۷۵ سال پس از فاجعه هیروشیما، جهان باید از شر سلاح هسته‌ای رها شود

خطر آن که جنگ‌افزارهای هسته‌ای به کار گرفته شوند همچنان کم نیست

هفتادوچهارمین مراسم یادبود کشته‌شده‌های بمب هسته‌ای در هیروشیما و ناگازاکی. مردم شمع‌های روشن را بر آب، شناور رها می‌کنند -  JIJI PRESS / AFP

ماهی که در آن به سر می‌بریم مصادف با هفتاد و پنجمین سالگرد بمب‌باران اتمی هیروشیما و ناگازاکی است.

رویدادی که به انسان فهماند یک بمب هسته‌ای چقدر ویرانگر است.

رنج و درد دیرپایی که همچنان گریبانگیر بازماندگان آن رویدادها (هیباکوشا) است، باید هر روز به ما انگیزه بدهد تا تمامی سلاح‌های هسته‌ای را از صفحه روزگار محو کنیم. بازماندگان بمب‌باران‌های اتمی هیروشیما و ناگازاکی از بلاهایی که به سرشان آمده گفته‌اند تا وحشتی که تجربه کردند هرگز از یاد نرود. اما تهدید هسته‌ای بار دیگر رو به افزایش گذاشته است.

برای این که این جنگ‌افزارهای بی‌همتا در ویرانگری به کار نروند و درنهایت نابود شوند، شبکه‌ای از توافق‌ها و ابزارها ایجاد شده است. اما این چارچوب‌ها ده‌ها سال است که عاطل و باطل مانده‌اند و رو به نابودی گذاشته‌اند.احتمال آن که جنگ‌افزارهای هسته‌ای عمداً، اتفاقی یا در اثر محاسبات نادرست به کار رود خیلی زیاد است.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

تنش‌های بین‌المللی فزاینده و از میان رفتن اعتماد، آتش‌بیار معرکه‌ای شده است که روابط بین کشورهای دارنده جنگ‌افزارهای هسته‌ای را به سوی رویارویی‌های خطرناک و ثبات‌شکن می‌برد. دولت‌ها برای حفظ امنیت به جنگ‌افزارهای هسته‌ای اتکای شدیدی کرده‌اند و سیاستمداران در مورد احتمال به کار گرفتن چنین جنگ‌افزارهایی رجزخوانی می‌کنند و پول‌های هنگفتی صرف تقویت این جنگ‌افزارهای مرگ‌بار می‌کنند، پول‌هایی که خیلی بهتر می‌بود صرف توسعه صلح‌آمیز و پایدار شود.

ده‌ها سال است که آزمایش‌های هسته‌ای برای محیط زیست و جامعه عواقب هولناکی داشته است. این میراث روزگار پیشین باید برای همیشه در گذشته بماند. فقط با ممنوعیت دارای الزام حقوقی و راستی‌آزمایی‌پذیر تمام آزمایش‌های هسته‌ای است که چنین چیزی محقق می‌شود. پیمان جامع منع آزمایش‌های هسته‌ای ارزشمند است اما شماری از کشورها هنوز این پیمان را امضا یا تصویب نکرده‌اند و به همین دلیل به عنوان مولفه‌ای اساسی در چارچوب حذف جنگ‌افزارهای هسته‌ای به طور کامل کارساز نبوده است.

جنگ‌افزارهای هسته‌ای در کنار تغییر اقلیم تهدیدی برای موجودیت جوامع ما است. از حدود ۱۳ هزار بمب هسته‌ای که اکنون در زرادخانه‌های جهان وجود دارد اکثرشان از بمب‌های فروافتاده بر هیروشیما و ناگازاکی خیلی مخرب‌ترند و انفجار هر کدام‌شان می‌تواند چنان فاجعی برای بشریت به بار آورد که قابل تصور نیست.

زمان آن رسیده به این فهم مشترک بازگردیم که جنگ هسته‌ای برنده ندارد و نباید آغاز شود. باید به این توافق جمعی بازگردیم که کاری برای جهان عاری از جنگ‌افزارهای هسته‌ای انجام دهیم و برای پیشرفت تاریخی به سوی نابود کردن آن‌ها همکاری کنیم.

از ایالات متحده و فدراسیون روسیه که حدود  ۹۰ درصد جنگ‌افزارهای هسته‌ای را در اختیار دارند توقع می‌رود در این راه پیشگام باشند. پیمان آغاز جدید (کاهش راهبردی تسلیحات هسته‌ای) برای این جنگ‌افزارها حد راستی‌آزمایی‌پذیری تعیین کرده است و تمدید آن به مدت پنج سال می‌تواند برای مذاکره در مورد توافق‌های جدید و از جمله در برگرفتن سایر کشورهای دارای جنگ‌افزارهای هسته‌ای زمان فراهم کند.

سال آینده سازمان ملل میزبان اجلاس بررسی پیمان عدم تکثیر جنگ‌افزارهای هسته‌ای (ان‌پی‌تی) است که یکی از موفق‌ترین توافق‌های امنیتی بین‌المللی است و طبق آن پنج بزرگ‌ترین کشور دارای سلاح‌های هسته‌ای تعهد کرده‌اند تا برای حذف سلاح‌های هسته‌ای اقدام کنند و برای جلوگیری از تهیه یا ساخت جنگ‌افزارهای هسته‌ای تعهداتی قابل راستی‌آزمایی وضع کنند. . عضویت تقریبا جهانی این پیمان به معنای آن است که اکثریت جامعه بین المللی از نظر حقوقی به این تعهدات پایبند است. در این اجلاس پیمان ان‌پی‌تی را بررسی می‌کنیم تا از فروپاشی نظام هسته‌ای بین‌المللی جلوگیری کنیم.

خوش‌بختانه اکثر کشورهای عضو سازمان ملل همچنان به هدف حذف کامل جنگ‌افزارهای هسته‌ای از جهان تعهد دارند که حمایت ۱۲۲ کشور از اجرای پیمان ممنوعیت جنگ‌افزارهای هسته‌ای جلوه‌ای از آن است. این کشورها می‌دانند هر گونه استفاده از سلاح‌های هسته‌ای تبعات فاجعه‌باری دارد. دیگر نمی‌توانیم به خطر وقوع فاجعه دیگری مثل هیروشیما یا ناگازاکی یا بدتر از آن تن بدهیم. بیاید با اندیشیدن به درد و رنج بازماندگان فاجعه هیروشیما و ناگازاکی همگی ندای انسانیت سر دهیم و دوباره  به جهانی عاری از جنگ‌افزارهای هسته‌ای متعهد شویم.

آنتونیو گوترز دبیرکل سازمان ملل است

 

این مقاله ترجمه صحیح و صادقانه از منبع اصلی است و نظرات ابراز شده لزوما نمایانگر نظرات ودیدگاه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.

© The Independent

بیشتر از دیدگاه