تحقیقات جدید حاکی است که در خصوص شیوع ویروس کرونا، آواز خواندن پرخطرتر از صبحت کردن نیست.

از زمان آغاز شیوع ویروس عالم‌گیر، یکی از بخش‌هایی که با بستن و تعطیلی‌های اجباری به شدت آسیب دید، بخش هنرهای نمایشی بوده است.

پس از آن که گفته شد آوازخوانی جزو «فعالیت‌های پر خطر» برای شیوع ویروس است، اجرای زنده کنسرت‌های موسیقی عمدتا ماه‌هاست به تعطیلی کشیده شده است.

تحقیقات جدید که از حمایت بهداشت عمومی انگلستان و اداره دیجیتال، فرهنگ، رسانه و ورزش برخوردار شده است، با همکاری مشترک تیمی از محققان دانشگاه بریستول، کالج سلطنتی لندن، و بیمارستان رویال برامپتون انجام گرفته است.

نتایج تحقیقات که هنوز مورد بازنگری قرار نگرفته و منتشر نشده است، نشان می‌دهند که آواز خواندن بیشتر از صحبت کردن با همان میزان بلندی صدا، باعث پخش ذرات و هواسل‌ها نمی‌شود.

محققان آزمایش‌های خود را در یک اتاق جراحی انجام دادند که محیطی است با «میزان هواسل صفر»، تا بتوانند میزان ذرات و هواسل‌ها را بدون آن که با دیگر ذرات محیطی ترکیب شوند، اندازه‌گیری کنند.

این مطالعه که در نوع خود بی‌نظیر است، هواسل‌ها و ذرات (تا قطر ۲۰ مایکرومتر) تولید شده توسط گروهی ۲۵ نفره از هنرمندان حرفه‌ای را اندازه‌گیری کرده است. این افراد به طور طبیعی اعمالی چون نفس کشیدن، صحبت کردن، سرفه کردن و آواز خواندن را در زمان آزمایش‌ها انجام دادند و عبارت «تولدت مبارک» را هم به صورت آواز و هم کلام معمولی، در محدوده ۵۰ تا ۶۰، ۷۰ تا ۸۰ و ۹۰ تا ۱۰۰ دسی‌بل به زبان آوردند.

محققان دریافتند که جِرم هواسل‌ها با بلندتر شدن صدای آواز یا کلام به شدت بالا می‌رود، چنان که به ضریب حدود ۲۰ تا ۳۰ می‌رسد. اما آواز خواندن باعث نشد هواسل بیشتری نسبت به صحبت کردن با همان بلندی صدا تولید شود.

آنها همچنین دریافتند که تفاوت چندانی بین هواسل تولیدی در جنسیت‌های مختلف یا بین سبک‌های مختلف آوازخوانی (نظیر کرال، اوپرا، جاز، راک و پاپ) نیست.

محققان می‌گویند که نهادهای وابسته به هنر موسیقی می‌توانند آواز خواندن و صحبت کردن را یکسان فرض کنند و بیشتر به میزان بلندی صدا، تعداد شرکت‌کنندگان، نوع محلی که اجرا در آن انجام می‌شود، و مدت زمان اجرا توجه داشته باشند.

به گفته آنها، ‌یافته‌های تحقیق اخیر می‌تواند جهت رفع ممنوعیت اجراهای زنده و وضع مقررات فاصله‌گیری بین هنرمندان و مخاطبان آنان مورد استفاده قرار گیرد.

جاناتان رید، مدیر مرکز ای‌اس‌پی‌آر‌سی آموزش علوم هواسل و استاد شیمی فیزیک در دانشکده شیمی دانشگاه بریستول، که از مؤلفان تحقیق مزبور بوده است، می‌گوید: «این مطالعه نشان می‌دهد که انتقال ویروس از طریق ذرات هواسلی که هنگام آواز خواندن یا صحبت کردن یک شخص ایجاد می‌شوند، به یک اندازه محتمل است، چرا که هر دو عمل تعداد مشابهی ذرات تولید می‌کنند.»

وی ادامه می‌دهد: «بر اساس تحقیق علمی ما می‌توان به تنظیم توصیه‌هایی پرداخت که سالن‌های کنسرت جهت اجرای برنامه‌های زنده مورد استفاده قرار دهند. آنها می‌توانند با تهویه مناسب سالن‌ها و کاهش خطر انتقال ویروس از طریق ذرات، محیطی بی‌خطر هم برای هنرمندان و هم شرکت‌کنندگان فراهم کنند.»

اولیور داودن، وزیر فرهنگ، می‌گوید: «می‌دانم که آواز‌خوانی برای بسیاری از مردم لذت و سرگرمی مهمی است و آنها نیز مانند من از یافته‌های این تحقیق مهم استقبال خواهند کرد.»

وی در ادامه می‌گوید: «ما در جریان بحران کرونا همکاری نزدیکی با کارشناسان بهداشتی داشته‌ایم تا به درک صحیحی از کووید-۱۹ برسیم، و حالا دستورالعمل‌های خود را مطابق یافته‌های جدید تنظیم می‌کنیم تا مردم بتوانند در ایمنی کامل به هنر بازگردند.»

دکلان کاستلو، جراح گوش و حلق و بینی و متخصص اختلالات صوتی در بیمارستان وکسهام پارک، کهاو نیز در این تحقیق شرکت داشته است، می‌گوید: «این تحقیق برای هنرمندان، سالن‌ها و مؤسسات هنری اطلاعات مفیدی به دست می‌دهد تا مقررات اجرای برنامه‌های آوازخوانی را از نو بازنویسی کنند.»

گزارش تحقیق «مقایسه میزان پراکندگی ذرات ریز و مواد هواسل تنفسی تولید شده از طریق آواز خواندن، حرف زدن و نفس کشیدن» از آرشیو ChemRxiv قابل دسترسی است.