا برای برگزاری نشست بزرگی در ترکیه که توافق‌نامه صلح را نهایی کند، در حال برنامه‌ریزی است. آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا در نامه‌ای به اشرف غنی، رئیس‌جمهور افغانستان، از او خواسته است تا ظرف هفته‌های آینده، تمام رهبران طراز اول افغان در نشست ترکیه با رهبران طالبان، توافق صلح را نهایی کنند. همزمان، او گفته است که کشورهای تاثیرگذار بر افغانستان مانند روسیه، ایران، چین، پاکستان، هند و ایالات‌متحده آمریکا در سطح وزیران خارجه درباره افغانستان نشستی برگزار کنند که مدیریت آن با سازمان ملل متحد باشد.

این شتاب، بسیاری از زنان افغان را نگران کرده است که مبادا حقوق آن‌ها در راه تامین صلح در کشور، به معامله گذاشته شود. این زنان، از این کشورها و جامعه بین‌الملل خواسته‌اند که برای دستاوردهای نیمی از جامعه افغانستان احترام قائل شوند و طالبان را به پذیرش پیشرفت زنان وادار کنند.

بر مبنای قانون اساسی فعلی، زنان در افغانستان از حقوق تقریبا مساوی با مردان برخوردارند و در رده‌های مختلف تصمیم‌گیری و مشارکت سیاسی و اجتماعی، سهم دارند.

زنان افغان ۲۵ درصد نمایندگان مجلس را تشکیل می‌دهند، دست‌کم چهار وزیر کابینه، زن هستند و زنان زیادی در قوای مسلح، قوه قضائیه و رده‌های متوسط و بالای مدیریتی در افغانستان فعالیت می‌کنند.

پیشرفت‌های زنان در بخش هنر و فرهنگ نیز چشمگیر بوده و رسانه‌های افغانستان بعد از سرنگونی رژیم طالبان، به صحنه پیشتازی زنان این کشور تبدیل شده است.

اکنون با توجه به سابقه زن‌ستیزی طالبان و سرکوب زنان در عرصه‌های مختلف اجتماعی و مدنی در چند سال تسلط شورشیان طالب بر این کشور، این نگرانی جدی مطرح شده است که اولین قربانی روند صلح، دستاوردها و آزادی‌های زنان باشد.