یک روز پس از حمله دو مهاجم به بزرگ‌ترین دانشگاه افغانستان (دانشگاه کابل)، شماری از دانشجویان این دانشگاه در گردهمایی بزرگ اعتراضی به تاکید می‌گفتند: «ما برای چه کشته می‌شویم؟ جواب دهید.» و «ما را نکشید، گلوله کم می‌آورید ما زیادیم.»

این دانشجویان با سر دادن این شعارها که «چرا کشته می‌شویم» و «ما را نکشید» از دولتمردان افغانستان می‌خواهند که عاملین حمله به دانشگاه کابل را هر چه زودتر شناسایی کرده و اعدام کنند تا به جزای اعمال‌شان برسند.

دانشجویان معترض تاکید دارند: «صلح، امنیت، ثبات و رفاه اجتماعی، آرامش روحی حقوق انسانی هر فرد در جامعه است. ما حق داریم که از این حقوق مدنی برخوردار باشیم.»

آنان، حمله به دانشگاه کابل را جنایت ضد بشری و انسانی خواندند و می‌گفتند: «حمله به دانشگاه کابل جنایت آشکار تروریست‌ها در برابر مردم افغانستان است. مردم این کشور دیگر تحمل جنگ و کشته شدن ندارند. باید این وضعیت تغییر نموده صلح و ثبات دائمی تامین شود.»

شیرشاه عثمانی، دانشجوی دانشکده حقوق این دانشگاه است وی ضمن محکوم نمودن این حمله به ایندیپندنت فارسی گفت: «حمله به دانشگاه کابل حمله بر دانایی، روشنایی، پیشرفت، ترقی و تمدن است. این حمله را هر گروه، تحت هر رنگ بیرق انجام داده است، جنایت کرده و روسیاه دنیا و آخرت شده است. دانشگاه جایی است که به ما درس انسانیت و انسانی‌دوستی می‌دهد. این مکان‌ها در تمام جهان از هر گونه حمله، چه فیزیکی باشد و چه روانی، باید در امان باشد اما متاسفانه در کشور ما مکان‌های فرهنگی و آموزشی در این اواخر نسبت به گذشته ناامن‌تر شده است. ما از دولتمردان خود می‌خواهیم کسانی را که در این حادثه دست داشتند هرچه زودتر شناسایی کرده و به دست قانون بسپارند تا به جزای اعمال خود برسند و پندی باشد برای دیگر سیاه‌فکران.»

نوین امیری، دانشجوی معترض می‌گوید: «دولتمردان و کسانی که این جنایت را انجام دادند باید پاسخ بدهند که ما چرا و برای چه کشته می‌شویم. جالب است. ما نه حزب سیاسی هستیم و نه حامی و یا مخالف گروه‌های سیاسی، اما بارها به قشر دانشجو حمله شده است. برای ما روشن شد که مخالفین ما، دشمنان روشنایی، پیشرفت و ترقی مردم و افغانستانند و می‌خواهند که با این رفتار ظالمانه‌شان چهره‌های کثیف و ضدانسانی و اسلامی‌شان را نشان دهند.»

جاوید نیازی، دانشجو می‌گوید: «وضعیتی که دیروز در دانشگاه کابل رخ داد همه مردم به ویژه دانشجویان را تکان داده است، حتی بیشتر آنان صدمه روحی دیده‌اند. فکر می‌کنم که شاید این حادثه بازهم تکرار شود و مانند دیروز بار دیگر نیز سرمایه‌هایمان (دانشجویان)، را پرپر سازند. این وضعیت واقعا تکان‌دهنده است. خواست ما این است که عاملین این حادثه هرچه زودتر شناسایی شوند و اعدام شوند. ما دیگر تحمل این وضعیت را نداریم.»

رامین صالح، نیز دانشجو است. او می‌گوید: «واقعا برای ما جای تاسف است که زیر هیچ سقفی آرامش نداریم. خانه، دانشگاه، بازار، بیمارستان، مسجد و همه برای مردم افغانستان به جهنم مبدل شده است. از دیروز به این ‌سو، ذهنم پریشان است و هر لحظه فکر می‌کنم که کسی به من حمله می‌کند. نمی‌دانم چه کنم. از درس خواندن و رفتن به دانشگاه نیز می‌ترسم. آرزو دارم که این بدبختی هرچه زودتر خاتمه پیدا کند و دیگر قطره‌ای خون پاک و ناحق مردم افغانستان به زمین نریزد تا ما هم بتوانیم مانند سایر مردم جهان در یک فضای صلح‌آمیز زندگی کنیم.»

دانشجویان که در برابر در ورودی دانشگاه کابل جمع شده بودند و عدالت می‌خواستند نیز تاکید دارند که پس حمله دانشگاه کابل، دست گروه طالبان در کار است و دولت افغانستان باید هرچه زودتر مذاکرات دوحه را با این گروه خاتمه دهد. تا زمانی که آتش‌بس اعلام نشده نباید مذاکرات دوباره آغاز شود زیرا این وضعیت برای شهروندان افغانستان قابل پذیرش نیست.

اعتراض‌های دانشجویان دانشگاه کابل در حالی صورت می‌گیرد که روز دوشنبه، ۱۲ آبان، پس از ظهر، دو مهاجم انتحاری داخل این دانشگاه شدند و به سمت دانشجویان تیراندازی کردند که در نتیجه‌ این تیراندازی، ۱۹ تن از دانشجویان کشته و بیش از ۴۰ تن دیگر زخمی شدند.

این حمله، آن ‌هم به یک مکان آموزشی با واکنش‌های تند مقام‌های سیاسی، شهروندان افغان و نهادهای بین‌المللی مواجه شده است.

آنان ضمن محکومیت این حادثه، خواهان شناسایی عاملین آن شده‌اند و تاکید دارند که «کسانی که در این رویداد دست داشتند باید به قانون سپرده شوند تا به جزای اعمال‌شان برسند».

دولت افغانستان نیز بر شناسایی عاملین حادثه دانشگاه کابل تاکید کرد و روز دوشنبه، ۱۲ آبان، را در این کشور ماتم ملی اعلام کرده است.