این فقط روایت دور افتادن یک مربی ایرانی، از فوتسال بانوان ایران نیست؛ روایت ایده‌ها و رویاهای بر‌بادرفته زنان در فوتسال بانوان ایران است. شهرزاد مظفر، سرمربی سابق تیم ملی فوتسال بانوان ایران، برای راه‌اندازی فوتسال بانوان کویت، به این کشور رفت. از دست دادن این نیروی ارزشمند در حوزه ورزش زنان ایران، فدراسیون ورزش را به حسرتی دچار نمی‌کند.  

او نه امیر قلعه‌نویی است، نه یحیی گل‌محمدی و نه وحید شمسایی. این‌روزها و در گذشته نیز، تیترِ یک هیچ روزنامه‌ای نیست و نبود. علی‌رغم این بی‌توجهی، در بازار کار مربیگری فوتبال و فوتسال آسیا، با تمام محدودیت‌های سرسام‌آور ورزش زنان در ایران، به مقام سرمربیگری تیم ملی فوتسال کویت رسید. شهرزاد مظفر به تازگی قرارداد خود را برای ۲ سال دیگر تمدید کرد. او فقط سرمربی تیم ملی کویت نیست، بلکه به زن خوش‌فکر فوتسال در کویت شهره است. توانایی او در این حوزه تا جایی است که از ایده‌های او، برای گسترش و موفقیت ورزش فوتسال وام می‌گیرند.

شهرزاد مظفر وقتی تیم ملی فوتسال زنان ایران را به قهرمانی آسیا رساند، باید پله‌های ساختمان فدراسیون فوتبال را برای دریافت حقوق و پاداش خود و بازیکنانش، بارها بالا و پایین می‌رفت. بعد از دو سال جدایی از تیم ملی، او هنوز دستمزد خود را از فدراسیون ایران دریافت نکرده است. مظفر می‌گوید: «دیگر خسته شدیم. مطالبات محدودی بابت قهرمانی در آسیا داریم که پرداخت نشده است. به نظرم این خیلی عجیب است.»

سرمربی سابق تیم ملی فوتسال بانوان ایران اکنون با قرارداری چهارساله، به کویت رفته است. او دو سال پیش در پی بی‌توجهی فدراسیون فوتبال در تمدید قرارداد، تصمیم گرفت به پیشنهاد فدراسیون کویت پاسخ مثبت دهد. فدراسیون فوتبال عادتی دیرینه‌ دارد. در قرارداد با مربیان ایرانی تیم‌های ملی، نه دستمزدها را به‌موقع پرداخت می‌کند و نه شأن مربیان را در مذاکره و تمدید قرارداد به رسمیت می‌شناسد. البته با مربیان خارجی هم وقتی در موضع ضعف نباشد، دچار همین سورفتارها است.

خانم مظفر در اجرای پروژه ۴ ساله فیفا در کویت نقش مهمی دارد. این پروژه‌ها با کمک فیفا، طبق برنامه‌نویسی کشورها انجام و اجرا می‌شود. بخشی از آنچه فدراسیون فوتبال ایران به عنوان مطالبات خود از فیفا می‌گوید، از همین نوع کمک‌های فیفا است که با نوشتن برنامه و اجرای دقیق آن برای گسترش فوتبال و فوتسال پرداخت می‌شود، نه برای پرداخت بدهی‌هایی که ربطی به این پروژه‌ها ندارند.

فدراسیون فوتبال ایران هر گاه درباره چرایی عدم پرداخت بدهی‌ها مورد سوال قرار می‌گیرد، پاسخ می‌دهد با دریافت کمک‌های فیفا، بدهی‌های معوقه را پرداخت خواهد کرد. شهرزاد مظفر درباره همین موضوع می‌گوید: «فیفا تا زمانی که مطمئن نباشد برنامه‌های بانوان عملیاتی است، این مبلغ ۵۰۰ هزار دلار را در اختیار کشورها نمی‌گذارد. کویت این پول را سال گذشته گرفت و صرف فوتبال و فوتسال بانوان کرد.»

در فوتسال کویت، فستیوال‌ها و برنامه‌های مفصلی در فوتسال زنان اجرا شده است. خانم مظفر از سال گذشته در راه‌اندازی لیگ فوتسال کویت نیز نقش داشت. حضور او در فوتسال کویت، حتی به جذب بازیکنان ایرانی در لیگ کویت منجر شد. نسمیه غلامی، فرشته کریمی و نسترن مقیمی نه با توصیه مستقیم مظفر بلکه به اعتبار سرمربی ایرانی تیم ملی کویت، مسیر را برای حضور در لیگ فوتسال زنان کویت باز دیدند.

بازیکنان ایرانی در لیگ کویت شرایط حرفه‌ای را تجربه می‌کنند. آنها برخلاف رویکرد لیگ ایران، برای دریافت دستمزد خود همواره دچار بحران نیستند؛ آنهم دستمزی که بالا نیست. باشگاه‌های ایرانی قراردادهایی با فوتبالیست‌ها و فوتسالیست‌های زن می‌بندند که رقم آن نمی‌تواند هزینه‌های روزمره زندگی یک ورزشکار حرفه‌ای را تامین کند. چندی پیش خبر رسیده بود که گلنوش خسروی، بازیکن تیم فوتبال وچان کردستان در کافه کار می‌کند، چون باشگاه توانایی پرداخت به موقع دستمزد او را ندارد. باشگاه‌های فوتبال و فوتسال زنان در ایران متمول نیستند و راه‌های درآمدزایی نیز با توجه به محدودیت‌های ورزش زنان در ایران، از جمله درآمد ناشی از پخش تلویزیونی، به روی آنها بسته است.

شهرزاد مظفر در انتقاد از وضعیت قراردادهای زنان ورزشکار ایران گفته بود: «وضعیت قراردادها هر سال خطرناک‌تر و بدتر می‌شود. فقط شاید رقم قرارداد برخی بازیکنان نسبت به چند سال پیش، کمی افزایش داشته باشد که آن هم با تورم قابل مقایسه نیست و حتی قراردادها، کامل تسویه نمی‌شود. فوتسال در این سال‌ها هیچ‌گاه به حق خود نرسیده است. تیم ملی دو بار قهرمان آسیا شد اما وضعیت قرارداد بازیکنان تغییری نکرد. خیلی بد است که مبلغ قرارداد ملی‌پوشی که عنوان قهرمانی آسیا را در کارنامه دارد، ۲۰ میلیون تومان باشد و همین مبلغ هم به طور کامل پرداخت نشود.»

جدایی مربیانی مثل شهرزاد مظفر که فقط مربی نیستند و دغدغه رشد و گسترش ورزش را دارند و از نقد وضعیت حاکم هراسی ندارند، می‌تواند آسیبی برای ورزش ایران باشد اما بعید است مسئولان فدراسیون فوتبال ملال و دغدغه‌ای بابت این موضوع داشته باشند. چه بسا بدون حضور امثال شهرزاد مظفر، آسانتر بتوانند با سهل‌انگاری و چشم‌بستن به روی استعدادها، ایام را بگذرانند.