۶۰ روستای جیرفت آب ندارند

با انتقال آب هلیل‌رود زندگی یک میلیون جمعیت جنوب کرمان در خطر قرار می‌گیرد

شهر جیرفت در بخش جنوبی استان کرمان و جنوب کشور ایران قرار گرفته- عکس از مهین محمدزاده/ تسنیم

نماینده کرمان در شورای عالی استان‌ها اعلام کرد که بیشتر از هشت سال است که ۶۰ روستای این شهرستان مشکل بی‌آبی دارند.

بهرام امیری گفت: «تا کی باید جواب مردم را با دروغ بدهیم؟» به گفته نماینده کرمان در شورای عالی استان‌ها، برای آب آشامیدنی برخی از این روستاها لوله‌گذاری کرده‌اند ولی نیمه‌کاره رها شده‌اند.

به گفته آقای امیری، بعد از چندین دور مکاتبه با اداره آبفای استان طی هشت سال هنوز کوچک‌ترین اقدامی برای مردم ساکن این روستاها در رفع مشکل آب شرب‌شان انجام نشده است.

وی که پیش‌تر هم در در شورای شهر جیرفت حضور داشت همچنین اضافه کرد که: «فردا با چه رویی صندوق انتخابات را به این روستاها بفرستیم؟ تا کی باید جواب مردم را با دروغ بدهیم؟ اهالی این روستاها در بحرانی‌ترین وضعیت ممکن زندگی می‌کنند که باید به حال و روزشان گریست. پیرزن‌های این مناطق دبه آب را از رودخانه به دوش می‌گیرند و از فاصله یک کیلومتری آب را برای مصارف روزانه‌شان به روستا می‌آورند.»

او همچنین با اشاره به این که مورد توهین اهالی روستاها قرار می‌گیرد اضافه کرد: «به آن‌ها حق می‌دهم چرا که به واسطه وعده‌های بی‌اساس مسؤولان، به آن‌ها امید واهی داده‌ام.»

نماینده کرمان در شورای عالی استان‌ها می‌گوید در روستای دیمند گویگان، برای مدت بیست روز برای مشکل آب شرب لوله‌گذاری کردند و بعد آن‌ها را جمع‌آوری کرده‌اند. به گفته پیمانکار پروژه نقشه کار تغییر کرد و به پیمانکار اعلام شد که اعتبار و بودجه‌ کافی برای ادامه کار نیست.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

دو بخش جبالبارز و ساردوئیه که از بخش‌های بزرگ شهرستان جیرفت به شمار می‌روند علاوه بر عدم‌دسترسی به آب آشامیدنی از برق فشار قوی نیز بی‌بهره‌اند. این دو بخش به دلیل قرار گرفتن در جاده‌های سخت گذر کوهستانی، با کوچک‌ترین بارش برف و باران تمامی راه‌های ارتباطی‌شان مسدود می‌شود و برای بازگشایی جاده‌ها با کمبود دستگاه‌های مکانیکی روبه‌رو هستند.

حتی روستاییان باغدار منطقه در چند روز گذشته به دلیل بارش برف و مسدود بودن جاده‌های ارتباطی امکان فروش محصول مرکبات باغ‌های خود را نیز نداشته‌اند. به گفته بهرام امیری محصولات این باغداران در حال از بین رفتن است و اداره راهداری منطقه نیز با اعلام این که خودروهای مکانیکی‌شان خراب است گفته‌اند که قادر به بازگشایی مسیر در منطقه نیستند.

شهر جیرفت در بخش جنوبی استان کرمان و جنوب کشور ایران قرار گرفته و مرکز شهرستان جیرفت است. در طول زمان به جیرفت به عنوان هند کوچک، کالیفرنیای ایران، نگین خاورمیانه، نیز لقب داده‌اند.

جیرفت همواره قطب کشاورزی بوده و بزرگ‌ترین رودخانه جاری در این منطقه «هلیل‌رود» است. طی سال‌های گذشته طرح انتقال آب هلیل‌رود همواره مورد مناقشه مردم و کشاورزان با مسؤولان دولتی و استانی بوده است که برخی می‌گویند انتقال آب این رودخانه به مناطق دیگر تاثیر مخربی بر شرایط منطقه خواهد گذاشت. نماینده کرمان در شورای عالی استان‌ها نیز می‌گوید: «این انتقال آب برای مصرف شرب مردم مرکز استان نیست و هنوز به عنوان نماینده مردم این شهرستان در شورا متوجه نشده‌ام که این آب را برای چه مصرفی می‌خواهند منتقل کنند.»

در روزهای گذشته استاندار کرمان، در واکنش به اعتراض‌ها برای انتقال آب هلیل‌رود گفته بود: «هزینه زیادی برای انتقال آب به شهر کرمان شده و فقط یازده کیلومتر آن مانده است، مگر می‌شود این سرمایه را معطل گذاشت؟»

نماینده کرمان در خصوص انتقال آب سرشاخه‌های هلیل‌رود اما می‌گوید: «با انتقال آب سرشاخه‌های این رودخانه پدیده گرد و غباری که در زابل و خوزستان مشاهده می‌شود در منطقه ایجاد می‌شود که حتی به نظرم شدیدتر از این دو استان خواهد بود. در حال حاضر بزرگ‌ترین دغدغه مردم جنوب استان ‌عدم‌اجرای انتقال آب سرشاخه‌های هلیل‌رود به شمال است. اگر به حرف مردم توجه نشود ممکن است معترض شوند زیرا این انتقال آب به حیات مردم بستگی دارد.»

نواب کمالی، مدیر پایگاه خبری سبزواران پیش‌تر در توییتی نوشت: «پروژه انتقال آب از هلیل‌رود با ۷۰ درصد پیشرفت فیزیکی تعطیل نمی‌شود حتی به قیمت تعطیلی بیش از ۷۰درصدی زندگی و اقتصاد مردمان جنوب استان. زندگی یک میلیون جمعیت در جنوب کرمان فدای توسعه معدن درآلو و پروژه در دست احداث پتروشیمی فجر در شمال کرمان!»

کشاورزان، فعالان محیط زیست و نمایندگان جنوب استان کرمان طی سال‌های گذشته همواره اعتراض‌ها و تلاش‌های خود را در جلوگیری از اجرای این طرح عنوان کرده‌اند.

طرح انتقال آب از سرشاخه‌های هلیل‌رود به شمال استان کرمان از سال ۱۳۹۳ آغاز شد و طی پیش‌بینی‌های انجام شده، قرار بود در طرحی پنج ساله به پایان برسد. اعتراض‌های مکرر کشاورزان و ساکنان منطقه، باعث توقف این طرح شد.