شب گذشته در فینال رقابت‌های جهانی قهرمان اسنوکر، رانی اوسالیوان با یک نمایش غیرعادی مقابل کایرن ویلسون ۱۰ بر ۷ جلو افتاد. اما این مسابقه در حالی به نقطه عطف رسیده است که ویلسون شکست حتمی ۸ بر ۲ را به این نتیجه رسانده است.

سالیوان در این مسابقه به نوعی سرگردان بود و با بارقه‌هایی از نبوغ در پیچاپیچ تصمیمات و ضربات عجیبِ گاه‌وبیگاه، خوش‌شانس بود که در مراحل اولیه با حریفی مثل ویلسون رو‌به‌رو شده بود که اولین حضورش در فینال «کروسیبل» بود.

هر دو بازیکن که برای اولین بار در این رقابت‌ها مقابل جمعیتی اندک از تماشاچیان به بازی پرداختند، کمی طول کشید تا خود را با میز آشنا کنند. میز اسنوکر در این مسابقات به خاطر واکنش غیرقابل پیش‌بینی در مقابل ضربات، با انتقادات بسیاری از سوی بازیکنان و کارشناسان مواجه شده است، چنان که نیل رابرتسون، قهرمان استرالیایی سال‌های گذشته در توییتر خود نوشت «این بدترین میزی است که تا به حال دیده‌ام. بدون ارتجاع، فنری و تخته‌ای است و ضربه‌ها را زیاد پس می‌زند.»

سالیوان در دیدار بعدازظهر بهترین بهره را از این وضعیت گرفت و با افزایش فشار به ویلسون عصبی، روی اشتباهات او حساب باز کرد. اما هر چه به شب نزدیکتر می‌شدیم، این قهرمان پنج دوره از رقابت‌ها با سرسختی ویلسون تمرکز خود را از دست داد و پنج فریم از هفت فریم آخر را به حریف واگذار کرد، طوری که ویلسون امیدی جدی دارد که در پایان این مبارزه ۳۵ فریمی به اولین عنوان جهانی خود دست یابد.

در آخرین فریم در دیدار عصرگاهی، که تا این لحظه طولانی‌ترین فریم هم بوده است، ویلسون یک فرصت اساسی را از دست داد. سالیوان ۵ بر ۲ جلو بود و ویلسون فقط توپ صورتی را لازم داشت تا فریم را ببرد و فاصله‌اش را به ۲ فریم برساند. او با صبوری برای گرفتن فرصت با احتیاط بازی را با سالیوان رد و بدل کرد تا این که یک فرصت خوب از فاصله دور به دست آورد اما صورتی وارد پاکت نشد و سالیوان همه توپ‌ها را جارو کرد و فریم را ۶ بر ۲ به پایان رساند.

در فاصله استراحت، استفان هندری هیچ شانسی برای ویلسون محتمل ندانست و گفت که کارش تمام است. اما این قهرمان هفت دوره از رقابت‌ها باید بهتر پیش‌بینی می‌کرد، مخصوصا این که خودش عنوان جهانی ۱۹۹۲ را در شرایطی برد که ۱۴ بر ۸ از جیمی وایت عقب بود. ویلسون وقتی برای دیدار شبانه به سالن بازگشت، بسیار سرزنده بود و هیچ نشانی از خشمی که در طول روز شاهدش بودیم، از خود بروز نداد.

سالیوان اولین فریم دیدار شبانه را از آن خود کرد و فریم بعدی را هم پس از چند اشتباه جزئی ویلسون از او گرفت تا ۸ بر ۲ جلو بیفتد. اما ویلسون که به سرسختی شهره است و حاضر به باج دادن نیست، فریم بعدی را با ۹۲ امتیاز زیبا به دست گرفت.

او ناگهان پاهای فنری خود را به دست آورد و به نرمی دور میز می‌چرخید و توپ را برای ضربه بعدی آماده می‌کرد. اما سالیوان مسیر عکس را می‌رفت، طوری که در فریم بعدی فقط اسنوکرها را لازم داشت، اما به بازی ادامه داد و آن قدر اشتباه کرد که دست آخر فریم را باخت، در حالی که خیلی زودتر می‌توانست کار را تمام کند. حالا سالیوان ۸ بر ۴ جلو است، اما سراسیمه به نظر می‌رسد.

ویلسون خود را به ۶ رساند، اما سالیوان فریم نهم را با اختلاف ۴۸ امتیاز به نفع خود تمام کرد تا ثابت کند برنده امشب خودش خواهد بود. هر یک از این دو رقیب، یکی از دو فریم آخر را نصیب خود کردند و سالیوان با اختلاف مطمئن ۱۰ بر ۷ جلو است، اما انگیزه‌ای که برای ویلسون ایجاد شده است، امید او را به پیروزی بالا برده است.