خورشید از اکتبر ۲۰۱۷ تاکنون بزرگ‌ترین شراره خود را آخر هفته ساطع کرد. این امر نشان می‌دهد که چرخه خورشیدی فعال‌تر شده است.

فضاپیماهای ناسا مجموعه‌ای از لکه‌های خورشیدی را شناسایی کرده است. این لکه‌ها نقاط تاریک خورشید هستند که میدان‌های مغناطیسی پیچیده‌ای دارند. در ۲۹ ماه مه یک شراره نسبتا کوچک از این نقاط ساطع شده و امواج رادیواکتیوی مضری را به جو زمین فرستاد.

این شراره در طبقه‌بندی‌ها در گروه «ام» قرار می‌گیرد که در میان قدرت تشعشعات خورشیدی، گروهی متوسط است. این شراره از گروه «سی» قدرت‌مندتر و از گروه «ایکس» که باعث قطع شدن امواج رادیویی می‌شود ضعیف‌تر است.

هر گروه نسبت به نوع قبلی خودش ده بار قدرت‌مندتر است و به پنج گروه دیگر تقسیم می‌شود. گروه «ای»، گروه «بی»، گروه «سی»، گروه «ام» و گروه «ایکس». حتی اگر یک شراره خورشیدی در گروه «ایکس» قرار بگیرد، خودش به ۱۰ درجه دیگر تقسیم می‌شود که هر درجه تابش آن از نوع قبلی خودش ده بار بزرگ‌تر است. در پرتاب آخرین شراره خورشیدی بزرگی که در سال ۲۰۰۳ اتفاق افتاد، حسگرها در درجه ۲۸ ایکس قطع شدند.

طبق گزارشات شراره‌های گروه «ام» باعث قطعی کوچکی در امواج رادیویی شدند. آن‌ها به دنبال شراره‌های گروه «سی» و تقریبا سه ساعت بعد ساطع شدند. در طول ۴۸ ساعت گذشته شراره‌هایی از گروه «بی» هم  در سطح خورشید ثبت شده است.

البته این شراره آن‌قدر قوی نبود که ان‌او‌ای‌ای (سازمان ملی اقیانوسی و جوی) را وادار کند تا هشدارهایی در مورد شرایط آب‌وهوایی در فضا بدهد. از آن جا که خورشید در «کمینه فعالیت» خود قرار دارد این اتفاق نشان‌دهنده فعال‌تر شدن این ستاره نزدیک به زمین است.

خورشید دوره چرخش یازده ساله دارد که به صورت فعال، افزایش و کاهش می‌یابد. فعالیت شدید خورشیدی، امواج مخربی را به فضا می‌فرستد و یا تاثیرات قابل مشاهده‌ای را در زمین به جا می‌گذارد؛ تاثیراتی بر روی شفق قطبی، تداخل در امواج ارتباطی رادیویی و در سطح شدیدتر تداخل در شبکه‌های انرژی.

دانشمندان می‌خواهند بدانند که این چرخه شراره خورشیدی چه زمانی اتفاق می‌افتد تا بتوانند از امواج ارتباطی رادیویی محافظت کنند. آن‌ها هم‌چنین می‌خواهند از امنیت فضانوردان و ماهواره‌های خارج از جو زمین مطمئن شوند؛ چرا که این شراره‌ها می‌توانند به تجهیزات الکترونیکی آسیب وارد کنند.

البته این کار زمان زیادی می‌برد؛ دانشمندان به زمانی معادل شش ماه نیاز دارند برای مشاهدات شراره‌های خورشیدی و ارزیابی آن‌ها تا بفهمند که کمینه فعالیت آن چه زمان است و دوباره شش ماه و یا حتی یک سال دیگر طول می‌کشد تا بفهمند چه موقع این فعالیت تمام می‌شود.