از هنگامی که جو بایدن به عنوان رئیس جمهور منتخب آمریکا اعلام شد، حدود دو هفته می‌گذرد و هرچند هنوز چند ماهی به آغاز کار او در کاخ سفید و رویارویی با مخالفت‌های جمهوری‌خواهان در کنگره باقی مانده، او هم‌اکنون نیز ایجاد تغییر از راه اعمال سیاست‌های تدریجی را کنار گذاشته است. اما  اگر ترقی‌خواهان بخواهند از انتخاب نوع بدتر از ترامپ در مبارزات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ اجتناب کنند، چاره‌ای جز حمایت از او نخواهند داشت.  

وام‌های انباشته شده دانشجویی که مبلغ آن سر به ۱.۶ تریلیون دلار می‌زند و بیشتر هم خواهد شد یکی از نگرانی‌های عمده دانشجویان در انتخابات سال ۲۰۲۰ بود. به گفته یک تحلیلگر در دانشگاه «تافت»، آمار شرکت آمریکایی‌های میان ۱۸ تا ۱۹ سال در این انتخابات ۸ درصد از انتخابات سال ۲۰۱۶ بیشتر بود. جوانان آمریکایی حدود ۱۷ درصد  واجدان شرایط رای دادن را در آمریکا تشکیل می‌دهند. 

بایدن در انتخابات با تفاوت اندک آرا در ایالت‌های تعیین‌کننده‌ای چون آریزونا، میشیگان، نوادا، پنسیلوانیا و ویسکانسین پیروز شد، اما اگر آرای جوانان نبود به این هدف دست نمی‌یافت.  به جرات می‌توان گفت آقای بایدن برای فعال ماندن در مقامش به عنوان رئیس جمهور و حفظ کاخ سفید از چنگال جمهوری‌خواهان به آرای جوانان نیازمند است. اما تسلیم سریع در مورد مساله وام‌های تحصیلی ممکن است جوانان را از آقای بایدن حتی پیش از آغاز ریاست جمهوریش دلزده کند.  

آقای بایدن در ابتدای کارزار انتخاباتیش وعده داد که اگر دانشجویی پس از خاتمه تحصیلات وارد کار دولتی یا نهادهای غیرانتفاعی شود، تا ۵۰ هزار دلار از وامش بخشوده خواهد شد. چاک شومر، رهبر اقلیت سنا از حزب دموکرات برگزیده ایالت نیویورک نیز گفت آقای بایدن می‌تواند برای اجتناب از دیوانسالاری کنگره، این بخشودگی ۵۰ هزار دلاری را از طریق فرمان ریاست جمهوری اعمال کند. اما به نظر می‌رسد کاملا بدون مقدمه، رئیس جمهور منتخب لحنش را تغییر داده و می‌گوید تنها تا ۱۰ هزار دلار از وام‌های تحصیلی خصوصی را خواهد بخشید هرچند ۹۲ درصد وام‌های تحصیلی وام‌های فدرال است. این بخشودگی تنها شامل حال افراد «از نظر اقتصادی در مضیقه» خواهد شد که به معنی آن است که روندهای ارزیابی وضع مالی مانعی بر سر راه بخشودگی وام‌های تحصیلی برای آن‌هایی خواهد بود که واجد شرایط بخشودگی تشخیص داده خواهند شد.   

آب و هوا و تغییرات اقلیمی نیز یکی از موضوع‌های مهم در رای جوانان بوده است. در ماه سپتامبر نظرخواهی موسسه‌های «ان پی آر»، «ماریست» و «پی بی‌اس» از جوانان ۱۸ تا ۲۰ساله نشان داد که مساله آب و هوا - پس از اقتصاد - دومین عمده‌ترین نکته مهم در انتخابشان در سال ۲۰۲۰ بوده است. تغییرات اقلیمی چنان مساله مهمی برای رای‌دهندگان جوان است که در تابستانی که گذشت ۴۹ درصد جوانان جمهوری‌خواه به موسسه نظرخواهی «پیو» گفتند دولت باید برای مقابله با کاستی‌های آن اقدامات بیشتری انجام دهد.   

اما سناتور سدریک ریچموند (دموکرات از لس‌آنجلس)، مشاورآقای بایدن در أمور اقلیمی، برای جمع‌آوری اعانه برای کارزار انتخاباتیش به صنایع نفت و گاز رجوع و اتکا کرد. بنا به رسانه «اوپن سیکرتز» او در جلب میزان اعانات شرکت‌های نفت و گاز در مقام پنجم در میان دموکرات‌های کنگره و بیست و دومین جایگاه در کل کنگره قرار دارد.  

«سان رایز»، جنبش جوانان فعال در أمور اقلیمی، در توییتی نوشت: «سیدریک ریچموند از صنایع سوخت فسیلی مبالغ هنگفتی گرفته است و در مورد عوامل آلودگی محیط زیست در جامعه‌اش سکوت اختیار کرده است. چگونه جوانان و جوامعی که در خط مقدم قرار دارند می‌توانند اطمینان داشته باشند که صدایشان در دستگاه رهبری بایدن بلندتر از صدای نفت بزرگ (صاحبان صنایع نفتی) شنیده خواهد شد؟» 

به همین گونه، این که تیم امنیت ملی بایدن شامل معماران جنگ ۲۰ساله افغانستان است، موجب رضایت ترقی‌خواهان نخواهد بود. به گزارش جیمز هوُمَن، گزارشگر نشریه واشینگتن پست، ژنرال استنلی مک کریستال در جلسه معارفه تیم انتقالی بایدن حضور داشته است. همان گونه که خبرنگار اسطوره‌ای، مایلک هِیستینگز، در زندگی‌نامه تکان‌دهنده‌اش در نشریه رولینگ استونز درسال ۲۰۱۰ نوشت، ژنرال مک کریستال مسؤول راهبرد شکست خورده «مبارزه با تروریسم» بود که تنها افغانستان را به دامن بی‌ثباتی بیشتر سوق داده است. شخص بایدن در آن هنگام به درستی پیش‌بینی کرد که راهبرد مک کریستال «بدون آن که شبکه بین‌المللی تروریسم را تضعیف کند، آمریکا را به یک باتلاق نظامی خواهد انداخت.» سؤال این جاست که چرا اکنون این ژنرال جنجالی باید  در میان کسانی باشد که به دستگاه رهبری بعدی در مورد امنیت ملی مشاوره می‌دهد؟ 

شاید از همه نگران کننده‌تر این باشد که بالاترین مقام‌های ارشد کاخ سفید شامل یک سوداگر مالی (رئیس ستاد کاخ سفید، ران کلِین) و یک دلال سابق صنایع تولید دارو (استیو ریچِتی) است. افزون بر این، نامزدهای پست‌های کابینه آقای بایدن معجون غریبی از مدیران عامل موسسات تولید دارو و فناوری و مشتی بانکداران وال استریت هستند.  

و اگر این‌ها همه کافی نباشد، بایدن در عین حال رویش را از چپ میانه که نهایت تلاش خود را برای انتخاب او به خرج داد برگردانده است. به گزارش هفته گذشته ایندیپندنت، انتظار می‌رود نمادهای ترقی‌خواهی چون برنی سندرز و الیزابت وارن به رغم تلاش برای احراز سمت‌های به ترتیب وزارت کار و وزارت دارایی، به کابینه آقای بایدن راه نیابند. 

هم سندرز و هم وارن – رقبای سابق بایدن در انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها در سال جاری – نهایت تلاش خود را برای انتخاب بایدن به کار گرفتند. سندرز که ۷۹ سال دارد به رغم شیوع و خطر ویروس کرونا در رویدادهای بسیاری به نیابت از بایدن شرکت و سخنرانی کرد. وارن که ۷۱ساله است در ایالت ویسکانسین یک گردهمایی با حفظ فاصله اجتماعی و حتی یک رویداد برای جمع‌آوری آرای دانشجویان برای بایدن در نیوهمپشایر برگزار کرد. از تلاش‌های سندرز و وارن برای معاون سابق ریاست جمهوری گذشته، آن‌ها سیاستمدارانی باتجربه و چیره‌دست هستند که می‌توانند درراس نهادهای فدرال بسیار موثر عمل کنند. 

در این میان هرگونه نگرانی بالقوه سیاسی درمورد این که کرسی‌های وارن و سندرز در سنا از سوی فرمانداران جمهوری‌خواه اشغال شود، با اطمینان خاطرهای فیل اسکات فرماندار ایالت ورمونت برطرف شده است. او گفت کرسی سندرز را به عنوان یک نامزد مستقل وابسته به دموکرات‌ها (همانند سندرز) پر خواهد کرد و دموکرات‌های ایالت ماساچوست ترمیم بودجه‌ای را تدارک دیده‌اند که چارلی بیکر، فرماندار این ایالت را ملزم می‌کند در صورت انتصاب وارن به کابینه بایدن، کرسی او را به یک دموکرات واگذار کند.  

روشن است که گزینه بسیاری از ترقی‌خواهان در انتخابات بایدن در ماه نوامبر، رای به سیاستهای اقتصادی سرمایه داری نئولیبرال او نبود، بلکه فریادی علیه سقوط آمریکا در ورطه فاشیسم بود. خوشبختانه در این راه پیروز شده‌ایم اما «نه به فاشیسم» حداقل آن است و خط پایان نیست. اولین چالش این است که بایدن باید با جسارت و شجاعت سکان رهبری را در دست گیرد. در غیر این صورت، او حمایت ساختار اساسی دموکرات‌ها را از دست داده و باعث شکست بالقوه همه ما در انتخابات سال ۲۰۲۴ خواهد شد.