هر چند اسرائیل به طور آشکار مسئولیت کشتن یک مسئول بلندپایه در برنامه هسته‌ای و موشکی را به عهده نگرفته، ایران این کشور را متهم کرده است. نهادهای امنیتی اسرائیل اکنون در تلاش برای پاسخ دادن به این پرسش هستند که تلافی ایران چگونه خواهد بود.

روزنامه تایمز اسرائیل در تحلیلی به گزینه‌های ایران برای انتقام از کشتن فخری‌زاده پرداخته است. در این مطلب آمده است که دو هفته پس از کشتن رازآلود محسن فخری‌زاده خارج از تهران، که اسرائیل و آمریکا از مدت‌ها پیش او را در راس برنامه ساخت سلاح هسته‌ای ایران می‌دانستند، روایت‌های مختلفی از نحوه کشتن او بیرون آمده که بعضی از آنها واقعا شبیه وقایع هالیوود است. بر اساس روایت رسمی، سلاح‌هایی که با ماهواره کنترل می‌شده، او و چندین محافظش را کشته است.

در بدو امر، هشدار حمله به اسرائیلی‌ها در کشورهای امارات متحده عربی و بحرین که اسرائیل به تازگی قرارداد ابراهیم را برای عادی‌سازی روابط  با آنها به امضا رسانده، داده شد. سناریوهای جایگزین، حملات علیه اسرائیلی‌ها در سایر کشورها، مانند حملات مرگبار بوینس‌آیرس در دهه ۱۹۹۰ برای تلافی قتل عباس موسوی، دبیرکل گروه حزب‌الله لبنان است.

با این وجود، اینها تنها گزینه‌های انتقام ایران نیستند. اکنون تهران متحدان بسیاری در منطقه دارد که برای ارائه کمک فوری در صورت نیاز ایران آماده‌اند. آیا حمله موشک‌های دقیق هدایت‌شوند از غزه سناریوی ناممکنی است؟ موشک‌های کروز از غرب عراق چطور؟ جایی که شبه‌نظامیان مورد حمایت ایران فعالیت می‌کنند. اقدامی شبیه به جنگ خلیج‌فارس و حملات نادقیق موشک‌های اسکاد به اسرائیل، اما این بار با هدف گیری دقیق‌تر؟ تهران اکنون امکان واکنش از طریق چنین راه‌هایی را دارد.

به عنوان مثال، رژیم ایران در غزه هزینه و زمان زیادی را صرف توسعه توانایی‌های نظامی گروه تروریستی جهاد اسلامی کرده است. عوامل این سازمان به اردوگاه‌های آموزشی در سراسر خاورمیانه اعزام می‌شوند و در آنجا مهارت‌های مختلف نظامی، از جنگ‌های شهری گرفته تا پرتاب موشک‌های هدایت‌شونده را آموزش می‌بینند.

ایرانی‌ها اکنون قادر به حملات دقیق از راه دور با استفاده از طیف وسیعی از سلاح‌ها هستند. عدم واکنش آمریکا، عربستان سعودی یا غربی‌ها به حمله ماه سپتامبر ممکن است اشتهای ایران را برای آزمایش دوباره سلاح‌هایش باز کرده باشد.

با این حال، محتمل‌ترین گزینه برای انتقام با موشک کروز، حمله از غرب عراق است. ایران زیر نظر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروی قدس به فرماندهی اسماعیل قاآنی، که جانشین قاسم سلیمانی شد، توان شبه‌نظامیان شیعه را در منطقه مدیریت می‌کند.

۲۵ سال پیش تنها صادرات انقلاب اسلامی ایران، حزب‌الله لبنان بود. امروزه می‌توان اثر انگشت ایران را در سراسر منطقه یافت؛ یمن، عراق، سوریه، لبنان و حتی بحرین. شبه‌نظامیان شیعه نه تنها عراقی‌ها و ایرانی‌ها را شامل می‌شوند، بلکه جنگجویانی از افغانستان و پاکستان را نیز دربرمی‌گیرند که برای جنگ با گروه دولت اسلامی در جنگ داخلی سوریه به آنجا فرستاده شدند و همچنان با انگیزه بالا برای مقابله با دشمن قدیمی آشنا -اسرائیل- آماده‌اند.

در این میان، هیچ نشانه‌ای هم وجود ندارد که نفوذ ایران در سوریه موفقیت‌آمیز بوده است. این هم خبری خوب است و هم بد. خبر بد این است که ایران قصد ندارد سوریه را ترک کند. خبر خوب این است که افزایش حضور ایران در سوریه مشاهده نشده است.

پرسش مهم درباره نقش حزب‌الله در انتقام احتمالی ایران بی‌پاسخ می‌ماند اما حزب‌الله هنوز بزرگ‌ترین تهدید اسرائیل است.