به نظر می‌رسد روزهایی که موضوع برگزیت بر نشست بروکسل چیره بود، به آخر رسیده است.

تنها سه هفته به خروج بدون توافق بریتانیا از اتحادیه اروپا، روز پنجشنبه سران بیست و هفت کشور عضو اتحادیه اروپا گرد هم آمدند.

تنها بیست و چهار ساعت پیش از آن، بوریس جانسون برای آخرین مذاکرات با رئیس کمیسیون اروپایی در بروکسل بود. همه چیز برای فینال فصل آماده به نظر می‌رسید.

اما در پایان، رهبران اروپا تنها ده دقیقه از وقت این نشست طولانی را به بریتانیا دادند، و آثار خستگی در چهره بسیاری از آنها نمایان بود.

دلیلش این بود که آن نشست ساعت هشت و نیم صبح و پس از جلسه‌ای درباره تغییرات اقلیمی برگزار شد که تمام شب طول کشیده بود.

قرار بود این رهبران موقع شروع شام در جریان آخرین مذاکرات با بریتانیا گذاشته شوند، اما موضوعات دیگر مجال این کار را نداد.

رهبران اتحادیه اروپا ظاهرا عین خیالشان نبود. در نشست خبری پس از جلسه با حضور آنگلا مرکل و روسای شورای کمیسیون اروپا، هیچ سوالی در باره برگزیت مطرح نشد.

دیرتر، معلوم شد که خانم مرکل و امانوئل مکرون از گفت‌وگوی تلفنی با بوریس جانسون در باره برگزیت خودداری کرده‌اند.

این کار سابقه نداشت. بریتانیا نمی‌خواست در سطح سران با کمیسیون اروپایی مذاکره کند، بلکه تنها خواهان گپی تلفنی بود.

در مرحله توافق بر سر برگزیت، هم ترزا می و هم آقای جانسون به برلین و پاریس رفتند و با سران آلمان و فرانسه دیدار کردند.

همچنین، به نظر می‌رسد که کشورهای عضو اتحادیه اروپا، و نه کمیسیون اروپایی، بودند که میشل بارنیه را به اتخاذ موضعی سخت‌تر واداشتند. مذاکره با سران کشورها چیز عجیبی نبود و پیشتر هم رخ داده است.

ولی ماجرای اخیر که مقام‌های اتحادیه اروپا آن را به مطبوعات درز دادند، عجیب است، زیرا از نظر سیاسی برای نخست وزیر بریتانیا دشوارتر است که از موضع خود کوتاه بیاید و به توافقی با کمیسیون رضایت بدهد.

او نمی‌تواند به لندن برگردد و ادعا کند که ذهنیت سران را عوض کرده یا امتیازی گرفته است. اگر قضایا جنبه نمایشی داشته باشد، پیچش سناریو برای آخر کار نگه داشته شده است.

اما این ماجرا نشان‌دهنده نکته‌ای اساسی‌تر درباره آینده بریتانیا بیرون از اتحادیه اروپاست. بریتانیا ممکن است هنوز در مرحله انتقالی باشد و پیرو مقررات اتحادیه اروپا، ولی از آغاز امسال، این اتحادیه را ترک گفته است.

دسترسی به رهبران اروپا برای خانم می یا آقای جانسون پیش از برگزیت مشکلی نبود. آنها به عنوان روسای دولت کشوری عضو اتحادیه اروپا، می‌توانستند در جلساتی مانند جلسه روز جمعه شورای اروپا شرکت کنند. برگزاری جلسات دو جانبه آسان و منظم بود و در حاشیه نشست‌ها انجام می‌شد.

اما آقای جانسون دیگر در جلسات شورا شرکت نمی‌کند، زیرا چنین حقی ندارد. طرفه آن که خود مذاکرات برگزیت بهترین نشانه نفوذ نداشتن بریتانیا در اروپاست.